Η κυβέρνηση ενέκρινε και προωθεί νέο επαγγελματικό συνταξιοδοτικό σχέδιο για τους εργαζόμενους στην κρατική υπηρεσία και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Με το νέο σχέδιο κατοχυρώνονται περισσότερο οι κρατικοί υπάλληλοι και γενικά όσοι έχουν σχέση εργασίας με το δημόσιο.
Αν και δεν λένε ότι οι εισφορές που θα καταβάλλει το κράτος θα προέρχονται από χρήματα των φορολογούμενων, εντούτοις δεν θα πρέπει να υπάρχουν ενστάσεις για το ότι βελτιώνεται η θέση κάποιων εργαζομένων όταν θα συνταξιοδοτηθούν.
Εκεί που υπάρχει θέμα και δυστυχώς κανένας δεν το θίγει είναι γιατί να υπάρχουν τόσες μεγάλες ανισότητες στο ποσό σύνταξης που δικαιούνται να παίρνουν οι εργαζόμενοι στον κρατικό τομέα, με το αντίστοιχο ποσό που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
Η στρέβλωση αυτή, που δεν είναι η μόνη στην εργοδότηση υπαλλήλων του δημοσίου, έναντι του ιδιωτικού τομέα, είναι ένα μεγάλο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει. Δεν είναι δυνατόν το έτος 2022 να υπάρχουν δύο ταχύτητες εργαζομένων σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Δεν γίνεται ένας συνταξιούχος του δημόσιου τομέα, με τις ίδιες ή λιγότερες εισφορές με τον αντίστοιχο του ιδιωτικού τομέα, να απολαμβάνει πολύ μεγαλύτερη σύνταξη. Και αυτό από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα είχαν για μια ζωή τη μονιμότητα στην εργασία τους, διασφαλισμένα τα εισοδήματα τους (μισθό, 13ο μισθό και άλλα ωφελήματα), καλύτερο ωράριο και ίσως συνθήκες εργασίας και πολλά άλλα πλεονεκτήματα.
Η κυβέρνηση και τα κόμματα οφείλουν να δουν και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι αποχωρώντας από την εργασία τους μειώνονται αισθητά τα εισοδήματα τους λόγω χαμηλής σύνταξης.
Ακόμα, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που καταβάλλουν πολύ υψηλές εισφορές δεν μπορούν να πάρουν μεγαλύτερο ποσό σύνταξης, λόγω του καθορισμένου ανώτατου ορίου σύνταξης.
Είναι φανερόν ότι αν θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε το συνταξιοδοτικό σύστημα και να τερματίσουμε τις ανισότητες και τις στρεβλώσεις, θα πρέπει να δούμε το συνταξιοδοτικό από την αρχή και σε βάθος. Να λάβουμε υπόψη τα σημερινά δεδομένα της οικονομίας και των νοικοκυριών, να επανεξετάσουμε το πλαίσιο των εισφορών και να εστιάσουμε στο βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων του ιδιωτικού τομέα.
Επιφέροντας τις απαιτούμενες διορθωτικές αλλαγές θα μπορέσουμε να κτυπήσουμε και μια άλλη γάγγραινα που απειλεί την οικονομία μας και η οποία αφορά το γεγονός ότι η δημόσια υπηρεσία λειτουργεί ανταγωνιστικά και απορροφά συνέχεια στελέχη του ιδιωτικού τομέα. Πως, όμως, να μην προτιμούν οι νέοι μας την εργοδότηση στο δημόσιο τομέα όταν τα πλεονεκτήματα και κατά τη διάρκεια της εργασίας και κατά τη συνταξιοδότηση, είναι απείρως περισσότερα στο δημόσιο τομέα.
Η διαχρονική στήριξη των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, κυρίως λόγω ψηφοθηρικής λογικής των κομμάτων και των πολιτικών, πρέπει να σταματήσει. Πέραν των εργαζομένων στην κρατική μηχανή, υπάρχουν και όλοι οι υπόλοιποι στον ιδιωτικό τομέα που τους καταντήσαμε φτωχούς συγγενείς του κράτους μας!
Μόνο με διόρθωση αυτών των ανισοτήτων μπορούμε να πούμε ότι το κράτος εκσυγχρονίζεται, οι δομές του βελτιώνονται, αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες του και τερματίζει αδικίες δεκαετιών.
Κανένας πολιτικός, όμως, δεν θέτει στο τραπέζι αυτά τα θέματα, γιατί θα έχει πολιτικό κόστος. Προτιμούν την αδικία, τη στρέβλωση και την ανισότητα, παρά να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο όλων των πολιτών.
Ιωσήφ Ιωσήφ
