Στη γενική απεργία που έληξε τα μεσάνυχτα συμμετείχε το 80% των ιταλών εργατών. Πρόκειται για την πρώτη αμφισβήτηση της κυβέρνησης Ντράγκι μέχρι σήμερα.
Παρά το ότι η απεργία προκηρύχθηκε μόνο από δυο εκ των τριών μεγαλύτερων συνδικάτων της χώρ ας σε ζωτικούς τομείς, όπως εκείνο των σιδηροδρομικών συνδέσεων, η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή.
Την ίδια ώρα που το βρετανικό περιοδικό Economist εκθειάζει τον Ντράγκι και επιλέγει την Ιταλία ως «χώρα της χρονιάς», με κύρια κριτήρια την ανάπτυξη και την σταθερή διακυβέρνηση, τα συνδικάτα στέλνουν ένα αρκετά διαφορετικό μήνυμα: «Η κυβέρνηση αναζητά συνεχώς συμβιβασμούς στο εσωτερικό της, με τα κόμματα που την στηρίζουν. Αλλά δεν επιδιώκει τον απαραίτητο διάλογο με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ούτε για την κύριας σημασίας φορολογική μεταρρύθμιση», τόνισε ο γραμματέας του συνδικάτου Cgil, Μαουρίτσιο Λαντίνι.
Όπως γράφουν σήμερα πολλοί αναλυτές, το νέο αυτό μέτωπο μπορεί να δημιουργήσει ουσιαστικά προβλήματα στον ιταλό τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Την ώρα που τα κρούσματα κορωνοϊού αυξάνονται διαρκώς, έχοντας ξεπεράσει τα 25.000 την ημέρα, οι νέοι περιορισμοί, με υποχρεωτικά τεστ και καραντίνα για τους ανεμβολίαστους, μπορεί να αποθαρρύνουν τους τουρίστες να έρθουν στην Ιταλία.
Εντάσεις και υπόγειες συγκρούσεις
Ο ιταλός πρωθυπουργός δέχεται κριτική, από τα συνδικάτα, αλλά και μέσα στην ίδια του την κυβερνητική πλειοψηφία. Τα έξι μεγάλα κόμματα που την συνθέτουν, καθυστερούν εντυπωσιακά την έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού. Παρά την στήριξη των φτωχότερων νοικοκυριών, με σχεδόν 4 δισεκατομμύρια ευρώ, οι πολιτικές δυνάμεις συνεχίζουν τις έριδες, για το ποιος θα καταφέρει να «περάσει» τα περισσότερα μέτρα. Η Λέγκα συγκρούεται με την κεντροαριστερά, τα Πέντε Αστέρια μοιάζουν με ακυβέρνητο καράβι και η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι ελπίζει να λειτουργήσει ως «βελόνα της ζυγαριάς».
Συμπερασματικά, οι εντάσεις και οι υπόγειες συγκρούσεις είναι όλο και πιο πιθανό να οδηγήσουν τον Μάριο Ντράγκι σε μια καθοριστική, σίγουρα, απόφαση: να εγκαταλείψει το πρωθυπουργικό μέγαρο Παλάτσο Κίτζι και να εκλεγεί, σε δυο μήνες, νέος πρόεδρος της δημοκρατίας.
