To Δικαστήριο της ΕΕ απέρριψε με σημερινή του απόφαση την προσφυγή της Κομισιόν και έκρινε ότι η μείωση στην τιμή των καυσίμων για τους κατοίκους της αυτόνομης περιφέρειας Friuli Venezia Giulia που αποφάσισε η Ιταλία το 2010 “δεν οδηγεί καθαυτή σε παράβαση της οδηγίας 2003/96/ΕΚ για τη φορολογία της ενέργειας”, καθώς η Κομισιόν δεν απέδειξε ότι η Ιταλία καθιέρωσε μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης, υπό τη μορφή επιστροφής του φόρου.
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, τo 1996 το Συμβούλιο έδωσε έγκριση στην Ιταλία να εφαρμόσει, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2006, μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στη βενζίνη που καταναλίσκεται στην αυτόνομη περιφέρεια Friuli-Venezia Giulia, με σκοπό να εξαλείψει την πρακτική των κατοίκων της εν λόγω περιφέρειας που εφοδιάζονται καύσιμα σε καλύτερη τιμή στην γειτονική Σλοβενία.
Μετά την 31η Δεκεμβρίου 2006, οι κάτοικοι αυτοί συνέχισαν να δικαιούνται μειωμένης τιμής στα πρατήρια καυσίμων, βάσει ενός περιφερειακού νόμου του 2010. Σύμφωνα με το σύστημα επιδότησης που θεσπίστηκε από τον νόμο αυτόν, οι πρατηριούχοι χορηγούν έκπτωση στην τιμή των καυσίμων στους εν λόγω κατοίκους, ως τελικούς καταναλωτές. Στην συνέχεια, η περιφερειακή διοίκηση επιστρέφει στους πρατηριούχους τα ποσά που αντιστοιχούσαν στη μειωμένη τιμή των καυσίμων.
Η Κομισιόν θεώρησε ότι η πρακτική αυτή υπάρχει κατά παράβαση της οδηγίας 2003/96/ΕΚ για τη φορολογία της ενέργειας.
με την οποία διασφαλίζεται η ορθή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και άσκησε προσφυγή ενώπιον του ΔΕΕ.
Η Ιταλία, υποστηριζόμενη από την Ισπανία, τονίζει ότι είναι αδύνατο να σχετίζεται αντικειμενικά η επίμαχη επιδότηση με την συνιστώσα «ειδικός φόρος κατανάλωσης» της τιμής των καυσίμων «στα πρατήρια καυσίμων», και ότι αυτή η επιδότηση σχετίζεται μάλλον με την συνιστώσα «κόστος παραγωγής» της τιμής αυτής, καθώς προορίζεται να εξισορροπήσει το κόστος σε περιοχή που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη υποδομών.
