Τον νέο δεσμευτικό στόχο μείωσης εκπομπών κατά 90% έως το 2040 συζητούν οι Υπουργοί Περιβάλλοντος στο Συμβούλιο Περιβάλλοντος της ΕΕ που πραγματοποιείται σήμερα στις Βρυξέλλες, με τον Δανό Υπουργό για το Κλίμα, την Ενέργεια, Λαρς Αάγκαρντ, της χώρας που κατέχει την προεδρία στο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ, να εμφανίζεται αισιόδοξος αν και ενδέχεται να υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις από αριθμό χωρών και το ζήτημα να παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου.
«Η ΕΕ χρειάζεται πολιτική που θα διασφαλίσει ότι μπορούμε να υπηρετήσουμε τις δεσμεύσεις μας για το κλίμα», τόνισε ο Δανός Υπουργός.
«Μπορούμε να ‘πρασινίσουμε’ και ταυτόχρονα να επιβεβαιώσουμε ότι θα υπάρχει ανταγωνιστικότητα και ασφάλεια για τις δουλειές των ευρωπαίων πολιτών», είπε. Σύμφωνα με τον Υπουργό έχει υπάρξει «τεράστια πρόοδος» όσον αφορά τον Κλιματικό Νόμο. «Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μπορούμε να δούμε έναν πιθανό συμβιβασμό για τον Κλιματικό Νόμο και περιμένω αν αυτό θα επιβεβαιωθεί από μεγάλο αριθμό κρατών – μελών σήμερα», πρόσθεσε.
Όσον αφορά τα Εθνικά Σχέδια Συνεισφοράς – NDCs, ο κ. Αάγκαρντ σχολίασε πως «η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, αλλά δε μπορεί να σταματήσει την κλιματική κρίση μόνη της», ώστε να μείνει ζωντανός ο στόχος για τον 1,5°C», όσον αφορά την προετοιμασία της ΕΕ για την επερχόμενη COP30 (10-21 Νοεμβρίου 2025), όπου αναμένεται να υποβάλει τις νέες δεσμεύσεις της. Δήλωσε παράλληλα αισιόδοξος ότι μπορεί να υπάρξει πρόοδος στην ατζέντα.
Ωστόσο αντιστάσεις από τη Γαλλία, την Ιταλία και την Πολωνία στην πρώτη γραμμή, με την Ουγγαρία, την Τσεχία και τη Σλοβακία να τις ακολουθούν, ενδέχεται να αποδυναμώσουν τη διαπραγμάτευση, αναγκάζοντας το Συμβούλιο να μεταθέσει τη συζήτηση σε υψηλότερο επίπεδο, στο επερχόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου. Ωστόσο εκεί, η ομοφωνία των 27 που απαιτείται, κάνει πιο δύσκολη την επίτευξη φιλόδοξων στόχων.
Η σημερινή συνάντηση διεξάγεται εν μέσω αύξησης των πολιτικών πιέσεων, με τη Γαλλία να προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ φιλοπεριβαλλοντικής κληρονομιάς και βιομηχανικών συμφερόντων (π.χ. πυρηνική ενέργεια, χάλυβας), ενώ Ιταλία και Πολωνία επικεντρώνονται στην προστασία της εγχώριας βιομηχανίας και ζητούν μείωση του ρυθμού της πράσινης μετάβασης, επικαλούμενες το κόστος για τους πολίτες.
