Βλέποντας τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Κομισιόν, αλλά και τις άλλες στατιστικές αναλύσεις για την οικονομία μας, σίγουρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλα βαίνουν καλώς στην Κύπρο. Το κράτος παρουσιάζει πλεονασματικό προϋπολογισμό, τα έσοδα στα δημόσια ταμεία ρέουν κανονικά, ο πληθωρισμός μειώθηκε στο 4%, η ανεργία βρίσκεται στο ελεγχόμενο 6% και ο ρυθμός ανάπτυξης για το 2023 θα κλείσει περίπου στο 2,5% του ΑΕΠ.
Αυτή η στατιστική απεικόνιση της οικονομίας είναι σίγουρα θετική και κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι αυτές οι επιδόσεις σημειώνονται σε μια ανώμαλη συγκυρία, όπου βιώνουμε δύο πολέμους (Ουκρανία και Ισραήλ), με τον ένα δίπλα στο σπίτι μας, τότε δεν μπορούμε παρά να είμαστε ικανοποιημένοι.
Όμως, αυτή φαίνεται να είναι η εικόνα μόνο των αριθμών. Διότι, στην πραγματική οικονομία υπάρχουν άλλα δεδομένα και επικρατούν άλλες συνθήκες.
Ξεκινώντας από το ίδιο το κράτος παρατηρούμε ότι αυξάνει συνεχώς τις δαπάνες του, γεγονός που εγκυμονεί κινδύνους, όχι μόνο για αύξηση του δημόσιου χρέους, αλλά και για υπονόμευση των δημοσίων οικονομικών.
Πέραν της ΑΤΑ, με κόστος 60 εκατ. ευρώ, το κράτος επιδοτεί τώρα τον ηλεκτρισμό, τα καύσιμα αι ειδικές περιπτώσεις στεγαστικών δανείων με 196εκατ. ευρώ, κατέθεσε συμπληρωματικό προϋπολογισμό για τη συνέχιση λειτουργίας του ΟκΥΠΥ, προβαίνει σε συνεχείς προσλήψεις νέου προσωπικού και βρίσκεται αντιμέτωπο με νέα αιτήματα από τις Συντεχνίες.
Σ΄ αυτά, μπορεί να προσθέσει κάποιος και τις πολλές νέες ανάγκες που συνεχώς δημιουργούνται είτε για την ενέργεια, είτε για την υγεία, είτε για άλλα κοινωνικά θέματα.
Στην ιδιωτική οικονομία αρκεί ένας απλός περίπατος στους κύριους δρόμους της πρωτεύουσας (ίσως και άλλων πόλεων) για να διαπιστώσει κάποιος ότι μεγάλος αριθμός καταστημάτων είναι άδεια και ζητούν ενοικιαστή.
Ακόμα, στην αγορά είναι εμφανής η έλλειψη ρευστότητας χρήματος, αφού οι τράπεζες διόγκωσαν τα επιτόκια και έγιναν πολύ αυστηρές στη χορήγηση νέων δανείων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Όσον αφορά το βιοτικό επίπεδο των νοικοκυριών είναι αρκετό να δούμε το κόστος ζωής στην Κύπρο, το οποίο εκτοξεύθηκε στα ύψη λόγω πληθωρισμού, αλλά και φαινομένων αισχροκέρδειας από ασυνείδητους εμπόρους.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις ταλαιπωρούνται με την είσπραξη των τιμολογίων τους, με το ενεργειακό κόστος, με τις εισφορές στο ΓεΣΥ, με την καταβολή του ΦΠΑ και άλλες υποχρεώσεις που φορτώθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Όσον αφορά τους νέους μας, εκτός του ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν δική τους στέγη, οι περισσότεροι συντηρούνται από τους γονείς και τους παππούδες τους.
Η εικόνα της πραγματικής οικονομίας, λοιπόν, είναι πολύ διαφορετική απ΄ ότι δείχνουν οι αριθμοί και μάλλον ισχύει αυτό που είπε ο Γεώργιος Παπανδρέου στον Κωνσταντίνο Καραμανλή στη Βουλή των Ελλήνων ότι “όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι υποφέρουν”.
Δεν ξέρουμε πως σκέφτεται η κυβέρνηση να φέρει την ευημερία των ανθρώπων, ώστε να συμβαδίσει με την ευημερία των αριθμών, αλλά είναι σίγουρο ότι η εικόνα αυτή δεν είναι καλή και κάτι πρέπει να κάνουμε.
Πέραν των βαρύγδουπων στόχων και επιδιώξεων μας, οφείλουμε να εγκύψουμε πάνω στην πραγματική οικονομία και να διορθώσουμε πράγματα. Ο αυξημένος πληθωρισμός, τα δυσβάστακτα επιτόκια, το ακριβό ενεργειακό κόστος, οι πολλές φορολογίες και υποχρεώσεις και πολλά άλλα είναι θέματα που πρέπει επειγόντως να δούμε. Επιβάλλεται να επικεντρωθούμε στο πως θα βελτιώσουμε την καθημερινότητα των πολιτών, ώστε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής.
Αντί αυτού, εμείς πανηγυρίζουμε για την ευημερία των αριθμών και υπερπροβάλλουμε την καλοπέραση των ολίγων. Μ΄ αυτή τη νοοτροπία, όμως, θα καταλήξουμε να διαλύσουμε τη μεσαία τάξη που είναι η ραχοκοκαλιά κάθε οικονομίας και κάθε κοινωνίας.
Ιωσήφ Ιωσήφ
