Το σύγχρονο σύστημα ταξινομίας χώρισε την οικογένεια των ανθρωποειδών σε δύο κατηγορίες. Στην μία κατηγορία τοποθετήθηκαν οι γίββωνες οι οποίοι καταχωρήθηκαν ως Κατώτεροι ή Μικροί Πίθηκοι. Στην άλλη κατηγορία των Ανώτερων ή Μεγάλων Πιθήκων τοποθετήθηκαν οι γορίλες, οι χιμπαντζήδες, οι μπονόμπο και οι άνθρωποι.
Ήταν γνωστό ότι οι ουρακοτάγκοι Tapanuli κινδύνευε περισσότερο από όλους τους μεγάλους πιθήκους στον πλανήτη με εξαφάνιση. Μια νέα έρευνα που έγινε στις περιοχές που ζουν αποκαλύπτει ότι το είδος αυτό βρίσκεται πλέον ένα βήμα πριν συμβεί το μοιραίο.
Οι ουρακοτάγκοι Tapanuli βρίσκονται πλέον μόνο στις ορεινές περιοχές Batang Toru στη Βόρειο Σουμάτρα, στην Ινδονησία. Η νέα έρευνα δείχνει ότι ο πληθυσμός τους έχει περιοριστεί στα 800 άτομα τα οποία έχουν περιοριστεί να ζουν σε μια περιοχή έκτασης 97% μικρότερη από αυτή που ζούσαν στα τέλη του 19ου αιώνα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς δεν περισσεύει κυριολεκτικά κανένας πλέον πίθηκος του είδους για να υπάρχει κάποια ελπίδα σωτηρίας του. Δεν πρέπει κανένας ενήλικος Tapanuli είτε να εξοντωθεί, είτε να συλληφθεί, είτε να μεταφερθεί αλλού τα επόμενα χρόνια για να αρχίσει να ανακάμπτει ο πληθυσμός τους. Έστω και το 1% του ενήλικου πληθυσμού να χάνεται ετησίως πολύ σύντομα οι Tapanuli θα αποτελέσουν παρελθόν για τον πλανήτη.
Οι πιθανότητες επιβίωσης των Tapanuli μειώνονται ακόμη περισσότερο αφού εκτός από το κυνήγι ή την αιχμαλωσία στις περιοχές που έχουν περιοριστεί να ζουν έχει αποφασισθεί να δημιουργηθεί ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο γεγονός που θα έχει σειρά αρνητικών επιπτώσεων στο τοπικό οικοσύστημα.
