Η κατάσταση δεν πάει άλλο! Αναφερόμαστε στη υποβόσκουσα, αλλά κατά τη γνώμη μας αχρείαστη διαμάχη μεταξύ εμβολιασμένων και αρνητών του εμβολίου. Μια διαμάχη, η οποία όπως φαίνεται προσλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και διεθνώς.
Τα κράτη για να πιέσουν τους πολίτες τους να προχωρήσουν σε εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού χορηγούν κίνητρα για τους εμβολιασμούς, δημιουργούν συνθήκες αποκλεισμού για τους ανεμβολίαστους και γενικά προσπαθούν να παροτρύνουν τους αντιδρούντες να βάλουν το εμβόλιο.
Ενόψει αυτής της πίεσης, η αντίδραση όσων εναντιώνονται στον εμβολιασμό αυξάνεται και εκτός από διαδηλώσεις και πορείες, προσφεύγουν στα δικαστήρια με το επιχείρημα ότι πλήττονται τα ατομικά τους δικαιώματα.
Η στήλη δεν προτίθεται να εισέλθει σε νομική συζήτηση περί ατομικών δικαιωμάτων, ούτε να επιχειρήσει να θεοποιήσει το εμβόλιο. Απλά θα πούμε τα αυτονόητα που είναι τα εξής :
- Όπως αποδείχθηκε στην πράξη (από τους πολλούς νεκρούς και όσους ταλαιπωρήθηκαν διασωληνομένοι στα νοσοκομεία) τα ρίσκα που παίρνει κάποιος που δεν εμβολιάζεται είναι πολύ περισσότερα από τις ενδεχόμενες παρενέργειες του όποιου εμβολίου.
- Με τον εμβολιασμό δεν προστατεύομε μόνο τη δική μας υγεία και ζωή, αλλά και της οικογένειας και των γύρω μας.
- Η ομαλή συνέχιση της ζωής μας και ειδικά της οικονομίας εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από τα εμβολιαστικά προγράμματα και τη συμπεριφορά μας.
Με βάση τα πιο πάνω, θεωρούμε ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου το να συζητούμε για το δίκαιο της μιας ή της άλλης άποψης. Άλλωστε, τα δικαιώματα των μη εμβολιασθέντων τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των εμβολιασθέντων. Και αυτά τα δικαιώματα μάλιστα έχουν σχέση με την ίδια την υγεία και τη ζωή του συνόλου της κοινωνίας.
Αν κάποιος για οποιονδήποτε λόγο πιστεύει ότι δεν υπάρχει πανδημία, η οποία σκοτώνει ανθρώπους είναι δικαίωμα του. Όμως, δεν έχει κανένα δικαίωμα να αποτελεί εν δυνάμει εστία μετάδοσης του θανατηφόρου ιού σε άλλους συνανθρώπους του, επειδή αρνείται να εμβολιαστεί. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία του θέματος, γι’ αυτό τα υπεύθυνα κράτη παροτρύνουν τους πολίτες τους να εμβολιαστούν.
Με τα όσα βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε νομίζουμε ότι είμαστε σε θέση να κρίνουμε και να συμπεριφερθούμε υπεύθυνα ή όχι. Βλέποντας το καλό του συνόλου κι’ όχι του υποτιθέμενου δικού μας, έχουμε υποχρέωση να σεβαστούμε την παγκόσμια προσπάθεια καταπολέμησης του κορωνοϊού.
Οι αόριστες αιτιάσεις, οι φοβίες, οι επιφυλάξεις δεν συνδράμουν στην προσπάθεια εξάλειψης αυτού του ιού, που παρέλυσε για δύο σχεδόν χρόνια τον πλανήτη.
Συμφωνούμε, λοιπόν, με τα μέτρα που τώρα λαμβάνουν τα κράτη (και η Κύπρος) για άσκηση πίεση στους ανεμβολίαστους για να πάνε να εμβολιαστούν. Είναι ο μόνος τρόπος για μια συλλογική άμυνα απέναντι στον ιό. Είναι η μόνη οδός για να περιορίσουμε τη μετάδοση της πανδημίας.
Αν αποτύχει και αυτή η προσπάθεια θα βλέπουμε καθημερινά τα κρούσματα να αυξάνονται, τα συστήματα υγείας να καταρρέουν, τους νεκρούς να πολλαπλασιάζονται και τις οικονομίες να διαλύονται. Αν είναι αυτό που επιθυμούν οι αρνητές των εμβολίων, τότε να μην πάνε να εμβολιαστούν. Αν είναι έτσι που θέλουν να καταντήσει η ζωή μας, τότε να επιμένουν στις αιρετικές απόψεις τους.
Όμως, νομίζουμε ότι δεν είναι αυτό που επιδιώκουν. Απλώς, παρασυρόμενοι ή όχι πιστεύουν ότι οι εμβολιασμοί κάποιων άλλων είναι αρκετοί για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Ότι χωρίς τη δική τους συνδρομή, θα μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε τον ιό. Ότι η ζωή μας θα επιστρέψει στην κανονικότητα και οι ίδιοι θα αποφύγουν το εμβόλιο.
Δυστυχώς, όμως, για να κερδηθεί μια μάχη χρειάζεται η συμβολή όλων. Πόσο μάλλον τώρα που μιλάμε για πανδημία και για πόλεμο ζωής και επιβίωσης.
Ας προβληματιστούν, λοιπόν, όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν. Θα συνεχίσουν να παίζουν τη ζωή και την επιβίωση όλων μας κορώνα-γράμματα…
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦ
