Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
Σε αρθρογραφία τους στους New York Times οι βραβευμένοι με Πούλιτζερ Μάικλ Σίερ και Ντέιβιντ Σάνγκερ διερωτήθηκαν εάν η πρόσφατη επίθεση του Μπάιντεν εναντίον του Πούτιν («προς Θεού, αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμένει στην εξουσία») συνιστά «ολίσθημα» ή «συγκαλυμμένη απειλή».
Οι δύο δημοσιογράφοι υπογράμμισαν αφενός πως το επιτελείο του Μπάιντεν διαβεβαίωσε ότι η φράση δεν συνιστά κάλεσμα ανατροπής του Πούτιν, συνηγορώντας υπέρ της εκδοχής του ολισθήματος. Αφετέρου όμως υπενθύμισαν ότι ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Μπάιντεν, Τζέικ Σάλιβαν, δήλωσε ότι «στο τέλος της ημέρας οι Ρώσοι θα πρέπει “να πιάσουν το νόημα” σχετικά με όσα προκάλεσε ο Πούτιν στον λαό, στη χώρα και στην οικονομία της Ρωσίας», κατατείνοντας στην εκδοχή της απειλής.
Στον πολιτικό λόγο, όμως, ενίοτε ισχύουν όλες οι εκδοχές, ανάλογα με το κοινό-στόχο. Όταν απευθύνονται στη Ρωσία, οι ΗΠΑ δεν έχουν λόγο να απειλούν ευθέως τον Πούτιν ότι στοχεύουν στην ανατροπή του. Κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε πιθανώς ως μπούμερανγκ στη ρωσική κοινή γνώμη σε μια στιγμή που οι αυστηρές οικονομικές κυρώσεις φαίνεται να ενισχύουν αισθήματα δυσαρέσκειας. Επιπλέον, εάν σταλεί στον Πούτιν το μήνυμα ότι δεν έχει καμία διέξοδο και ότι ο στόχος είναι ο ίδιος, τότε ουσιαστικά εξωθείται σε περαιτέρω κλιμάκωση.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όμως, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Η δημοτικότητα του Μπάιντεν είναι αρκετά χαμηλή και οι Δημοκρατικοί κινδυνεύουν να χάσουν το Κογκρέσο στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου. Οι Αμερικανοί του ζητούν, μάλιστα, σε συντριπτικό ποσοστό να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στη Μόσχα. Έτσι, μια «συγκαλυμμένη απειλή» για ανατροπή του Πούτιν ή για «απάντηση σε χρήση χημικών όπλων», όπως ειπώθηκε προ ημερών, φαίνεται να εξυπηρετεί αυτά τα εκλογικά σχέδια.
Το πρόβλημα για τον Μπάιντεν είναι πώς θα εξισορροπήσει αντιθετικές στοχεύσεις σε μια δραματική συγκυρία που διακυβεύονται τόσα πολλά. Όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη.
