Μετά λύπης μας, αλλά και με αισθήματα πικρίας και αγανάκτησης, παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα τις ζυμώσεις και μεθοδεύσεις που γίνονται για το θέμα της αναδιοργάνωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης στην ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου.
Παρόλες τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας, που αφορούν τόσο την οικονομική ανάπτυξη και πρόοδο όλων των Δήμων και Κοινοτήτων της περιοχής (έχουμε κατ’ επανάληψη καταθέσει επίσημα την άποψη/πρόταση μας), δεν φαίνεται να λαμβάνεται καθόλου υπόψη η ανησυχία μας για παραγκωνισμό και απαξίωση του κατεχόμενου Δήμου της Μητρόπολης ολόκληρης της επαρχίας (κατεχόμενης και μη). Ανησυχία, η οποία εκφράστηκε με επίσημη ανακοίνωση και από τον Δήμο Αμμοχώστου.
Φαίνεται, για ακόμη μία φορά ότι, σαν λαός, δεν λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τα Εθνικά θέματα, αλλά και τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν για το Εθνικό μας θέμα από μία απόφαση, για κάποιο θέμα εσωτερικής ή οικονομικής πολιτικής, και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό που αποκαλείται μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Έχουμε προάγει το θέμα της δημιουργίας ενός δήμου στην Ελεύθερη Επαρχία Αμμοχώστου σε μείζον θέμα, με αποτέλεσμα να θεωρείται καταστροφή για κάποιους αν δεν καταφέρουν να δημιουργήσουν 17 αντί για 18 δήμους Παγκύπρια, χωρίς να λαμβάνουν καν υπόψη τον ορατό κίνδυνο να χαθεί και να αντικατασταθεί οριστικά η κατεχόμενη πόλη της Αμμοχώστου από ένα Νέο Δήμο, γειτονικό και αναπληρωματικό στα μάτια των τρίτων. Η πρόσφατη Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα, νέων δήμων που χάθηκαν οριστικά.
Έχουμε την εντύπωση ότι κάποιοι έχουν ξεγράψει για τα καλά την κατεχόμενη Αμμόχωστο και την υπόλοιπη κατεχόμενη γη μας. Μετά το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης και την 3η εισβολή στην Αμμόχωστο, σε συνάρτηση με τα πιο πάνω περί τοπικής αυτοδιοίκησης, δυστυχώς θα επέλθει σύντομα και το τελειωτικό κτύπημα, της διαγραφής της Αμμοχώστου.
Ως Επιμελητήριο Αμμοχώστου δεν θα ανεχθούμε πλέον κανένα εμπαιγμό, αλλά και οποιεσδήποτε δικαιολογίες για εσωτερική κατανάλωση, από εκείνους που προσπαθούν εκ των έσω, να διαγράψουν και σε βάθος χρόνου, να αντικαταστήσουν την αγαπημένη μας πόλη, την οποία και προσπαθούμε να κρατούμε ζωντανή, επωμιζόμενοι το μεγαλύτερο βάρος του κόστους της εισβολής στην Πατρίδα μας.
