Ίσως οι περισσότεροι να μην γνωρίζουν ότι το ρωσικό αντιπυραυλικό – αντιαεροπορικό σύστημα S-300, που βρίσκεται εγκατεστημένο στην Κρήτη, το ζήτησαν και αυτό (έστω ανεπισήμως) να το στείλει η Ελλάδα στην Ουκρανία.
Επίσης, είναι πολύ πιθανόν να μην γνωρίζουν ότι το σύστημα αυτό θεωρείται από τους επιτελείς απαραίτητο για την άμυνα της Ελλάδας και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το παραχωρήσουμε στην Ουκρανία, εκτός, κατά τους επιτελείς, εάν μας δοθεί ένα παρόμοιο σύστημα.
Πώς έφτασε στην Ελλάδα
Μετά από 24 χρόνια εγκατάστασής του στην Κρήτη, η Τουρκία όμως ξαφνικά θυμήθηκε τους S-300 και θέλησε ψευδώς να τους… «τεστάρει». Η καταγγελία ότι τουρκικά μαχητικά F-16 (ήτοι μαχητικά χώρας- μέλους του ΝΑΤΟ) δήθεν εγκλωβίστηκαν από τα ραντάρ των S-300 (καταγγελία που διαψεύσθηκε πάραυτα από τις ελληνικές στρατιωτικές πηγές) είχε διπλό στόχο:
Πρώτον, να προβάλει το γεγονός ότι όχι μόνον η Τουρκία αλλά και η Ελλάδα διαθέτει ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα και μάλιστα ενεργό (αφού «λόκαρε» τουρκικά μαχητικά) και δεύτερον θέλησε να καταγγείλει την Ελλάδα ως υπεύθυνη για την πρόκληση εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Υπάρχει μια άγνωστη, σχεδόν μυστηριώδης ιστορία για τους S-300 που είχαν αγοραστεί από την Κύπρο, αλλά λόγω τότε της αντίδρασης της Τουρκίας (γιατί η εμβέλειά τους ήταν μεγάλη και η ικανότητά τους να εγκλωβίζουν πολλαπλούς στόχους επίσης μεγάλη που προκαλούσε προβλήματα στην τουρκική άμυνα) και με την «ευχή» των Αμερικανών και με σύμφωνη γνώμη των τότε κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου μεταφέρθηκαν στην Κρήτη.
Αυτό το μυστήριο που καλύπτει τους (ελληνικούς) S-300, το οποίο θυμίζει κινηματογραφικό σενάριο, είχε να κάνει τόσο με τη μεταφορά τους από την Ρωσία στην Κύπρο, όσο και από την πρώτη βολή που έγινε μπροστά από τον έκπληκτο Τούρκο στρατιωτικό ακόλουθο, που μόλις τότε «γνώρισε» από κοντά τους S-300 και ζήτησε να μεταφερθεί στην πίσω πλευρά της Κρήτης χωρίς οι S-300 να «βλέπουν» Αιγαίο ή Τουρκία έστω και από απόσταση.
Με τους S-300, στο πεδίο βολής της Κρήτης έγινε το 2013 η πρώτη και η τελευταία δοκιμαστική βολή. Τότε κλήθηκαν ως παρατηρητές στρατιωτικοί ακόλουθοι των χωρών- μελών του ΝΑΤΟ περιλαμβανομένου και ενός Τούρκου συνταγματάρχη. Ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος που είχε την ευθύνη της βολής ζήτησε, πριν από την πραγματοποίηση της βολής, από Ρώσους ειδικούς να πιστοποιήσουν τα βλήματα ότι δεν έχουν λήξει ώστε να γίνει με ασφάλεια η βολή: «Δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει βολή εάν τα βλήματα είχαν λήξει, θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο», έλεγε ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
Όντως ήρθαν δύο Ρώσοι τεχνικοί, οι οποίοι, οι φήμες λένε, ότι πριν πάνε να ελέγξουν τους S-300 και να πιστοποιήσουν τα βλήματά τους επισκέφθηκαν κρητικές παραδοσιακές ταβέρνες και τίμησαν δεόντως το ρακί. Ουδείς γνωρίζει (άλλο ένα μυστήριο) με ποια νηφαλιότητα πιστοποίησαν τα βλήματα, αλλά έδωσαν το «Οκ» και η βολή έγινε. Η δοκιμαστική βολή έγραψε τότε ιστορία, αφού σημειώθηκε εγχώριο ρεκόρ εναέριας κατάρριψης στόχου σε απόσταση 30 χλμ. και σε ύψος 2 χλμ.!
Είχε λοιπόν τεράστια επιτυχία, τόσο που ανησύχησε τους Τούρκους που ζήτησαν να μεταφερθούν οι S-300, δυτικά της χώρας και να μην βλέπουν στο Αιγαίο. Αλλά υπήρξε παρέμβαση από τους Αμερικανούς οι οποίοι εγγράφως ανακοίνωσαν ότι η Ελλάδα μπορεί να εγκαταστήσει το αμυντικό της αυτό σύστημα σε όποια τοποθεσία κρίνει κατάλληλη για την άμυνά της. Από τότε όμως οι Τούρκοι είχαν βάλει στο μάτι τους S-300.
Μυστήριο, επίσης, καλύπτει τη μεταφορά των S-300 τον Μάρτιο του 1999 στο λιμάνι του Ηρακλείου. Υπήρχε σαφής προειδοποίηση τότε ότι υπήρχε κίνδυνος για ξένη επέμβαση προτού φθάσει το S-300 στην Κρήτη. Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας τότε κατάρτησε απόρρητο (πιο απόρρητο δεν γινόταν) σχέδιο, με την ονομασία «ΔΙΑΣ», για την ασφαλή (και όχι μόνον) άφιξή τους στο λιμάνι.
Έπρεπε παράλληλα να υπάρξει (επίσης κάτω από άκρα μυστικότητα) εκπόνηση σχεδίου για την εκπαίδευση του προσωπικού σε ένα πρωτόγνωρο σύστημα που δεν ανήκε στα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ και που η εκπαίδευση θα γινόταν αναγκαστικά σε χώρα του ΝΑΤΟ από Ρώσους. Η Τουρκία με την άφιξη της συστοιχίας αντέδρασε.
Έστελνε μάλιστα και τότε τα φωτογραφικά αεροπλάνα της (Phantom) συνοδευόμενα από μαχητικά (F-16) να παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο και να προσπαθούν να φωτογραφήσουν τους S-300. Αλλά και η μεταφορά τους από τη Ρωσία έγινε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Αφού τα ρωσικά αυτά αντιαεροπορικά αντιπυραυλικά συστήματα δεν πέρασαν από τα Δαδρανέλια, αλλά φορτώθηκαν σε τρία φορτηγά πλοία που έκαναν το γύρο της Μεσογείου (μέσω Γιβραλτάρ) για να μην τα πάρουν χαμπάρι οι ξένες δυνάμεις.
