Δεν είναι βέβαια ακόμα σαφές εάν ο Βίλντερς θα μπορέσει πραγματικά να σχηματίσει κυβέρνηση, καθώς δεν αποκλείεται να συγκροτηθεί ένας ευρύς συνασπισμός των υπόλοιπων κομμάτων εναντίον του.
Ο Βίλντερς, που μερικές φορές αναφέρεται ως ο «Ολλανδός Τραμπ», έχει δεσμευτεί να προκηρύξει δημοψήφισμα για το εάν η Ολλανδία θα πρέπει να παραμείνει ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποκαλεί τους Μαροκινούς «αποβράσματα» και έχτισε την πολιτική του καριέρα πολεμώντας ενάντια σε αυτό που αποκαλεί «ισλαμική εισβολή» στη Δύση. Το πρόγραμμα του κόμματός του προτείνει την αποκατάσταση του ολλανδικού συνοριακού ελέγχου, την κράτηση και την απέλαση παράνομων μεταναστών, την επιστροφή των Σύρων αιτούντων άσυλο και την επαναφορά των αδειών εργασίας για τους εργαζομένους εντός της ΕΕ.
Ήδη, ο ούγγρος εθνικιστής πρωθυπουργός, Βίκτορ Όρμπαν, έκανε λόγο για «ανέμους της αλλαγής» στην Ευρώπη, ενώ η Μαρίν Λεπέν συνεχάρη τον Βίλντερς για τη «θεαματική» νίκη του, όπως έγραψε στο Χ. «Οι βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία επιβεβαιώνουν την αυξανόμενη προσήλωση στην υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας. Επειδή υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να δουν την εθνική δάδα να σβήνει, η ελπίδα για αλλαγή παραμένει ζωντανή στην Ευρώπη», υποστήριξε η γαλλίδα ακροδεξιά ηγέτις.
Συνεχίζεται η άνοδος της άκρας δεξιάς
Έναν χρόνο μετά τη νίκη της «μετα-φασίστριας» Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, η νίκη του Βίλντερς σηματοδοτεί άλλη μια στροφή προς τα δεξιά στην Ευρώπη.
Στη Γαλλία, το αστέρι της Μαρίν Λεπέν ανεβαίνει σταθερά εδώ και πολλά χρόνια. Μόνο το γαλλικό εκλογικό σύστημα και η απευθείας εκλογή του προέδρου σε δεύτερο γύρο έχει μέχρι στιγμής σώσει τη χώρα από το να έχει ως ηγέτιδα την ακροδεξιά Λεπέν.
Η Ιταλία από την άλλη, το βιώνει ήδη αυτό. Η Μελόνι κέρδισε τις εκλογές πριν από έναν χρόνο με τις ψήφους εκείνων που δεν θέλουν πλέον να αποδέχονται τις προσφυγικές βάρκες να προσγειώνονται καθημερινά στις παραλίες της Καλαβρίας, της Σικελίας και της Λαμπεντούζα.
Στη Γερμανία, η ακροδεξιά AfD είναι δεύτερο κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις και δεν αποκλείεται να εκβιάσει συμμετοχή στην επόμενη κυβέρνηση της χώρας, στην οποία αναμένεται να ηγηθούν οι Χριστιανοδημοκράτες. Η δυσαρέσκεια για το έργο της κυβέρνησης Σολτς είναι επί του παρόντος υψηλότερη από ό,τι ήταν εδώ και πολύ καιρό, όπως δείχνει μια μακροπρόθεσμη έρευνα του ινστιτούτου Civey. Σχεδόν το 80% των πολιτών είναι της άποψης ότι η πολιτική δεν είναι επί του παρόντος σε θέση να λύσει τα πιο σημαντικά προβλήματα. Με άλλα λόγια: Πολλοί πολίτες έχουν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση Σολτς δεν έχει πλέον την κατάσταση υπό έλεγχο.
Στη Φινλανδία, οι «αληθινοί Φινλανδοί» είναι μέρος της κυβέρνησης και προκάλεσαν μια ολόκληρη σειρά σκανδάλων. Ο ακροδεξιός υπουργός Βίλχελμ Γιούνιλα αναγκάστηκε να παραιτηθεί επειδή αποκάλυψε συμπάθειες για τους νεοναζί. Η επίσης ακροδεξιά αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ρίκα Πούρα, συνδέθηκε με καταχωρήσεις ιστολογίων στα οποία οι μετανάστες χαρακτηρίζονταν «Τούρκοι ζητιάνοι».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία θέλει να απαλλάξει τη χώρα του από όλους τους μετανάστες, από όλους τους ανθρώπους που δεν ταιριάζουν με τον ορισμό του για μια Δυτική Χριστιανική Ευρώπη.
Η αποτυχία της μεταναστευτικής πολιτικής
«Η αποτυχία μιας ενιαίας, ουσιαστικής και συνεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής στην Ευρώπη είναι ο κοινός παρονομαστής που επιτρέπει σε στους ηγέτες της άκρας δεξιάς να ανεβάζουν τα ποσοστά τους σε όλη την Ευρώπη», τονίζει στη «Ναυτεμπορική» Ευρωπαίος διπλωμάτης στις Βρυξέλλες. «Οι Ιταλοί ψηφοφόροι ψήφισαν με την αίσθηση ότι ο Βορράς της Ευρώπης τους άφηνε μόνους με τις βάρκες των προσφύγων – στην Ολλανδία διαμαρτύρονται για τον Νότο και για χώρες όπως η Ιταλία, όπου οι πρόσφυγες στέλνονται μόνο στον Βορρά», σημειώνει η ίδια πηγή στη «Ν» και προσθέτει: «Η Συμφωνία του Δουβλίνου για την ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου απέτυχε. Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η οποία περιόριζε τον αριθμό των προσφύγων από την Τουρκία στην Ελλάδα από το 2016 έως το 2020, απέτυχε. Αλλά και η τελευταία συμφωνία με την Τυνησία, που διαπραγματεύθηκε η Μελόνι μαζί με την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόκειται να αποτύχει».
Σχεδόν σε κανέναν άλλον τομέα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τόσο διχασμένη όσο στη μεταναστευτική πολιτική. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για ένα νέο σύμφωνο μετανάστευσης της ΕΕ. Το Βέλγιο, το οποίο θα αναλάβει την προεδρία του Συμβουλίου το επόμενο έτος, ανακοίνωσε ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εγκριθεί ένα νέο σύμφωνο μέχρι το τέλος της εξάμηνης προεδρίας τον Ιούνιο του 2024 – επίσης επειδή η ίδια η βελγική κυβέρνηση έχει κατακλυστεί από την έντονη αύξηση του αριθμού των μεταναστών.
«Είναι σαφές ότι η Ευρώπη, τα κράτη μέλη και οι θεσμοί πρέπει επιτέλους να υιοθετήσουν μια σαφή μεταναστευτική πολιτική. Μια δίκαιη κατανομή του βάρους», τονίζει ο Ευρωπαίος διπλωμάτης στη «Ν» και προειδοποιεί: «Αν οι συστημικές δυνάμεις, κεντρο-αριστεροί και φιλελεύθεροι πολιτικοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε αυτό τους επόμενους μήνες, η ακροδεξιά θα είναι η μόνη κερδισμένη. Και αυτό θα είναι το τέλος της Ευρώπης όπως την ξέρουμε».
Μιχάλης Ψύλος • [email protected]
