Τη βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο μιας από τις σημαντικότερες ποιήτριες της Κύπρου, Πίτσας Γαλάζη εκφράζει σε ανακοίνωση του το Υφυπουργείο Πολιτισμού σημειώνοντας ότι «η απώλεια της Πίτσας Γαλάζη αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στη λογοτεχνία και τη διανόηση της Κύπρου».
Η Πίτσα Γαλάζη γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1940. Μετά την αποφοίτησή της από το Αθηναΐδειο Γυμνάσιο της Λεμεσού, το 1959, πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, ενώ στην ίδια σχολή παρακολούθησε και μαθήματα δικαίου και δημοσίων σχέσεων. Μεταξύ 1966 και 1969 εργάστηκε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου όπου είχε την ευθύνη διαφόρων πολιτιστικού περιεχομένου ραδιοφωνικών προγραμμάτων.
Μεταξύ των ετών 1971 και 1973 διετέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Γραμμάτων της Μορφωτικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, καθώς και αντιστοίχων οργανώσεων της Ελλάδας.
Στα κυπριακά γράμματα εμφανίστηκε ενώ ήταν ακόμη μαθήτρια γυμνασίου. Φοιτήτρια στην Αθήνα, εξέδωσε εκεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Στιγμές Εφηβείας» (Αθήνα, 1963), εμπνευσμένη από τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59.
Τα έργα της «Δέντρα και Θάλασσα» (1969), «Σηματωροί» (1984) και «Η φωνή» (2017) τιμήθηκαν με Κρατικό Βραβείο Ποίησης ενώ το 1999 τιμήθηκε με το Βραβείο Λάμπρου Πόρφυρα της Ακαδημίας Αθηνών.
