Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Κατακλυσμός δημοσιευμάτων, δηλώσεων, καταγγελιών, διαψεύσεων. Στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης οι αναφορές του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ για Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που -κατά τα λεγόμενά του- προορίζονται για VIP, αν και όποτε χρειαστεί. Μάλιστα, αυτές οι καταγγελίες θα ενταχθούν στην προκαταρκτική εξέταση που διενεργείται με αφορμή άλλες, για θανάτους ασθενών εκτός ΜΕΘ.
Ο υπουργός Υγείας γνωστοποίησε ότι ήδη έχει συντάξει «την αναφορά αξιόποινων πράξεων, προκειμένου να την καταθέσω, διότι όσοι δεν πηγαίνουν στην Εισαγγελία να πουν αυτά που καταγγέλλουν, θα κληθούν να λογοδοτήσουν για τα ψέματα που λένε», ενώ και η ΠΟΕΔΗΝ συντάσσει αναφορά, την οποία θα καταθέσει στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου την επόμενη εβδομάδα, για «να διερευνηθεί εάν τηρείται η σειρά προτεραιότητας των διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ εγγραφής στη λίστα αναμονής του ΕΚΑΒ – ΕΚΕΠΥ για ΜΕΘ».
Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Καταθέτω, όμως, και την τοποθέτηση του γιατρού, πρώην υπουργού Υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ. «Αυτό υπερβαίνει κάθε λογική. Δεν θεωρώ ότι μπορεί να υπάρχει (σ.σ.: ρεζερβέ ΜΕΘ) και δεν θέλω να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρξει. Κατά την άποψή μου, δεν συμβαίνει».
Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Αυτό που γνωρίζω, όμως, είναι ότι σε έναν καταιγισμό δηλώσεων, δημόσιων διενέξεων και σκιών, η εμπιστοσύνη δεν είναι παρούσα και όταν είναι παρούσα, δεν υπάρχει ο επικοινωνιακός πληθωρισμός.
Δεν είναι τυχαίο ότι «σ’ αυτήν την εποχή της αιματηρής σύγχυσης/της κατεστημένης αταξίας», ο πολίτης πιο εύκολα θα πιστέψει ότι υπάρχει διακριτική μεταχείριση ασθενών παρά ένα «πάλλευκο» σύστημα γενικώς.
Τούτη η πίστη δεν μοιάζει καθόλου με το είδος της λογικής βεβαιότητας που πετυχαίνουμε, για παράδειγμα, στην Ευκλείδεια Γεωμετρία. Δεν είναι το συμπέρασμα σε μια σειρά συλλογισμών, η λύση σ’ ένα μαθηματικό πρόβλημα. Είναι μία πηγή αμφιβολίας.
Τούτη η πίστη είναι προσωπική σχέση, εμπειρία. Η κυρία, που είπε ότι ο σύζυγός της με υποκείμενα νοσήματα περίμενε διασωληνωμένος στην κλινική και μετά τις καταγγελίες και την ανάδειξη του ζητήματος, βρήκε ΜΕΘ, τι θα αναφωνήσει; «Πιστεύω· βοήθει μοι τη απιστία»;
Μία και μόνο μία θεραπεία: η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, διότι έχουμε ακόμη δρόμο στην πανδημία.
