Με εγκύκλιο έχει αναγνωστεί κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας Κύπρου, κάλεσαν τον κυπριακό λαό «σε πνευματική εγρήγορση και εντατικοποίηση τού ἐν Χριστῷ πνευματικού αγώνα, καθότι στις μέρες μας βιώνουμε μία κοινωνική ταραχή, σύγχυση, ανασφάλεια, φοβία».
Ιδιαίτερα η Κύπρος, σύμφωνα με όσα αναφέρει η εγκύκλιος, «ἀντιμετωπίζει δύο μείζονα ζητήματα· τὸ ἕνα πανανθρώπινο, αὐτὸ τῆς πανδημίας καὶ τῶν συνεπειῶν της, ὅπως οἱ ἐγκλεισμοὶ πρὸς ἀποφυγὴ τῆς διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ, οἱ ἐπιπτώσεις στὴν οἰκονομία, ἡ ἀπώλεια ἐργασίας καὶ εἰσοδημάτων γιὰ τὶς ἀσθενέστερες ὁμάδες τοῦ πληθυσμοῦ κ.λπ. Τὸ δεύτερο εἶναι τὸ ἐθνικό μας πρόβλημα».
Επισημαίνεται πως «ἀπὸ τὸ 1974, ὅταν ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στὴν ἀνυπεράσπιστη πατρίδα μας καὶ ἐξεδίωξε τοὺς νόμιμους καὶ μόνιμους κατοίκους ἀπὸ τὶς ἑστίες τους καὶ τὶς περιουσίες τους, ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ τὶς κοινότητές τους, ἡ κατάσταση δὲν βαίνει πρὸς τὸ καλύτερο. Τὴν τελευταία περίοδο ἡ Τουρκία δείχνει ἀπροκάλυπτα τὶς προθέσεις της, ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ νομιμοποιήσει τὴν κατάσταση αὐτὴ καὶ ἐπιπρόσθετα νὰ λαφυραγωγήσει καὶ τὸν φυσικὸ πλοῦτο τῆς Κύπρου, τὸ φυσικὸ ἀέριο, προβάλλοντας ἀπαράδεκτες ἀξιώσεις, ὅπως ἀντίστοιχα πράττει καὶ στὸ Αἰγαῖο ἐναντίον τῆς ἐθνικῆς Κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδας».
Όσον αφορά στο θέμα της πανδημίας, «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀδημονία καὶ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται», χωρίς μάλιστα «νὰ ὑπάρχει ἐπὶ τοῦ παρόντος σοβαρὴ ἔνδειξη γιὰ σύντομη ἔξοδο ἀπὸ τὴν κρίση αὐτή».
Βασική, ωστόσο, διαπίστωση, είναι πως, παρόλο ότι το θέμα τής πανδημίας απασχολεί σε ένα βαθμό όλες τις χώρες, ωστόσο εκείνες «δὲν ἔχουν τὸ μέγιστο ἐθνικὸ πρόβλημα τῆς Κύπρου, ποὺ ἂν δὲν προσέξουμε τὴν πορεία του, θὰ ὁδηγηθοῦμε στὸν ὁρατὸ κίνδυνο τοῦ φυσικοῦ μας ἐθνικοῦ ἀφανισμοῦ».
Αναφορά γίνεται και στις πορείες διαμαρτυρίας. Σύμφωνα με την εγκύκλιο, «διαπιστώνουμε νὰ διαδραματίζεται ἕνα θέατρο τοῦ παραλόγου», δηλαδή να «διοργανώνονται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατὰ τῶν μέτρων πρόληψης μετάδοσης τοῦ ἰοῦ καὶ στρεφόμαστε ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου μὲ ἀποτέλεσμα τὸ διχασμὸ τοῦ λαοῦ» εντούτοις «γιὰ τὰ ὅσα διαδραματίζονται μπροστὰ καὶ πίσω ἀπὸ τὶς πολιτικὲς σκηνὲς τῶν ἐμπόρων τῶν Ἐθνῶν, καμία διαμαρτυρία δὲν ἔγινε ἀπὸ μέρους τοῦ λαοῦ μας. Δὲν ἔγινε καμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἀπαράδεκτες ἀξιώσεις τῆς κατοχικῆς δύναμης κατὰ τῆς Κύπρου. Δὲν ἔγινε καμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἀπειλές καὶ τὶς ὕβρεις ποὺ ἐκτοξεύει ἀσταμάτητα ὁ ὑβριστὴς καὶ καταστροφέας τῶν Χριστιανικῶν μας ἐκκλησιῶν καὶ μνημείων μὲ στόχο τὴν τουρκοποίηση τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν μας. Δὲν ἔγινε καμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἐπιδιώξεις τῆς κατὰ συρροὴν ἐγκληματούσας Τουρκίας, μὲ τὴν εἰσβολή, τὸν ἐποικισμὸ, τὴ δολοφονία τῶν ἀγνουμένων, τὴν καταπάτηση ὅλων τῶν δικαιωμάτων τοῦ λαοῦ μας, τῶν θρησκευτικῶν, τῆς περιουσίας κ.λπ. Δὲν ἔγινε καμία διαδήλωση ἀλλ’ ἁπλῶς μία ὑποτονικὴ διαμαρτυρία γιὰ τὰ ὅσα ὁ ἀπαράδεκτος νεοσουλτάνος εἶπε καὶ ἔκανε στὴν Ἀμμόχωστο, παραβαίνοντας ὅλα τὰ ψηφίσματα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καὶ κάθε ἔννοια τοῦ διεθνοῦς δικαίου».
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, η Ιερά Σύνοδος «ἀπεφάσισε τὴν καθιέρωση τῆς προσεχοῦς ἑβδομάδος τῆς Τυρινῆς ὡς Ἑβδομάδος προσευχῆς, πρῶτον ὡς τρόπο συμμετοχῆς στὶς προγραμματιζόμενες ἐκδηλώσεις γιὰ τὰ 200 ἔτη ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ παλιγγενεσία τοῦ 1821, δεύτερον, ὡς ἱκεσία καὶ παράκληση γιὰ τὴ λύτρωσή μας ἀπὸ τὴν πανδημία καὶ τρίτον, γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ἐλευθέρωση τῆς Πατρίδας μας ἀπὸ τὶς ἐπιβουλὲς τῶν ἀλλοφύλων, τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν κατοχὴ καὶ τὴ δικαίωση τοῦ ἀγῶνα τοῦ λαοῦ μας».
Ως εκ τούτου, καλεί τους ιερείς και τους πιστούς όπως «Τὴν Πέμπτη 11 Μαρτίου νὰ τελεσθεῖ σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες παράκληση στὴν Παναγία καὶ εἰδικὴ δέηση γιὰ τὴν κοινωνικὴ κρίση, τὴν πανδημία καὶ τὴν Πατρίδα μας. Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, 14 Μαρτίου νὰ τελεστεῖ σὲ ὅλους τοὺς Ναοὺς λιτανεία, κατὰ τὴν ὁποία νὰ γίνει σχετικὴ δέηση καὶ νὰ ἀναγνωσθεῖ εἰδικὴ πρὸς τοῦτο εὐχή. Ἐπίσης νὰ τελεσθεῖ ἱερὸ Μνημόσυνον ὑπὲρ πάντων τῶν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος ἀγωνισαμένων. Ακόμη, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Τυρινῆς Ἑβδομάδας καθημερινὰ νὰ τελοῦνται κατὰ τὴν κρίση τῶν ἐφημερίων καὶ ἄλλες ἀκολουθίες, ὅπως παρακλήσεις, Ἅγιο Εὐχέλαιο».
Τέλος, καλούνται οι ιερείς όπως προτρέψουν «τοὺς πιστούς, ὥστε ὁ καθένας, κατὰ τὴν δυνατότητά του, νὰ ἀφιερώνει καθ᾽ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς Τυρινῆς Ἑβδομάδας περισσότερο χρόνο γιὰ προσευχὴ προσωπική».
