Χθες, Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου, έγινε γνωστό ότι υπάρχουν συζητήσεις σχετικά με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ένταξή της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ» (DNR) και της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ» (LNR) στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Η είδηση έρχεται την ώρα που είναι σε εξέλιξη η αντεπίθεση των ουκρανικών δυνάμεων στην περιοχή. Μάλιστα η Ουκρανία ανακατέλαβε ένα χωριό κοντά στην ανατολική πόλη Λισικάνσκ, σε μια μικρή αλλά συμβολική νίκη που σημαίνει ότι η Ρωσία δεν έχει πλέον τον πλήρη έλεγχο της περιφέρειας Λουγκάνσκ, έναν από τους βασικούς πολεμικούς στόχους του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Συγκεκριμένα ο κυβερνήτης του Λουχάνσκ, Σέρχι Χάινταϊ, δήλωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας έχουν τον «απόλυτο έλεγχο» της Μπιλοριβκα. «Είναι ένα προάστιο του Λισικάνσκ», είπε. «Βήμα βήμα, εκατοστό το εκατοστό, θα ελευθερώσουμε ολόκληρη τη γη μας από τους εισβολείς».
Η συζήτηση επομένως για διεξαγωγή δημοψηφίσματος ξενίζει λίγο στην παρούσα φάση, αν και, σύμφωνα με το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, η κίνηση υποδηλώνει ότι η αντεπίθεση της Ουκρανίας στα βόρεια προκαλεί πανικό στις ρωσικές δυνάμεις και σε ορισμένους στο Κρεμλίνο. Σχολιάζοντας την είδηση η Ρωσίδα αρχισυντάκτρια του RT, Μαργαρίτα Σιμονιάν, μίλησε με ενθουσιασμό κάνοντας λόγο για το «σενάριο της Κριμαίας». Η ίδια έγραψε ότι αναγνωρίζοντας την κατεχόμενη ουκρανική γη ως ρωσικό έδαφος, η Ρωσία θα μπορούσε ευκολότερα να απειλήσει το ΝΑΤΟ με αντίποινα για τις ουκρανικές αντεπιθέσεις, «λύνοντας τα χέρια της Ρωσίας από κάθε άποψη».
«Αυτή η προσέγγιση είναι ασυνάρτητη», σχολιάζουν οι αναλυτές του αμερικανικού think tank. «Οι ρωσικές δυνάμεις δεν ελέγχουν ολόκληρες τις περιφέρειες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Συνεπώς, η προσάρτηση των διεκδικούμενων εδαφών του DNR και του LNR θα είχε ως αποτέλεσμα τη Ρωσία να προσαρτήσει περιφέρειες που σύμφωνα με τον ορισμό του Κρεμλίνου θα ήταν εν μέρει ”κατεχόμενες” από τις νόμιμες ουκρανικές αρχές και τις προωθούμενες ουκρανικές δυνάμεις», αναφέρουν στην έκθεσή τους.
Παράλληλα, οι αναλυτές σημειώνουν ότι τα ουκρανικά πλήγματα στην προσαρτημένη από τη Ρωσία Κριμαία «καταδεικνύουν ξεκάθαρα ότι οι ουκρανικές επιθέσεις στο παράνομα προσαρτημένο έδαφος της Ρωσίας δεν πυροδοτούν αυτόματα τα ρωσικά αντίποινα εναντίον του ΝΑΤΟ, όπως θα ήθελε η Σιμονιάν να πιστεύουν οι αναγνώστες της».
Επίσης, η μερική προσάρτηση σε αυτό το στάδιο «θα έβαζε επίσης το Κρεμλίνο στην περίεργη θέση να απαιτήσει από τις ουκρανικές δυνάμεις να καταργήσουν το ”ρωσικό” έδαφος και στην ταπεινωτική θέση της αδυναμίας επιβολής αυτής της απαίτησης», συνεχίζουν οι αναλυτές προσθέτοντας πως παραμένει ασαφές ότι ο Ρώσος πρόεδρος θα ήταν πρόθυμος να δεσσμεύσει τόσο τον εαυτό του για το αμφίβολο όφελος να διευκολύνει την απειλή του ΝΑΤΟ ή της Ουκρανίας με κλιμάκωση, κάτι που παραμένει εξαιρετικά απίθανο να κάνει σε αυτό το στάδιο, όπως τονίζουν.
Το κίνητρο της διεξαγωγής δημοψηφίσματος ενδέχεται, ωστόσο, να κρύβεται στην πρόοδο της αντεπίθεσης των Ουκρανών στην περιοχή, οι οποίοι προχωρούν πέρα από τον ποταμό Οσκίλ και πιο κοντά στην περιφέρεια Λουγκάνσκ, με την ρωσική ηγεσία να έχει εξαντλήσει τους τρόπους να προσπαθήσει να τις σταματήσει. «Το Κρεμλίνο μπορεί να πιστεύει ότι η μερική προσάρτηση θα μπορούσε να οδηγήσει στη στρατολόγηση πρόσθετων δυνάμεων, τόσο από τη Ρωσία όσο και από το προσαρτημένο ουκρανικό έδαφος. Οι ρωσικές δυνάμεις προσπαθούν απεγνωσμένα να κινητοποιήσουν πρόσθετες δυνάμεις από όλες τις πιθανές πηγές για να γεμίσουν τις βαριά υποβαθμισμένες και αποθαρρυνμένες μονάδες τους, αλλά έχουν αποδειχθεί ανίκανες να παράγουν σημαντική μαχητική ισχύ», αναφέρεται στην έκθεση του Ινστιτούτου.
Τέλος, όπως αναφέρουν οι αναλυτές, αυτή η τελευταία συζήτηση για την προσάρτηση παραλείπει επίσης άλλα μέρη της ρωσοκρατούμενης νότιας Ουκρανίας στα οποία το Κρεμλίνο σχεδίαζε προηγουμένως δημοψηφίσματα προσάρτησης. «Η προθυμία να εγκαταλείψει την υπόσχεση να φέρει όλες τις κατεχόμενες περιοχές στη Ρωσία ταυτόχρονα θα ήταν μια σημαντική υποχώρηση για τον Πούτιν στα μάτια των σκληροπυρηνικών φιλοπολεμικών ομάδων που φαίνεται να φλερτάρει. Μένει να δούμε αν είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί εσωτερικά με τέτοιο τρόπο. Από την άλλη πλευρά, η διοίκηση που έχει επιβάλει το Κρεμλίνο στο Ντονμπάς συχνά βιάζεται να εφαρμόσει τα μηνύματα του Κρεμλίνου, και μπορεί να το έκανε ξανά καθώς προσπαθεί να διατηρήσει το κατεχόμενο έδαφός τους ενόψει της επιτυχημένης και συνεχιζόμενης αντεπίθεσης της Ουκρανίας», καταληγουν.
