Η Ροζίτα (Ζωή Μαρία) Σώκου ήταν μια από τις πρώτες ελληνίδες δημοσιογράφους. Εργάστηκε σε μεγάλες εφημερίδες της εποχής, σε περιοδικά, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Δεν είναι λίγοι άλλωστε εκείνοι που στα τέλη της δεκαετίας του 70 και στις αρχές του 80 την θυμούνται ως κριτικό στην εκπομπή ταλέντων «Να η ευκαιρία». Έφυγε στα 98 της, στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, χτυπημένη από κοροναϊό.
Γέννηση – Σπουδές
Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1923 στην Πλάκα της Αθήνας και μεγάλωσε στο Ψυχικό. Ήταν κόρη του δημοσιογράφου, θεατρικού συγγραφέα και εκδότη της εποχής Γεωργίου Σώκου και της Τιτίκας Μιχαηλίδου.
Από μικρή η Ροζίτα άρχισε να ενδιαφέρεται για το θέατρο και τον κινηματογράφο και σε αυτό συνέβαλε ο παππούς της Φώτης Μιχαηλίδης που σαν φανατικός θεατρόφιλος και κινηματογραφόφιλος την έπαιρνε μαζί του από τότε που ήταν νήπιο σε παραστάσεις έργων και προβολές ταινιών που παίζονταν στην Αθήνα της εποχής του μεσοπολέμου.
Η αγάπη της για τα εικαστικά ήταν τόσο μεγάλη που μόλις τελείωσε το Αρσάκειο, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Σχολή καλών Τεχνών. Εκεί ήρθε σε επαφή με ιερά τέρατα όπως ο Τσαρούχης, ο Αργυράκης, ο Βολανάκης. κ.α
Πρώτη της δουλειά ήταν ως μεταφράστρια και καθηγήτρια ξένων γλωσσών. Ενώ σε ηλικία 34 χρονών είπε το «ναι» και παντρεύτηκε τον Ιταλό δημοσιογράφο Μάνλιο Μαραντέι και αναχώρησε για την Ιταλία. Το 1958 απέκτησε την κόρη της Ιρένε και το 1961 επέστρεψε μαζί της στην Ελλάδα.
Δημοσιογραφία
Η Ροζίτα Σώκου υπήρξε μια από τις πρώτες Ελληνίδες γυναίκες δημοσιογράφους. Άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την κινηματογραφική κριτική το 1946. Εργάστηκε στο περιοδικό Χόλιγουντ, στις εφημερίδες Οι καιροί (1948-1950), Ανεξαρτησία (1949), Βραδυνή (1949-1955). Το 1953 η Ελένη Βλάχου, που ως τότε έγραφε η ίδια την κινηματογραφική κριτική της Καθημερινής, της παρέδωσε τη στήλη, την οποία η Σώκου διατήρησε για αρκετά χρόνια.
Μετά το πραξικόπημα του 1967, η Ελένη Βλάχου έκλεισε την Καθημερινή φεύγοντας στο εξωτερικό. Η Ροζίτα Σώκου αποτέλεσε το ένα από τα δύο στελέχη της εφημερίδας που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συλλογική μήνυση κατά της Βλάχου. Με την υπογραφή της θα συνομολογούσε πως είχε άδικο η Ελένη Βλάχου όταν υποστήριζε πως υπό το υφιστάμενο καθεστώς ήταν αδύνατον να συνεχιστεί η έκδοση μιας αντικειμενικής εφημερίδας. Για την άρνησή της αυτή, η Σώκου πέρασε από πειθαρχικό συμβούλιο, όπου απειλήθηκε με διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ.
Το 1969 έπιασε δουλειά στην Ακρόπολη όπου έμεινε μέχρι το 2005. Παράλληλα εργαζόταν (από το 1970) και για την εφημερίδα Απογευματινή. Έγραφε κριτική κινηματογράφου, θεάτρου, μπαλέτου. Διατηρούσε διάφορες προσωπικές σελίδες με χρονογραφήματα, πορτρέτα καλλιτεχνών ή αναμνήσεις, καθώς και ανταποκρίσεις από κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ.
Με τον Ομάρ Σαρίφ
Ήταν από τις πρώτες δημοσιογράφους που άγγιξε θέματα ταμπού για την εποχή, όπως η ομοφυλοφιλία. Εργάστηκε παράλληλα και στο ραδιόφωνο όπου είχε την δική της εκπομπή μαζί με τον Κώστα Φέρρη «Λίθοι και κέραμοι». Μια εκπομπή με συνεντεύξεις διασήμων και μη που μιλούσαν για τα θετικά και τα αρνητικά του επαγγέλματος τους.
Τηλεόραση
Το ευρύ κοινό έμαθε τη Ροζίτα Σώκου από τη συμμετοχή της στο τηλεπαιχνίδι εξεύρεσης ταλέντων «Να η ευκαιρία». Αμέσως ξεχώρισε τόσο για την αμεσότητα της όσο και για την καλλιέργεια της. Το 1992-1993 είχε εκπομπή στο Νew Channel με τίτλο Οι επισκέπτες της νύχτας. Υποδεχόταν προσωπικούς φίλους, επώνυμους και ανώνυμους, για μια απρογραμμάτιστη κουβεντούλα στο σαλόνι του σπιτιού της.
Σε κάθε της εμφάνιση σε όποιο κανάλι και εάν ήταν εξέφραζε την άποψη της όπως την ένιωθε, άφοβα και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.
Διακρίσεις
Η Ροζίτα Σώκου είχε πολλές τιμητικές διακρίσεις στην καριέρα της . Τιμήθηκε από τη Γαλλική Κυβέρνηση με το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών (Chevalier de l’ Ordre des Arts et des Lettres) για τις υπηρεσίες της στον κινηματογράφο. Από το Ίδρυμα Μπότση για την προσφορά της στη δημοσιογραφία. Από την ΕΣΗΕΑ για την καταξιωμένη δημοσιογραφική της πορεία, το επαγγελματικό ήθος της και την προσφορά της στον κλάδο.
