«Πριν από την έκδοση απόφασης επιστροφής σε βάρος ασυνόδευτου ανηλίκου πρέπει να εξακριβώνεται ότι στο κράτος επιστροφής υπάρχει κατάλληλη υποδοχή για αυτόν», έκρινε σήμερα το Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ), απαντώντας σε ερώτημα ολλανδικού δικαστηρίου το οποίο εξέταζε υπόθεση απόφασης επιστροφής ανηλίκου στη Σιέρα Λεόνε.
Αναλυτικά το ΔΕΕ κρίνει ότι, «όταν ένα κράτος μέλος σκοπεύει να εκδώσει απόφαση επιστροφής σε βάρος ασυνόδευτου ανηλίκου βάσει της οδηγίας περί επιστροφής, οφείλει, σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, να λαμβάνει απαραιτήτως υπόψη τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού, πράγμα που σημαίνει ότι οφείλει να προβεί σε γενική και εμπεριστατωμένη εκτίμηση της καταστάσεως του εν λόγω ανηλίκου».
Το ΔΕΕ προειδοποιεί ότι «αν το οικείο κράτος μέλος μπορούσε να εκδώσει απόφαση επιστροφής χωρίς να έχει εξακριβώσει προηγουμένως ότι υπάρχει κατάλληλη υποδοχή στο κράτος επιστροφής, τούτο θα είχε ως αποτέλεσμα ότι, μολονότι θα έχει εκδοθεί σε βάρος του ανηλίκου αυτού απόφαση επιστροφής, δεν θα είναι εντούτοις δυνατόν να συντελεστεί η απομάκρυνσή του σε περίπτωση που δεν υπάρχει κατάλληλη υποδοχή στο κράτος επιστροφής».
«Επομένως, ο ανήλικος θα περιερχόταν σε κατάσταση μεγάλης αβεβαιότητας ως προς το νομικό καθεστώς του και ως προς το μέλλον του, ιδίως όσον αφορά τη σχολική του εκπαίδευση, τον δεσμό του με ανάδοχη οικογένεια ή τη δυνατότητα παραμονής του στο οικείο κράτος μέλος, πράγμα που θα ήταν αντίθετο προς την απαίτηση προστασίας των βέλτιστων συμφερόντων του παιδιού σε όλα τα στάδια της διαδικασίας», τονίζει το ΔΕΕ.
«Ως εκ τούτου, αν δεν υπάρχει διαθέσιμη κατάλληλη υποδοχή στο κράτος επιστροφής, δεν μπορεί να εκδοθεί απόφαση επιστροφής σε βάρος του ανηλίκου», ξεκαθαρίζει το ΔΕΕ.
Το ΔΕΕ διευκρινίζει ακόμη ότι «η ηλικία του ασυνόδευτου ανηλίκου συνιστά μόνο ένα στοιχείο μεταξύ περισσοτέρων προκειμένου να κριθεί αν υπάρχει κατάλληλη υποδοχή στο κράτος επιστροφής και να προσδιοριστεί αν τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού επιτάσσουν να μην εκδοθεί απόφαση επιστροφής σε βάρος του».
Το ΔΕΕ επιπλέον κρίνει ότι «ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να διακρίνει μεταξύ ασυνόδευτων ανηλίκων αποκλειστικώς βάσει του κριτηρίου της ηλικίας τους προκειμένου να εξακριβώσει αν υπάρχει τέτοια υποδοχή».
Ακολούθως, το ΔΕΕ κρίνει ότι, «δεδομένης της υποχρεώσεως των κρατών μελών να λαμβάνουν απόφαση επιστροφής σε βάρος κάθε υπηκόου τρίτης χώρας που διαμένει παρανόμως στο έδαφός τους και να προβαίνουν στην απομάκρυνσή του το συντομότερο δυνατό, η οδηγία περί επιστροφής δεν επιτρέπει σε κράτος μέλος, αφού εκδώσει απόφαση επιστροφής σε βάρος ασυνόδευτου ανηλίκου και αφού εξακριβώσει ότι υπάρχει κατάλληλη υποδοχή στο κράτος επιστροφής, να μην προβεί εν συνεχεία στην απομάκρυνσή του έως ότου αυτός συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του».
«Σε μια τέτοια περίπτωση, ο εν λόγω ανήλικος πρέπει να απομακρυνθεί από το έδαφος του οικείου κράτους μέλους, υπό την επιφύλαξη της εξελίξεως της καταστάσεώς του», αναφέρει και «στην περίπτωση που κατά το στάδιο της απομακρύνσεως του ασυνόδευτου ανηλίκου δεν είναι πλέον βέβαιη η ύπαρξη κατάλληλης υποδοχής στο κράτος επιστροφής, το οικείο κράτος μέλος δεν θα έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει την απόφαση επιστροφής».
