Οι νιγηριανές αρχές εξασφάλισαν την απελευθέρωση 100 μαθητών που είχαν απαχθεί από ένοπλους από καθολικό σχολείο τον περασμένο μήνα, δήλωσαν την Κυριακή πηγή στον ΟΗΕ και η προεδρία της χώρας, χωρίς να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες για τις περιστάσεις. Η τύχη των υπόλοιπων 165 μαθητών και εκπαιδευτικών που απήχθησαν παραμένει ασαφής.
Τον Νοέμβριο, 315 μαθητές και εκπαιδευτικοί (303 μαθητές και 12 μέλη του διδακτικού προσωπικού) απήχθησαν από το μικτό οικοτροφείο St Mary’s στην Παπίρι, στην πολιτεία του Νίγηρα. Περίπου πενήντα μπόρεσαν να ξεφύγουν από τους απαγωγείς τους ώρες αργότερα.
Το περιστατικό έρχεται καθώς η χώρα μαστίζεται από ένα κύμα απαγωγών που θύμιζε τις απαγωγές μαθητριών από την Μπόκο Χαράμ το 2014 στην Τσιμπόκ. Μια δεκαετία και πλέον αργότερα, περίπου 90 από τα κορίτσια αυτά που άρπαξε η Μπόκο Χαράμ ακόμη αγνοείται τι απέγιναν.
Τα παιδιά που είχαν απαχθεί από το καθολικό σχολείο Saint Mary «θα παραδοθούν» σήμερα Δευτέρα σε αξιωματούχους των τοπικών αρχών, ανέφερε η πηγή στα Ηνωμένα Έθνη, διευκρινίζοντας πως έφθασαν στην Αμπούτζα.
Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν επίσης ότι 100 παιδιά εφέθηκαν ελεύθερα, χωρίς να δώσουν λεπτομέρειες για το αν αυτό έγινε μέσω διαπραγματεύσεων ή στρατιωτικής βίας, ούτε για την τύχη των υπολοίπων μαθητών και εκπαιδευτικών που πιστεύεται ότι εξακολουθούν να βρίσκονται στα χέρια των απαγωγέων.
Την απελευθέρωση των παιδιών επιβεβαίωσε στην συνέχεια στο Γαλλικό Πρακτορείο ο εκπρόσωπος της νιγηριανής προεδρίας Σάντεϊ Ντέαρ.
«Προσευχόμασταν και περιμέναμε την επιστροφή τους, αν είναι αλήθεια είναι ανακουφιστική είδηση», σχολίασε ο Ντάνιελ Ατόρι, εκπρόσωπος του επισκόπου Μπούλος Γιοχάνα, της επισκοπής Κονταγκόρα, όπου υπάγεται το σχολείο. «Ωστόσο δεν έχουμε ενημερωθεί επίσημα (…) δεν λάβαμε καμιά ειδοποίηση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση», πρόσθεσε.
Οι μαζικές απαγωγές έχουν γίνει τραγική κοινοτοπία στη Νιγηρία. Στην πλειονότητά τους. διαπράττονται από συμμορίες, που αποκαλούνται γενικά bandits, με σκοπό την εξασφάλιση λύτρων.
Η Νιγηρία των περίπου 230 εκατ. κατοίκων, σχεδόν εξ ημισείας μοιρασμένη στον κατά πλειονότητα μουσουλμανικό βορρά και στον κατά πλειονότητα χριστιανικό νότο, αντιμετωπίζει για σχεδόν δυο δεκαετίες κρίση ασφαλείας η οποία δεν σταματά να επιδεινώνεται.
Στην τζιχαντιστική εξέγερση που μαίνεται από το 2009 στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας προστέθηκαν οι επιθέσεις συμμοριών πάνοπλων κακοποιών, με κίνητρα μάλλον οικονομικά παρά ιδεολογικά, που πολλαπλασιάστηκαν στο βορειοανατολικό και στο κεντρικό τμήμα της χώρας, ενώ αγρότες και κτηνοτρόφοι συγκρούονται στο κέντρο της χώρας για τη συρρίκνωση της γης και των πόρων.
Σε μικρότερη κλίμακα, ένοπλες ομάδες που συνδέονται με αυτονομιστικά κινήματα στοιχειώνουν επίσης το ανήσυχο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας.
