Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Στα ύψη θα παραμείνουν οι τιμές του φυσικού αερίου στη διεθνή αγορά για αρκετό καιρό ακόμη, όπως προβλέπει η Capital Economics. Αυτό σημαίνει ότι θα σκηνικό που θα διαμορφωθεί στην Ευρώπη είναι επίμονες πληθωριστικές πιέσεις, δραστικές αυξήσεις επιτοκίων και πιθανότατα ύφεση. Κερδισμένες από την κρίση, αν και μάλλον όχι τόσο γρήγορα όσα θα ήθελαν, μπορούν από την άλλη να βγουν οι ΗΠΑ και άλλοι μεγάλοι παραγωγοί LNG.
Όπως επισημαίνει η CE, το παιχνίδι που παίζει η Gazprom (είναι πια ξεκάθαρο ότι εμποδίζει τις ροές προς την Ευρώπη) θα δυσκολέψει αρκετά τους Ευρωπαίους. Έτσι η τιμή του φυσικού αερίου θα παραμείνει κοντά στα 150 ευρώ ανά μεγαβατώρα (45 δολ. ανά mBtu) έως και τα τέλη του 2022 για να υποχωρήσει στα 100 ευρώ (που εξακολουθούν να είναι εφιαλτικά επίπεδα για τα διαχρονικά δεδομένα) στα τέλη του 2023 (30 δολ. ανά mBtu).
Επιπλεόν καθώς η Ευρώπη θα ανταγωνίζεται με την Ασία για περιορισμένες ποσότητες υγροποιημένου φυσικού αερίου, και οι τιμές του LNG θα παραμείνουν σε υψηλά επίπεδα. Αυτό μπορεί να καταστήσει το καύσιμο από λύση πρόβλημα, όπως εξηγεί σήμερα η Ναυτεμπορική. Υπό τις συνθήκες αυτές η επιστροφή στον άνθρακα έχει κάποια λογική βραχυπρόθεσμα. Αλλά ούτε αυτή η λύση είναι φθηνή, αφού οι τιμές του άνθρακα στην Ευρώπη έχουν τριπλασιαστεί σε σχέση με τα τέλη του 2021, ενώ μακροπρόθεσμα το κόστος για το κλίμα (και την οικονομία κατά συνέπεια) θα είναι μεγάλο.
Η Ευρωζώνη και η αναδυόμενη Ευρώπη είναι οι περιοχές που πλήττονται παγκοσμίως περισσότερο από κάθε άλλη από την κρίση του φυσικού αερίου, δεδομένης της υψηλότατης εξάρτησής τους από τη ρωσική ενέργεια. Αλλά και η Βρετανία θα δεχθεί ισχυρότατες πιέσεις. Στις οικονομίες του ευρώ και τη βρετανική ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να καίει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αναγκάζοντας την ΕΚΤ και τη BoE σε αυξήσεις επιτοκίων μεγαλύτερες από εκείνες που περιμένει σήμερα η αγορά, σύμφωνα με την CE.
Πέρα από το πλήγμα στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικουριών, θα έχουμε ισχυρότατο πλήγμα και στη βιομηχανική παραγωγή, ειδικά στη Γερμανία. Ευάλωτες εμφανίζονται επίσης οι βιομηχανίες Ιταλίας, Βουλγαρίας και Τσεχίας.
Ποιοι έχουν να κερδίσουν από την κρίση
Αν η Gazprom κόψει εντελώς τις ροές φυσικού αερίου στην ΕΕ, ο μεγάλος χαμένος θα είναι αναμφίβολα η γερμανική οικονομία με το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται κατά 2% με 3%. Θα υπάρξουν όμως και κερδισμένοι. Και αυτή δεν είναι άλλοι από τους κορυφαίους εξαγωγείς LNG, δηλαδή τις ΗΠΑ, το Κατάρ και την Αυστραλία.
Ήδη και στις τρεις αυτές οικονομίες βλέπουμε τις υψηλότερες επενδύσεις των ενεργειακών κολοσσών και τα υψηλότερα έσοδα στα κρατικά ταμεία, να αντισταθμίζουν μέρος των πιέσεων που πυροδοτεί το κύμα ακρίβειας στην οικονομία. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι εμπόδιο στο κέρδος τους (ή τουλάχιστον στο πόσο γρήγορα αυτό θα έρθει) στέκονται τα επίμονα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, αλλά και η απουσία αναγκαίων υποδομών σε ορισμένες περιπτώσεις.
Στους κερδισμένους της κρίσης θα μπορόυσαν να συμπεριληφθούν επίσης Ινδία και Κίνα, αφού έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν το κενό της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών στη μεταποίηση.
