Η ανθρώπινη γήρανση και η διάρκεια της ζωής μας πιθανότατα επηρεάζονται από εκατομμύρια χρόνια κυριαρχίας των δεινοσαύρων προτείνει μια νέα θεωρία. Ενώ ορισμένα ερπετά και αμφίβια δεν παρουσιάζουν σημαντικά σημάδια γήρανσης πριν πεθάνουν όλα τα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, παρουσιάζουν σημαντικές αλλαγές στην εμφάνισή τους καθώς μεγαλώνουν.
Μια νέα θεωρία που ονομάστηκε «υπόθεση στενότητας μακροζωίας» υποδηλώνει ότι τα θηλαστικά αντιμετώπιζαν πολύ έντονη πίεση για ταχεία αναπαραγωγή κατά την εποχή των δεινοσαύρων αφού αποτελούσαν ανυπεράσπιστα θηράματα για πάνω από 100 εκατ. έτη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που διατύπωσαν τη νέα θεωρία αυτή η εξελικτική πίεση οδήγησε στην αδρανοποίηση ή απώλεια γονιδίων που συνδέονται με τη μακροζωία που παίζουν ρόλους στην αναγέννηση των ιστών και την επιδιόρθωση του DNA.
«Ενώ οι άνθρωποι είναι από τα μακροβιότερα ζώα, υπάρχουν πολλά ερπετά και άλλα ζώα που έχουν πολύ πιο αργή διαδικασία γήρανσης και παρουσιάζουν ελάχιστα σημάδια γήρανσης στη ζωή τους. Η θεωρία αυτή μπορεί να ρίξει φως στις εξελικτικές δυνάμεις που έχουν διαμορφώσει τη γήρανση των θηλαστικών για εκατομμύρια χρόνια επηρεάζοντας φυσικά και τον άνθρωπο» λέει ο Ζοάο Πέντρο Μαλγκαχάες βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Ενώ ορισμένα ζώα έχουν «πραγματικά αξιοσημείωτες» μεθόδους επιδιόρθωσης κυττάρων και ιστών καθώς και αναγέννησης τέτοια γενετικά χαρακτηριστικά θα ήταν σύμφωνα με τους ερευνητές περιττά για τα πρώιμα θηλαστικά που ζούσαν υπό το μόνιμο φόβο των δεινοσαύρων. Για αυτό άλλωστε τα θηλαστικά εκείνης της περιόδου ήταν κατά βάση νυκτόβια ζώα. Ζούσαν κρυμμένα στη διάρκεια της μέρας και έβγαιναν από τις κρυψώνες τους για να κινηθούν, να τραφούν και να αναπαραχθούν όταν έπεφτε το σκοτάδι.
«Ενώ τώρα έχουμε μια πληθώρα θηλαστικών συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων, φαλαινών και ελεφάντων που μεγαλώνουν και ζουν πολύ, εμείς και αυτά τα θηλαστικά ζούμε με τους γενετικούς περιορισμούς από τη Μεσοζωική εποχή και γερνάμε εκπληκτικά πιο γρήγορα από πολλά ερπετά» αναφέρει ο Μαλγκαχάες.
Αν και η ιδέα υπάρχει επί του παρόντος μόνο ως υπόθεση, περαιτέρω έρευνες σε αυτό το μονοπάτι μπορεί να ρίξουν περισσότερο φως στο γιατί ο καρκίνος είναι πιο συχνός στα θηλαστικά από ότι σε άλλα είδη λένε οι ερευνητές.
