Είναι γνωστό ότι ο τόνος αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αν όχι η μεγαλύτερη λιχουδιά για τις γάτες. Ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε μια μελέτη η οποία αποκαλύπτει την αιτία που οι γάτες λατρεύουν τον τόνο. Οι γάτες, όπως και οι άνθρωποι, χρησιμοποιούν υποδοχείς γεύσης που ανιχνεύουν το ουμάμι, μια από τις πέντε βασικές γεύσεις μαζί με το γλυκό, το ξινό, το πικρό και το αλμυρό. Αλλά σε αντίθεση με τους ανθρώπινους υποδοχείς του ουμάμι, οι αντίστοιχοι υποδοχείς γεύσης των γατών συνδέονται με δύο χημικές ουσίες που βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις στον τόνο. Αυτές οι χημικές ουσίες ενισχύουν την εμπειρία ουμάμι για τις γάτες, κάνοντάς τις να προτιμούν έντονα την ψαροφαγία.
Το ουμάμι είναι αυτό που δίνει στο φαγητό μια αλμυρή ή κρεατική γεύση, οπότε είναι λογικό ένα σαρκοφάγο ζώο σαν τη γάτα να προτιμά τη γεύση του.
Προηγούμενη έρευνα έδειξε ότι οι γευστικές προτιμήσεις της γάτας διαφέρουν σημαντικά από αυτές του ανθρώπου. Είναι αποδεδειγμένο, για παράδειγμα, ότι τα αιλουροειδή είναι αμφιθυμικά σχετικά με τη ζάχαρη, ούτε την προτιμούν ούτε την αποφεύγουν, επειδή δεν μπορούν να τη γευτούν καθώς το γονίδιο του υποδοχέα της γλυκιάς γεύσης τους είναι δυσλειτουργικό. Οι ειδικοί υποθέτουν ότι έχασαν την ικανότητα να γεύονται υδατάνθρακες και γλυκαντικά επειδή αυτά τα μακροθρεπτικά συστατικά δεν είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους.
Ομοίως, οι γάτες έχουν λιγότερους υποδοχείς πικρής γεύσης από τους ανθρώπους. Και πάλι, αυτό συμβαίνει πιθανώς επειδή η αίσθηση πικρής γεύσης δεν είναι τόσο χρήσιμη για αυτούς όσο θα ήταν σε ένα φυτοφάγο ή παμφάγο που χρησιμοποιεί την πικρία για να αποκλείσει τα τοξικά φυτά.
«Από τη στιγμή που ανακαλύψαμε ότι οι γάτες δεν έχουν λειτουργικό υποδοχέα γλυκιάς γεύσης, αναρωτηθήκαμε σε τι θα ανταποκρινόταν», αναφέρει ο Σκοτ Μακ Γκρέιν ειδικός στις αισθητηριακές επιστήμες στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Waltham Petcare, επικεφαλής της μελέτης.
Η ερευνητική ομάδα απέδειξε ότι οι γάτες εκφράζουν το γονίδιο που σχετίζεται με το ουμάμι, το γονίδιο Tas1r1, στους γευστικούς κάλυκες τους. Στους ανθρώπους, δύο γονίδια, το TAs1r1 και το Tas1r3, συνεργάζονται για την αίσθηση του ουμάμι. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι οι γάτες έχουν ενεργό το γονίδιο TAs1r3 αλλά δεν ήταν σίγουροι για το Tas1r1. Αλλά αυτή η έρευνα διαπίστωσε ότι τα αιλουροειδή διαθέτουν και τα δύο γονίδια που απαιτούνται για να φέρουν τη γεύση ουμάμι.
Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στις πρωτεΐνες που κωδικοποιούνται από τα γονίδια της γάτας TAs1r1 και Tas1r3 έδειξε ότι είναι πολύ διαφορετικές από τα ανθρώπινα γονίδια. Στη γάτα οι θέσεις δέσμευσης για το γλουταμικό και το ασπαρτικό οξύ, τα δύο βασικά αμινοξέα για την ανθρώπινη εμπειρία ουμάμι, μεταλλάχθηκαν.
Αποδεικνύεται ότι, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, τα αμινοξέα δεν συνδέονται μόνο με τον υποδοχέα ουμάμι της γάτας. Αντίθετα, τα νουκλεοτίδια, τα οποία είναι κοινά στο κρέας και τη μαγιά, συνδέονται με τον υποδοχέα της γάτας και αμινοξέα όπως το γλουταμικό και το ασπαρτικό οξύ μπορούν στη συνέχεια να έχουν ενισχυτική δράση, το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό κάνει τον τόνο αγαπημένο για τις γάτες επειδή περιέχει το νουκλεοτίδιο μονοφωσφορική ινοσίνη, το οποίο έχει ισχυρή συγγένεια με τους μηχανισμούς που δεσμεύουν το umami. Ο τόνος περιέχει επίσης μεγάλες ποσότητες του αμινοξέος L-Histidine, ένα απαραίτητο αμινοξύ για τις γάτες και ένα ισχυρό ενισχυτικό ουμάμι. Η περιεκτικότητα του τόνου στο συγκεκριμένο αμινοξύ είναι πολύ μεγαλύτερη από τα άλλα είδη ψαριών και τις πηγές κρέατος εξηγώντας έτσι και την προτίμηση των γατών στον τόνο. Οι διάφορες δοκιμές που σχεδίασαν οι ερευνητές με 25 γάτες επιβεβαίωσαν τα ευρήματα τους.
