Ο Βόλφγκανγκ Ίσιγκερ, Γερμανός ειδικός σε θέματα ασφάλειας,πρώην επικεφαλής της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια, εισηγείται να υπάρξει προετοιμασία των συνθηκών και του πλαισίου για τη διεξαγωγή ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία.
«Πέρα από τις παραδόσεις όπλων και την οικονομική υποστήριξη, πρέπει να δώσουμε προοπτική» ειρήνευσης καθώς προβάλλουν ερωτήματα και αμφισβητήσεις στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, τονίζει ο κ. Ίσιγκερ σε άρθρο του που δημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο η εφημερίδα Tagesspiegel (Βερολίνο).
«Φυσικά, το ζήτημα δεν είναι να απαιτήσουμε η Ουκρανία να δείξει βούληση να διαπραγματευτεί τώρα, σήμερα. Η Ουκρανία θα αποφασίσει μόνη της για αυτό, κι επί του παρόντος αυτό το βήμα θα αποτελούσε εν μέρει συνθηκολόγηση με την επιτιθέμενη Ρωσία», συνεχίζει.
Όμως, προσθέτει, «επείγει να ξεκινήσουμε να προετοιμαζόμαστε για την ειρηνευτική διαδικασία για την Ουκρανία».
«Η Δύση, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής κυβέρνησης, μοιάζει γυμνή μπροστά στους διάφορους Βάγκενκνεχτ, Σβάρτσερ και Πρεχτ, όταν, απαντώντας στην κατανοητή ερώτηση πότε θα αναληφθεί ειρηνευτική πρωτοβουλία, δίνει μόνιμα τη στερεότυπη απάντηση πως δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις για να γίνουν διαπραγματεύσεις επί του παρόντος», αναφέρει.
Προσωπικότητες στη Γερμανία όπως η αριστερή πολιτικός Ζάρα Βάγκενκνεχτ, η ακτιβίστρια Άλις Σβάρτσερ και ο συγγραφέας Ρίχαρντ Ντάβιντ Πρεχτ καλούν να διεξαχθούν ειρηνευτικές συνομιλίες το ταχύτερο, κάτι που βρίσκει απήχηση στην κοινή γνώμη. Οι εκκλήσεις τους ωστόσο προκαλούν επίσης έντονες αντιδράσεις, ειδικά από το Κίεβο, αλλά όχι μόνο.
Από τη δική του πλευρά, ο κ. Ίσιγκερ εισηγείται τη δημιουργία διεθνούς ομάδας επαφής, παράλληλης με αυτή της Ράμσταϊν, από το όνομα της αμερικανικής στρατιωτικής βάσης όπου συντονίζεται η δυτική στρατιωτική βοήθεια στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.
Στον πυρήνα του σχήματος αυτού, όπως το βλέπει, πρέπει να συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία. Μπορεί να συμμετέχουν και άλλοι εταίροι, όπως ο Καναδάς, η Ισπανία, η Πολωνία, η Ιταλία, τα κράτη της Βαλτικής, ο ΟΗΕ, η ΕΕ, ο ΟΑΣΕ (ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) και το NATO.
Θα πρέπει να γίνονται συνεχείς συναντήσεις «σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών» για τον συντονισμό της διαδικασίας, όπως το βλέπει. Τάσσεται υπέρ του να συζητηθούν λεπτομερώς όλες οι επιλογές για την επίτευξη ειρήνης. Αυτή η μέθοδος είχε επιτυχία στην προσπάθεια αποκατάστασης της ειρήνης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη τα χρόνια του 1990, τονίζει ο κ. Ίσιγκερ.
Πρέπει να διευκρινιστεί ιδίως πώς και από ποιον θα επιτηρείται η ειρηνευτική διαδικασία και το πλαίσιο για την απεμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων των μερών καθώς και ενδεχόμενη συμφωνία για την επιβολή ζωνών απαγόρευσης πτήσεων, νουθετεί στο κείμενο.
