Δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους νέες θεωρίες που ανακοινώθηκαν ταυτόχρονα παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέροντα σενάρια για κρίσιμες γεωλογικές διεργασίες και εξελίξεις στη Γη. Ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Λιουκ Ντάλι της Σχολής Γεωγραφίας και Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Astronomy», ανέλυσαν δείγματα που το ιαπωνικό σκάφος «Χαγιαμπούσα» είχε συλλέξει από τον αστεροειδή «Itokawa» το 2010.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμα του το ΑΠΕ-ΜΠΕ τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι το νερό πάνω στη Γη μπορεί να δημιουργήθηκε κάποτε στο Διάστημα με τη βοήθεια του ηλιακού ανέμου, του ρεύματος φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων που εξαπολύει συνεχώς ο Ήλιος. Για πρώτη φορά υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι -μάλλον απρόσμενα- το άστρο μας μπορεί να έχει παίξει ρόλο-κλειδί στην παρουσία του νερού πάνω στον πλανήτη μας, καθώς φαίνεται ότι ο «άνεμός» του είναι σε θέση να ακτινοβολήσει και να μετατρέψει σε νερό τους κόκκους σκόνης στο διάστημα.
Με τη βοήθεια της τεχνικής της ατομικής τομογραφίας μέτρησαν τη δομή των κόκκων σκόνης του αστεροειδούς και ανίχνευσαν μόρια νερού. Τα τελευταία σχηματίστηκαν όταν ιόντα υδρογόνου από τον ηλιακό άνεμο συγκρούστηκαν με σωματίδια σκόνης από τον διαστημικό βράχο, αλλάζοντας τη χημική σύνθεσή τους.
«Με το πέρασμα του χρόνου, η επίπτωση των ιόντων υδρογόνου σε συνδυασμό με τα άτομα οξυγόνου από τα υλικά στον βράχο δημιουργούν νερό παγιδευμένο μέσα στον αστεροειδή», δήλωσε ο Ντάλι. Τα μόρια νερού που βρέθηκαν στον αστεροειδή μοιάζουν -από πλευράς ισοτόπων- με τα μόρια νερού στη Γη.
Οι ερευνητές εικάζουν πως έτσι μπορεί να δοθεί μία εξήγηση στη παλαιότερη θεωρία ότι οι αστεροειδείς έφεραν το νερό στον πλανήτη μας όταν έπεσαν πάνω του. Ο καθηγητής Φιλ Μπλαντ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου Κέρτιν εκτίμησε ότι στον «Ιτοκάβα» ανακαλύφθηκε αρκετό νερό που ισοδυναμεί με 20 λίτρα νερού για κάθε κυβικό μέτρο πετρώματος, άρα είναι δυνατό πριν δισεκατομμύρια χρόνια να μεταφέρθηκε μία σημαντική ποσότητα νερού στη Γη από τους αστεροειδείς.
Τα βουνά
Αφού ο Ήλιος βοήθησε στη δημιουργία των ωκεανών στη Γη στη συνέχεια αυτοί πιθανώς να βοηθήσαν στη δημιουργία των βουνών του πλανήτη. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητές του Πανεπιστημίου του Αμπερντίν παρουσιάζουν μια νέα θεωρία για την καταγωγή των βουνών της Γης η οποία όπως αναφέρουν έχει υδάτινες ρίζες. Σύμφωνα με την μελέτη πριν από 2,3 δισ. έτη υπήρξε μια δραματική αύξηση του οξυγόνου στους ωκεανούς. Αυτό με την σειρά του οδήγησε στο να γεμίσει η θάλασσα με θρεπτικά συστατικά γεγονός που προκάλεσε την επίσης μεγάλη αύξηση του πλαγκτού.
Όταν μεγάλες ποσότητες των μικροοργανισμών του πλαγκτού πέθαιναν έπεφταν στον πυθμένα των ωκεανών και δημιουργούσαν γραφίτη ο οποίος έπαιξε κρίσιμο ρόλο στο να υπάρξουν διασπάσεις πετρωμάτων σε γιγάντια κομμάτια. Τα κομμάτια αυτά άρχισαν σε μια διαδικασία που διήρκησε μερικά εκατ. έτη να μετακινούνται και να συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζοντας έτσι τα όρη της Γης.
