Η Ρωσία επιχείρησε να εργαλειοποιήσει την υψηλή εξάρτηση πολλών χωρών από τα ορυκτά της καύσιμα (και κυρίως το φυσικό αέριο) και σε πρώτη φάση το πέτυχε: Λίγες ημέρες μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, η τιμή του φυσικού αερίου (που είχε ξεκινήσει από το 2021 να παίρνει την ανιούσα καθώς οι οικονομίες σταδιακά έβγαιναν από τον «πάγο» της πανδημίας του κορονοϊού) εκτοξεύθηκε στα 180 ευρώ/MWh και σχεδόν διπλασιάστηκε (ευτυχώς προσωρινά…) από το ήδη ακραίο αυτό επίπεδο στα τέλη Αυγούστου φτάνοντας στα 350 ευρώ/MWh, όταν διεκόπη τελείως η ροή από τον αγωγό Nord Stream 1 και η ανησυχία για το εάν θα καταστεί εφικτό να γεμίσουν οι αποθήκες της Ευρώπης χωρίς ρωσικό αέριο ώστε να υπάρχουν εφεδρείες εν όψει του χειμώνα έφτασε στο ζενίθ.

Οι δύσκολες συνθήκες προμήθειας φυσικού αερίου στην Ευρώπη, με τον περιορισμό ή/και τη διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου (με την εξαίρεση του Turk Stream μέσω του οποίου τροφοδοτείται και η Ελλάδα μεταξύ άλλων χωρών) και τη στενότητα παραλαβής φορτίων LNG, συμπαρέσυραν και τις χονδρεμπορικές τιμές ηλεκτρισμού που κλιμακώθηκαν στη χώρα μας το καλοκαίρι, υπερβαίνοντας -για κάποιες ώρες- ακόμα και τα 700 ευρώ/MWh!