Αυτό που νιώθω θέλω να ταυτίζεται με την αλήθεια μου, ανέφερε σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ ο ποιητής-φιλόλογος Κώστας Βασιλείου, το έργο του οποίου αποτέλεσε αντικείμενο ημερίδας που διοργάνωσε προσφάτως ο Όμιλος Λογοτεχνίας και Κριτικής (ΟΛΚ). Με ένα τρόπο μαγευτικό, σημείωσε επίσης ότι, «νιώθω σαν να γεννήθηκα, έζησα και σβήνω -όταν έρθει η ώρα – μέσα στα πράγματα που λάτρεψα»
Με αφορμή την πρόσφατη ημερίδα του ΟΛΚ, ο Κώστας Βασιλείου κλήθηκε από το ΚΥΠΕ να μιλήσει για τα αισθήματα που του προκαλούν η υποδοχή και η πρόσληψη του έργου του από το κοινό και από άλλους ποιητές. «Νιώθω πάρα πολύ ωραία, γιατί τώρα που βρίσκομαι προς την έξοδό μου, φαίνεται ότι αρχίζει μια αναγνώριση», σημείωσε. «Δεν επαίρομαι, απλώς νιώθω ότι έκανα ως πνευματικός άνθρωπος ό,τι μπορούσα και πολύ σωστά τίθεται προς κρίση και ό,τι αντέξει, όχι για μένα, αλλά για την ποίηση, για την Κύπρο, για τον πολιτισμό», πρόσθεσε.
Ερωτηθείς για τις πηγές της έμπνευσής του, ο κ. Βασιλείου είπε ότι «είναι πολλές, και φιλολογικές και πραγματικές, η γη πάνω από όλα». «Όταν λέω γη, εννοώ τη γη στο σύνολό της, αλλά ειδικότερα και τη νήσο των Αγίων που βρίσκεται στη Μεσόγειο, τη χαλκόεσσα, δασόεσσα και αφρόεσσα Κύπρο», διευκρίνισε. «Νιώθω σαν να γεννήθηκα, έζησα και σβήνω -όταν έρθει η ώρα – μέσα στα πράγματα που λάτρεψα», πρόσθεσε.
Αναφερόμενος στο ποιητικό του έργο, ο Κώστας Βασιλείου είπε ότι προσπάθησε να είναι ειλικρινής και αυτά που εκφράζει να είναι αυτά που νιώθει. «Διδάγματα έπαιρνα από όλους, αλλά έπαιρνα την πένα στο χέρι μόνο όταν ένιωθα ότι είχα κάτι που θα μπορούσα να γράψω και να έχει το δικό μου στίγμα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στα πρώτα έργα του ο κ. Βασιλείου επεσήμανε ότι ακολουθούσε το ρεύμα της εποχής, που ήταν οι ποιητές της γενιάς του ’30 (Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Έλιοτ, Έζρα Πάουντ), προσθέτοντας ότι προσπαθούσε να γράφει σε ένα τέτοιο στυλ. Ωστόσο, όπως είπε, υπήρχαν ρωγμές από τις οποίες έβγαιναν πράγματα πιο αυθόρμητα, πιο ζεστά.
Το 1996, μετά από 20 χρόνια μαθητείας σε άλλους ποιητές, ο ποιητής ανέφερε στο ΚΥΠΕ ότι τα γεγονότα στη Δερύνεια τον έκαναν να αναρωτηθεί τι κάνει και αν θα αποδίδει αυτά που νιώθει με μισόλογα. «Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού έδειξαν με υπονοούμενα και μισόλογα αυτό που κατά τη γνώμη τους έπρεπε να γίνει; Μίλησαν απλά, άμεσα, έμπρακτα, όπως και ο Γρηγόρης Αυξεντίου», υπέδειξε.
«Αυτό θέλω και στην ποίησή μου, αυτό που νιώθω να ταυτίζεται με την κατά τη γνώμη μου αλήθεια, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι έχω το αλάθητο του Πάπα», τόνισε.
Απαντώντας σε ερώτηση του ΚΥΠΕ αν υπάρχει κάτι που θα ήθελε να γράψει, ο κ. Βασιλείου εξέφρασε άγνοια. «Ειλικρινά εκπλήσσομαι διότι συνεχίζω με ακάθεκτους ρυθμούς να γράφω, να πειραματίζομαι, να λέω πράγματα καθημερινά και διερωτώμαι μέχρι πού θα πάει αυτό», ανέφερε. «Είναι σαν να λέω ‘’ακόμα δεν είδατε τίποτα’’. Όσο μπορώ και όσο αναπνέω, θα γράφω ποίηση. Η ποίηση σημαίνει ανάσα, σημαίνει ψυχή», επεσήμανε.
Μιλώντας για τη σύγχρονη κυπριακή ποίηση, ο Κώστας Βασιλείου έκανε λόγο για «ένα εξαιρετικά δυνατό νεανικό ρεύμα και στον τομέα της πεζογραφίας και στον τομέα της ποίησης». Όπως εξήγησε, οι νέοι είναι πιο οπλισμένοι από τους παλαιότερους, διότι μεγάλωσαν μέσα στη σύγχρονη τεχνολογία που τους προσφέρει το σύμπαν ολόκληρο. «Είναι δεκάδες οι νέοι ποιητές και πεζογράφοι που με εκπλήσσουν. Είναι χαρά μου να τους βλέπω και να τους καμαρώνω. Οι νέοι έχουν παρόν και μέλλον. Η Κύπρος έχει παρόν και μέλλον», κατέληξε.
Πηγή: ΚΥΠΕ
