Για «νέα εποχή» στις σχέσεις «καθολικής εταιρικής σχέσης και στρατηγικής συνεργασίας», που έχουν Ρωσία και Κίνα, κάνει λόγο η κοινή δήλωση των Προέδρων των δυο χωρών, Βλαντίμιρ Πούτιν και Σι Τζινπίν, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα με το πέρας των επίσημων συνομιλιών των δύο αντιπροσωπειών στο Κρεμλίνο και η οποία από Ρώσους σχολιαστές χαρακτηρίζεται ως «ιδιαίτερης ιστορικής βαρύτητας».
Ρωσία και Κίνα ξεκαθαρίζουν ότι οι σχέσεις τους δεν είναι μια στρατιωτική-πολιτική συμμαχία, όπως εκείνες της περιόδου του ψυχρού πολέμου, αλλά ότι «υπερβαίνουν αυτή τη μορφή διακρατικής συνεργασίας», ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν συγκρουσιακό χαρακτήρα, δεν στρέφονται εναντίον τρίτων χωρών, αλλά και «δεν υπόκεινται σε εξωτερική επιρροή».
«Η Ρωσία ενδιαφέρεται για μια σταθερή και ακμάζουσα Κίνα, ενώ η Κίνα ενδιαφέρεται για μια ισχυρή και επιτυχημένη Ρωσία», αναφέρει η κοινή δήλωση, που υπογραμμίζει ότι οι σχέσεις «εταίρων προτεραιότητας» μεταξύ των δύο χωρών «αποτελούν υπόδειγμα σχέσεων μεγάλων κρατών στον σύγχρονο κόσμο».
Πούτιν και Σι καταγράφουν «τη βαθιά μεταμόρφωση της διεθνούς αρχιτεκτονικής» και εκτιμούν ότι οι ιστορικές αυτές τάσεις είναι ανεπίστρεπτες, καθώς διαπιστώνονται «επιτάχυνση της διαδικασίας καθιέρωσης μιας πολυπολικής διεθνούς τάξης πραγμάτων, ενίσχυση των θέσεων χωρών με υπό διαμόρφωση αγορά και αναπτυσσομένων κρατών, αύξηση του αριθμού των περιφερειακών δυνάμεων, οι οποίες ασκούν επιρροή στις πλανητικές διαδικασίες και επιδεικνύουν επιδίωξη να υπερασπιστούν τα νόμιμα εθνικά τους συμφέροντα».
Ρωσία και Κίνα καταγγέλλουν τον ηγεμονισμό και την απόπειρα υποκατάστασης των κοινώς αποδεκτών αρχών και κανόνων του διεθνούς δικαίου και καλούν όλες τις χώρες «να προωθούν τέτοιες κοινώς αποδεκτές ανθρώπινες αξίες, όπως η ειρήνη, η ανάπτυξη, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία και η ελευθερία, να διαλέγονται και να μην ξεκινούν αντιπαραθέσεις, να εφαρμόζουν την περιεκτική και όχι την προσέγγιση των αποκλεισμών, να συνυπάρχουν ειρηνικά, να υλοποιούν αμοιβαία επωφελή συνεργασία, να κινητοποιούν την ειρηνική ανάπτυξη του κόσμου».
Ρωσία και Κίνα δηλώνουν επίσης ότι σκοπεύουν «να παρέχουν αποφασιστική αμοιβαία υποστήριξη σε ζητήματα υπεράσπισης των θεμελιωδών συμφερόντων η μια της άλλης, πρωτίστως της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, της ασφάλειας και της ανάπτυξης», να προωθήσουν την αμοιβαία επωφελή συνεργασία και την ιστορική προσέγγιση των λαών τους, «να προωθούν την πολυπολική τάξη πραγμάτων, την οικονομική παγκοσμιοποίηση και τον εκδημοκρατισμό των διεθνών σχέσεων, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της πλανητικής διαχείρισης σε πιο δίκαιη και λογική βάση».
Αναφερόμενες προφανώς στη Δύση και ειδικά στις ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα σημειώνουν ότι κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιομορφίες και παραδόσεις, «δεν υφίσταται ‘ανώτατη δημοκρατία’», γι’ αυτό και τάσσονται κατά της δημιουργίας ενός «ψευδούς αφηγήματος για τη λεγόμενη αντιπαράθεση των δημοκρατιών και των αυταρχιών», κατά της «εμπλοκής ξένων δυνάμεων στις εσωτερικές υποθέσεις», κατά «της χρήσης της δημοκρατίας και της ελευθερίας ως αφορμή και πολιτικό εργαλείο για την άσκηση πίεσης σε άλλα κράτη, τη στιγμή που «οι διάφοροι πολιτισμοί και χώρες πρέπει να σέβονται και να αποδέχονται ο ένας τον άλλον».
Μόσχα και Πεκίνο διακηρύσσουν ότι θα συνεχίσουν τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και τη συνεργασία τους, θα αυξήσουν σε όλους τους τομείς την ενεργειακή συνεργασία τους και τις εν γένει οικονομικές, επενδυτικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές κλπ σχέσεις με όραμα μια Μεγάλη, Ευρασιατική εταιρική σχέση.
Οι δύο χώρες εκφράζουν τη στήριξή τους στο διεθνές σύστημα με κεντρικό ρόλο στον ΟΗΕ και τάσσονται κατά «κάθε μορφής ηγεμονισμού, μονομερών προσεγγίσεων και της πολιτικής της ισχύος, της λογικής του ‘ψυχρού πολέμου’, της αντιπαράθεσης των στρατοπέδων και της δημιουργίας ‘στενών σχημάτων’, που στρέφονται εναντίον συγκεκριμένων χωρών».
Μόσχα και Πεκίνο δηλώνουν ότι ανησυχούν από «σοβαρές προκλήσεις στη σφαίρα της διεθνούς ασφάλειας» και έχουν ως αφετηρία τους το ότι «οι τύχες των λαών όλων των χωρών αλληλοσυνδέονται, κανένα κράτος δεν πρέπει να κατοχυρώνει την ασφάλειά του εις βάρος της ασφάλειας άλλων κρατών», γι’ αυτό και θα εργάζονται για την ειρηνική συνύπαρξη, υπογραμμίζοντας ότι «στο μέγιστο βαθμό δέον να αποφευχθούν συγκρούσεις μεταξύ των μονίμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ, τα οποία φέρουν ιδιαίτερη ευθύνη για την υποστήριξη της ειρήνης και της παγκόσμιας σταθερότητας».
Οι δύο χώρες καταδικάζουν την τρομοκρατία, αλλά και «τα διπλά μέτρα και σταθμά στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού», όπως και τις προσπάθειες «να χρησιμοποιηθούν τρομοκρατικές και εξτρεμιστικές ομάδες για γεωπολιτικούς στόχους».
Ξεχωρίζει εδώ η αναφορά των δύο υπέρ «της διεξαγωγής αντικειμενικής, αμερόληπτης, επαγγελματικής διερεύνησης των εκρήξεων στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream», αλλά και η προσήλωση στη διμερή συνεργασία για την ενίσχυση της επιρροής διεθνών οργανισμών όπως της Σαγκάης, των BRICS, των G20, καταδικάζοντας την ίδια στιγμή «την πολιτικοποίηση πολυμερών οργανισμών».
Επαναλαμβάνοντας τη σχετική δήλωση των μονίμων μελών του ΣΑ του ΟΗΕ, οι δύο χώρες διακηρύσσουν ότι «ένας πυρηνικός πόλεμος δεν μπορεί να έχει νικητές, και δεν πρέπει ποτέ να ξεσπάσει», γι’ αυτό και πρέπει να αποφευχθεί η επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων, οι οποίες «δεν πρέπει να εγκαθιστούν πυρηνικά όπλα εκτός των συνόρων τους και πρέπει να αποσύρουν όλα τα πυρηνικά όπλα, που έχουν εγκαταστήσει στο εξωτερικό».
Ρωσία και Κίνα καταδίκασαν την αμερικανική πρωτοβουλία δημιουργίας του AUKUS μεταξύ ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας και κάλεσαν τους εμπλεκόμενους να τηρήσουν την αρχή της μη επέκτασης των πυρηνικών, ενώ σημείωσαν και την προσήλωσή τους στην πολιτική της «μίας Κίνας». Την ίδια στιγμή εξέφρασαν ανησυχία για την επιδίωξη της Ιαπωνίας να απαλλαγεί από ένα ακόμη φορτίο με ραδιενεργό ύδωρ από τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα και κάλεσαν τις ΗΠΑ να δώσουν εξηγήσεις για την «στρατιωτική-βιολογική δραστηριότητα στο έδαφός της και εκτός των συνόρων της», αλλά και να μην έχουν οποιαδήποτε βιολογική δραστηριότητα, η οποία έρχεται σε σύγκρουση με τη Συνθήκη Απαγόρευσης των βακτηριολογικών, βιολογικών και τοξικών όπλων.
Η Ρωσία δήλωσε ότι αποτιμά θετικά «την αντικειμενική και αμερόληπτη θέση της Κίνας ως προς το ουκρανικό ζήτημα», αλλά και την πρόθεσή της να είναι μεσολαβητής στο Ουκρανικό και τάσσεται μαζί με την Κίνα ενάντια σε «οποιοδήποτε κράτος και στις συμμαχίες του με σκοπό την απόκτηση στρατιωτικών, πολιτικών και άλλων προνομίων να καταφέρει πλήγμα στα νόμιμα συμφέροντα άλλων χωρών στον τομέα της ασφάλειας».
«Για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης [σ.σ. όπως αναφέρεται στο κείμενο η πολεμική σύγκρουση] είναι απαραίτητο να γίνουν σεβαστές οι νόμιμες ανησυχίες όλων των χωρών στον τομέα της ασφάλειας και να αποτραπεί ο σχηματισμός αντιπαράθεσης στρατοπέδων, να πάψουν οι ενέργειες που συμβάλλουν στην περαιτέρω υποδαύλιση της σύγκρουσης», εκτιμούν Ρωσία και Κίνα, που καλούν «να τερματιστούν όλα τα βήματα που συμβάλλουν στην κλιμάκωση της έντασης και στην επιμήκυνση των εχθροπραξιών, να αποφευχθεί η περαιτέρω επιδείνωση της κρίσης έως και τη μετεξέλιξή της σε ανεξέλεγκτη φάση». Επίσης καταδικάζουν όλες «τις μονομερείς κυρώσεις, που έχουν εφαρμοστεί παρακάμπτοντας το ΣΑ του ΟΗΕ».
Αναφερόμενες ειδικά στο ΝΑΤΟ, Ρωσία και Κίνα το κάλεσαν να «σέβεται την κυριαρχία άλλων κρατών, την ασφάλεια και τα συμφέροντά τους», αλλά και να τηρεί αυστηρά τις υποχρεώσεις «που αφορούν στον περιφερειακό και αμυντικό χαρακτήρα της εν λόγω οργάνωσης».
