Όλα μαζί έχουν πέσει στη γηραιά ήπειρο τα τελευταία 15 χρόνια. Οικονομική κρίση σε κράτη μέλη της, προσφυγικό, άνοδος της Ακροδεξιάς, πανδημία, πόλεμος και τώρα οι ατμομηχανές της, Γερμανία και Γαλλία, να εκπέμπουν σήμα κινδύνου. Είναι μόνο η οικονομική κρίση το πρόβλημα; Πόσες σοβαρές πολιτικές αποφάσεις μπορούν να ληφθούν από την Ε.Ε. πριν οι δυο χώρες πατήσουν σταθερά στα πόδια τους. Ενδεικτικά το άθροισμα των προϋπολογισμών των κυβερνήσεων σε Βερολίνο και Παρίσι είναι μεγαλύτερο από αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη ο μηχανισμός των αποφάσεων της Ε.Ε. ήταν εξαιρετικά αργός. Η κρίση των δυο «μεγάλων» έρχεται σε μια περίοδο που καλείται να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ και την Κίνα στον τομέα των επενδύσεων. Η ευρωζώνη είναι και πάλι ευάλωτη με τις κοινωνικές ανισότητες να δίνουν πεδίο σε λαϊκίστικες δυνάμεις να αναπτυχθούν ακόμα πιο εύκολα. Γαλλία και Γερμανία αποτελούσαν ανέκαθεν σταθερές δημοκρατίες και πλέον η διακυβέρνηση τους εμφανίζεται να είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην Ελλάδα με τον κομματικό κατακερματισμό να είναι πλέον γεγονός. Το αρνητικό υπόδειγμα των δυο πιο ισχυρών κρατών της Ευρώπης δημιουργεί γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη αντιευρωπαϊκών κόμματων.
Ο Μάριο Ντράγκι έχει διαπιστώσει πως υπάρχει ένα κενό ηγεσίας σε μια περίοδο που οι μεταβολές είναι ταχύτατες. Με απλά λόγια αναζητείται σε μια κομβική στιγμή «ο αρχηγός της Ευρώπης». Το μεταναστευτικό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως κινείται η Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια. Παρά τις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου η κάθε χώρα δρα για λογαριασμό της. Όταν ο νότος ήταν σε δύσκολη θέση ο βορράς κουνούσε αυστηρά το δάχτυλο. Ανησυχούσε μόνο για τα «του οίκου του» επιβάλλοντας αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες. Τώρα που τα πράγματα έχουν αντιστραφεί οι νότιες χώρες, όπως η Ελλάδα, είναι αυτές που ανησυχούν και πάλι μήπως την πληρώσουν όπως τα βατράχια όταν μαλώνουν τα βουβάλια στον βάλτο. Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός πως το κόστος δανεισμού της Γαλλίας παραμένει πολύ χαμηλό σε σχέση με της Ελλάδας ή της Ιταλίας. Περίπτωση διακοπής της αγοράς ομολόγων στη Γαλλία δεν υφίσταται.
Οι δυο χώρες είναι σε μια άκρως μεταβατική φάση πολιτικά και οικονομικά. Οι εταιρείες τους αναβάλλουν προγραμματισμένες επενδύσεις, είτε τις ακυρώνουν, ενώ υπάρχουν και οι περιπτώσεις που τις μεταφέρουν στην Κίνα. Η γηραιά ήπειρος βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού και ειδικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που βλέπει πως Ολλανδία και Αυστρία αντιμετωπίζουν επίσης δημοσιονομικά προβλήματα. Η Κριστίν Λαγκάρντ, είχε προειδοποιήσει εδώ και ένα μήνα και για τους πολιτικούς κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει η Ε.Ε.
Με τη Γαλλία και τη Γερμανία σε πολιτική «παράλυση» ο Τραμπ από το νέο χρόνο θα έχει «λυμένα τα χέρια του» με την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο να υλοποιήσει τα σχέδιά του, μεταξύ άλλων, για επιβολή δασμών τις ευρωπαϊκές εισαγωγές. Αυτό που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς είναι πως από τη στιγμή που Γαλλία και Γερμανία «νοσούν» και η «χημεία» Μακρόν – Σόλτς δεν ήταν πότε η καλύτερη δυνατή τη σκυτάλη θα πάρει άτυπα για λογαριασμό της γηραιάς ηπείρου η Τζόρτζια Μελόνι. Την βοηθάει και η ιδεολογική συγγένεια που έχει με τον νέο αμερικανό πρόεδρο. Για τα δεδομένα της Ιταλίας, άλλωστε έχει ήδη μακροημερεύσει στον πρωθυπουργικό θώκο.
