Η αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Καμάλα Χάρις, βυθίζεται σε μια κρίση, που το τελευταίο διάστημα γίνεται ολοένα και πιο εμφανής, προκαλώντας μια έντονη και αυξανόμενη ανησυχία στο Λευκό Οίκο.
Τα σημάδια της κρίσης πολλαπλασιάζονται, καθώς τέσσερις στενοί συνεργάτες της αντιπροέδρου αναγκάστηκαν να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους, ενώ και οι δημοσκοπήσεις είναι καταστροφικές για την Καμάλα Χάρις.
Η ανώτερη σύμβουλος Σιμόν Σάντερς και η διευθύντρια επικοινωνίας Άσλεϊ Ετιέν – και οι δύο Αφροαμερικανίδες – παραιτήθηκαν μη μπορώντας να συνεργαστούν με την αντιπρόεδρο.
Μια έρευνα της Washington Post πριν από μερικές εβδομάδες ήταν καταστροφική. Τριάντα νυν και πρώην συνεργάτες της Χάρις δήλωσαν ότι η αντιπρόεδρος δεν διάβαζε καν τις αναφορές που της παρέχονται για να προετοιμαστεί προσεκτικά για να αντιμετωπίσει το χαρτοφυλάκιο των καθηκόντων που της είχε αναθέσει ο Μπάιντεν: το θέμα της παράνομης μετανάστευσης από το Μεξικό και τον ομοσπονδιακό νόμο εκλογικής μεταρρύθμισης. Η Χάρις, μη μπορώντας να δουλέψει ομαδικά, κατηγορούσε τους συνεργάτες της, αντιμετωπίζοντάς τους με έπαρση.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης ότι πάνω από το 53% των Αμερικανών την αξιολογούν δυσμενώς. Σύμφωνα μάλιστα με τη USA Today, το ποσοστό αποδοχής της Kamala έπεσε κατακόρυφα στο 28% πριν από μέρες.
Στη Wall Street Journal, η σχολιαστρια Πέγκυ Νούναν, περιέγραψε την Χάρις ως «μη σοβαρη» πολιτικό. «Η αντιπρόεδρος πρέπει να μελετήσει, πρέπει να γίνει ταπεινή, γιατί η Αμερική ανησυχεί μήπως χρειαστεί να αναλάβει προεδρικά καθήκοντα». Πώς θα μπορούσε να μην ανησυχεί με την προοπτική ότι μια μέρα, τρία χρόνια από τώρα, θα μπορούσε να είναι στη θέση του Μπάιντεν;» έγραψε η Νούναν.
Αντιπαλότητα από παλιά
Αν και ο Μπάιντεν αναγκάστηκε για επικοινωνιακούς λόγους, περισσότερο, να ορίσει την Καμάλα Χαρις υποψήφια αντιπρόεδρο πριν τις εκλογές, δεν ξεχνά ότι τον είχε κατηγορήσει στο παρελθόν για ρατσισμό, επειδή ψήφισε στη Γερουσία, τη δεκαετία του ’70, ενάντια στο να πήγαινουν μαύροι μαθητές με λεωφορεία σε σχολεία σε λευκές γειτονιές. Το «αδίκημα» δεν ξεχάστηκε, αλλά ο Μπάιντεν επέλεξε στη συνέχεια τον «πολιτικό γάμο», επιλέγοντας τη Χάρις ως έγχρωμη γυναίκα.
Στον Λευκό Οίκο, ωστόσο, η Καμάλα εκνεύρισε αμέσως τον ευεργέτη της με μια γκάφα που δεν πέρασε απαρατήρητη: σε αρκετές περιπτώσεις ανέφερε την αμερικανική διοίκηση ως «Μπάιντεν-Χάρις», και όχι απλώς «διοίκηση Μπάιντεν». Σαφώς ήθελε να στείλει ενα μήνυμα προς το κοινό ότι το μέλλον της Αμερικής ήταν ήδη δικό της: η 57χρονη αντιπρόεδρος που ανυπομονούσε να αναλάβει τα ηνία απο έναν πρόεδρο που είναι 21 χρόνια μεγαλύτερος από αυτήν.
Φήμες για αντικατάσταση
Δεν προκαλεί έκπληξη, σε αυτό το πλαίσιο, ότι λιγότερο από 11 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της Καμάλα Χάρις, κυκλοφορεί ήδη το όνομα κάποιου επιθυμητού αντικαταστάτη, για παράδειγμα του Πητ Μπούτιτζιγκ, σημερινού υπουργού Μεταφορών. Και αυτό μπορεί να συμβεί πριν από την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση για την ανανέωση του Κογκρέσου, τον Νοέμβριο του 2022.
Οι Δημοκρατικοί δεν αποκλείεται να χάσουν τον έλεγχο της Βουλής.
Ο νόμος λέει ότι εάν ο αντιπρόεδρος δεν είναι σε θέση να εκτελέσει τα καθήκοντά του (λόγω ανωτέρας βίας ή επειδή παραιτείται), ο πρόεδρος διορίζει άλλον που πρέπει να εγκριθεί με ψηφοφορία στο Κογκρέσο.
Η Ντόνα Μπραζίλ, ιστορική ηγέτης του κόμματος, έχει χαρακτηρίσει τις φήμες για αλλαγή της αντιπροέδρου ως «κουτσομπολιό», αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι ο πανικός έχει κυριεύσει τον Λευκό Οίκο του Μπάιντεν.
Η ηγεσία των Δημοκρατικών γνωρίζει με βεβαιότητα τρία πράγματα: Το πρώτο είναι ότι ο Τζο Μπάιντεν πολύ δύσκολα θα είναι υποψήφιος για το 2024, δεδομένης της ηλικίας του και της επιδείνωσης της υγείας του.
Το δεύτερο είναι ότι η Καμάλα Χάρις έχει ήδη αποδειχθεί χειρότερη και δεν θα μπορούσε να έχει ρεαλιστικές πιθανότητες επιτυχίας απέναντι σε κανέναν Ρεπουμπλικανό υποψήφιο. Επιπλέον, δεν είναι φυσικός νόμος για έναν αντιπρόεδρο να είναι υποψήφιος πρόεδρος για διαδοχή: ο ίδιος ο Μπάιντεν, μετά από οκτώ χρόνια ως νούμερο δύο του Ομπάμα, είδε τη Χίλαρι Κλίντον να παίρνει το χρίσμα για την προεδρία.
Οι σκεπτόμενοι Δημοκρατικοί γνωρίζουν επίσης οτι η Χάρις δεν πρόκειται να αποσυρθεί ήρεμα, όπως έκανε ο Μπάιντεν το 2016 για να ανοίξει το δρόμο στη Χίλαρι. Η Καμάλα θα ένιωθε, δικαιολογημένα, ότι είναι αδιανόητο κάποιος από το κόμμα της να την αντικαταστήσει ως υποψήφια, αμφισβητώντας την στις προκριματικές εκλογές.
Το όνομα του υπουργού Μεταφορών, Πητ Μπούτιτζιγκ, που ακούγεται ως διάδοχος της Χάρις, δεν είναι τυχαίο. Πρώην δήμαρχος μιας μικρής πόλης της Ιντιάνα, ο Μπούτιτζιγκ είναι περισσότερο γνωστός ως ειλικρινής γκέι, παντρεμένος και με δύο, πρόσφατα υιοθετημένα, παιδιά. Με αυτό το προφίλ, θα πρόσφερε στο φιλελεύθερο κατεστημένο του Δημοκρατικού κόμματος ένα σλόγκαν αντικατάστασης που θα ανταποκρίνεται στην εμμονή τους με τη διαφορετικότητα: αντί για την πρώτη γυναίκα στο Λευκό Οίκο, ο πρώτος ομοφυλόφιλος πρόεδρος.
Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
