Η εκλογή της 44χρονης πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Ανναλένα Μπέρμποκ ως προέδρου της 80ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, τη Δευτέρα, θεωρούνταν εξ αρχής μια τυπική διαδικασία, παρά τις έντονες επικρίσεις εντός της χώρας της και τις αντιδράσεις στο διεθνές όργανο, κυρίως από τη Ρωσία.
Ήταν άλλωστε η μοναδική υποψήφια για το αξίωμα στο πρωταρχικό αντιπροσωπευτικό όργανο λήψης αποφάσεων και χάραξης πολιτικής των Ηνωμένων Εθνών, στο οποίο θα αναλάβει επίσημα καθήκοντα από τις 9 Σεπτεμβρίου.
Το σώμα συγκροτείται από το σύνολο των κρατών μελών του διεθνούς οργανισμού (σήμερα 193 χώρες), αποτελώντας ένα μοναδικό φόρουμ για πολυμερείς συζητήσεις σε όλο το φάσμα των διεθνών θεμάτων που καλύπτει ο Καταστατικός Χάρτης.
Η δε εκλογή της «Πράσινης» Μπέρμποκ έχει ειδικό βάρος για τη Γερμανία, καθώς το Βερολίνο επαναδιεκδικεί τα «ηνία» της Ευρώπης και πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεθνή σκηνή υπό τον Χριστιανοδημοκράτη νέο καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς.
«Μια ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση της Γερμανίας αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην υποψηφιότητά μας για μια μη μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το 2027/28», ανέφερε η ίδια η Μπέρμποκ σε email προς το κόμμα της, του Πράσινους.
Είχε προηγηθεί -με έντονο παρασκήνιο- η επιβεβαίωση της υποψηφιότητάς της για την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ από τη νέα «μαυρο-κόκκινη» κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών στο Βερολίνο.
Κάπως έτσι λοιπόν η πρώτη και νεότερη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, η πρώτη υποψήφια καγκελάριος των Γερμανών Πρασίνων και επί χρόνια αρχηγός του κόμματος -βασικός εταίρος στον προηγούμενο κυβερνητικό συνασπισμό «φανάρι» υπό τον Σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς- αποχαιρετά τη γερμανική πολιτική σκηνή.
Προς το παρόν.
Η έλλειψη πολιτικής «χημείας» μεταξύ του πρώην καγκελαρίου Όλαφ Σολτς και της πρώην ΥΠΕΞ, Αναλένα Μπέρμποκ, ήταν παραπάνω από εμφανής στην προηγούμενη κυβέρνηση «φανάρι» στη Γερμανία (EPA/HANNIBAL HANSCHKE)
Αμφιλεγόμενη πορεία
Μόλις στις αρχές του περασμένου Μαρτίου, στον απόηχο των πρόωρων εκλογών στη Γερμανία και με προαναγγελθέντα τον αποκλεισμό των εκλογικά αποδυναμωμένων Πράσινων από τον νέο κυβερνητικό «νυμφώνα», η Αναλένα Μπέρμποκ είχε στείλει μια διαφορετικού ύψους επιστολή στο κόμμα.
Δεν ήθελε -ανέφερε-να αναλάβει την αρχηγία της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων, αλλά να απομακρυνθεί «προς το παρόν από τα φώτα της δημοσιότητας», αρκούμενη στο βουλευτικό αξίωμα και στον ρόλο της διαζευγμένης μητέρας.
Στην πραγματικότητα, ήθελε ιδανικά να είχε διατηρήσει το υπουργείο Εξωτερικών, ασκώντας τη λεγόμενη «φεμινιστική εξωτερική πολιτική» της.
«Μπορώ να κάνω κάτι που είναι σημαντικό για μένα», «με πλήρη αφοσίωση» και «με τον δικό μου τρόπο», είχε πει προεκλογικά η Μπέρμποκ στην εφημερίδα Die Zeit.
Όμως η πορεία της στην ταραχώδη κυβέρνηση Σολτς και στο ΥΠΕΞ ήταν αμφιλεγόμενη.
Υπέρμαχος της αποστολής ακόμη και γερμανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Taurus στο Κίεβο, μετατόπισε τους Πράσινους από πασιφιστικό-περιβαλλοντικό σε φιλομιλιταριστικό κόμμα εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία.
Ενώ ασκούσε σκληρή κριτική στις ηγεσίες της Ρωσίας και της Κίνας, ήταν ιδιαίτερα προσεκτική και διαλλακτική απέναντι στο σύμμαχο Ισραήλ εν μέσω της συνεχιζόμενης σφαγής των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας.
Εξόργισε πολλούς στο κόμμα της τασσόμενη υπέρ της μεταρρύθμισης του συστήματος ασύλου στην ΕΕ.
Κατηγορήθηκε για αμφιλεγόμενη στάση και απόψεις ακόμη και στη «φεμινιστική εξωτερική πολιτική» της.
Είτε περνώντας στο «ντούκου» την άρνηση του πρώην τζιχαντιστή, νυν μεταβατικού προέδρου της Συρίας Αχμεντ αλ Σάρα να την υποδεχθεί με χειραψία, ενώ του προσέφερε ουσιαστικά νομιμοποίηση σπεύδοντας στη μετά Άσαντ Δαμασκό.
Είτε με την επιφυλακτική κριτική της στην αιματηρή καταστολή της «επανάστασης του χιτζάμπ» το 2023 στο Ιράν, υποστηρίζοντας ότι δεν ήθελε να θέσει σε κίνδυνο τους Γερμανούς που ήταν φυλακισμένοι στην Ισλαμική Δημοκρατία.
Η δε υποψηφιότητά της για την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ χαρακτηρίστηκε από πολλούς άκρως… αντιφεμινιστική.
Η Αναλένα Μπέρμποκ με τον διάδοχό της στο γερμανικό ΥΠΕΞ, Χριστιανοδημοκράτη Γιόχαν Βάντεφουλ, στις 6 Μαΐου, στο Βερολίνο (Ralf Hirschberger/Pool μέσω REUTERS)
Πολιτικές φιλοδοξίες, με «φάλτσα»
Το Βερολίνο αρχικά είχε προτείνει την πρώην Γενική Γραμματέα του ΟΑΣΕ και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, Χέλγκα Σμιτ για το υψηλού κύρους πόστο που κατέλαβε τώρα η Μπέρμποκ.
Η έμπειρη Γερμανίδα διπλωμάτης τελικά παραγκωνίστηκε με τις «ευλογίες» του καγκελάριου Μερτς και του προκατόχου του Σολτς.
Ο πρώην ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών και πρώην ΥΠΕΞ, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, δεν έκρυψε την ενόχλησή του.
Για «θράσος» κατηγόρησε την τέως ΥΠΕΞ ο Κρίστοφ Χόισγκεν, πρώην σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής της Άνγκελα Μέρκελ και μέχρι πρότινος πρόεδρος της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια.
«Χαστούκι στο πρόσωπο του διεθνούς οργανισμού και κατάφωρη περιφρόνηση γι’ αυτόν», χαρακτήρισε εν τω μεταξύ την επιλογή ο αναπληρωτής πρεσβευτής της Ρωσίας στον ΟΗΕ Ντμίτρι Πολιάνσκι.
«Αντί της ήδη ανακοινωθείσας και παγκοσμίως εγκεκριμένης υποψηφιότητας», ανέφερε, «οι αρχές στο Βερολίνο επιβάλουν σε όλους μας την κα Μπέρμποκ, η οποία έχει επανειλημμένα αποδείξει την επαγγελματική της ανικανότητα, την ακραία της προκατάληψη και την άγνοιά της για τις βασικές αρχές της διπλωματίας».
«Θα ήταν περίεργο να βλέπουμε την εγγονή ενός Ναζί, περήφανη για τα κατορθώματα του παππού της, στην προεδρία της Γενικής Συνέλευσης 80 χρόνια μετά τη νίκη» στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε ήδη σχολιάσει η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα.
Η Μπέρμποκ -ο παππούς ήταν οποίας ήταν αξιωματικός της Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο- αρκέστηκε να ζητήσει «αμοιβαίο σεβασμό».
Απερίσπαστη, προετοιμάζει τη μετακόμισή της στη Νέα Υόρκη, μαζί με τις δύο κόρες της, που είναι σε σχολική ηλικία.
Θα παραιτηθεί από μέλος της γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής μόλις αναλάβει τα νέα καθήκοντά της, προεδρεύοντας των συνεδριάσεων της Γενικής Συνέλευσης και καταρτίζοντας την ημερήσια διάταξη.
Είναι η πρώτη φορά από τη δεκαετία του ’80 και τον Ψυχρό Πόλεμο που η Γερμανία κατέχει αυτό το πόστο.
Για τη Μπέρμποκ, θα είναι κρίσιμο για την επιστροφή της στη γερμανική πολιτική σκηνή.
Πηγή: In.gr
