Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να στρώνεται «κόκκινο χαλί» σε έναν τζιχαντιστή, που εξακολουθεί να θεωρείται επίσημα, τρομοκράτης, για να περάσει τις πόρτες του Μεγάρου των Ηλυσίων.
Και όμως: Ο 42χρονος νέος ηγέτης της Συρίας, Άχμεντ αλ-Σαράα, που δεν έχει ακόμη αφαιρεθεί από τους καταλόγους τρομοκρατών της Αλ Κάιντα για την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, έγινε δεκτός με τιμές, από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.
Το Παρίσι επέλεξε άλλωστε ο τζιχαντιστής αλ Σαράα για την πρώτη του επίσκεψη στην Ευρώπη. Και αφού η γαλλική κυβέρνηση έλαβε ειδική άδεια από τα Ηνωμένα Έθνη για να δεχτεί τον πρώην τρομοκράτη
«Η Γαλλία θέλει να ανακτήσει τον ηγετικό της ρόλο στην περιοχή του Λεβάντε», τονίζουν στη Ναυτεμπορική, Γάλλοι δημοσιογράφοι. «Ο Μακρόν θέλει να εκμεταλλευτεί την διελκυστίνδα ανάμεσα στην Τουρκία και ενός ολοένα και πιο απρόβλεπτου Ισραήλ για να κερδίσει έδαφος στη Συρία και στοχεύει να αξιοποιήσει την επιθυμία του αλ Σαράα για νομιμοποίηση στη Δύση, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του Παρισιού στη Μέση Ανατολή».
Το λιμάνι της Λατάκεια
Ο αλ Σαράα ζήτησε από τον Μακρόν να χαλαρώσει την πίεση της Δύσης στη Δαμασκό και η Γαλλία αυτοπροτάθηκε ως η εμπροσθοφυλακή για την αναζωογόνηση της συριακής οικονομίας.
Το Παρίσι ελπίζει να πάρει το μερίδιό του από την πίτα στη Συρία – όπως και στον Λίβανο – δύο χώρες υπό Γαλλική αποικιακή εντολή στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Τα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα είναι άλλωστε, σημαντικά. Ο γαλλικό ναυτιλιακός κολοσσός CMA CGM υπέγραψε την περασμένη εβδομάδα 30ετές συμβόλαιο με τη Δαμασκό για την ανάπτυξη και λειτουργία του λιμανιού της Λατάκειας, παρουσία του προέδρου Άχμεντ αλ-Σαράα. «Δεν είναι τυχαίο ότι ο τζιχαντιστής έγινε δεκτός με τιμές στην Πόλη του Φωτός μετά την υπογραφή της σύμβασης αυτής την 1η Μαΐου», γράφει η ιστοσελίδα Sky Insider.
Ριψοκίνδυνο στοίχημα του Μακρόν
Υποδεχόμενος τον νέο ισχυρό άνδρα της Συρίας, ο Γάλλος πρόεδρος αναλαμβάνει ένα διπλωματικό ρίσκο. Οσο και αν ο Μακρόν επανέλαβε την υποστήριξη της Γαλλίας για την οικοδόμηση μιας νέας Συρίας που θα είναι ελεύθερη, σταθερή, κυρίαρχη και θα σέβεται όλες τις μειονότητες, ουδείς μπορεί να αγνοήσει ότι οι τζιχαντιστές συνεχίζουν τη βία κατά των θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων.
Ο προσωρινός «πρόεδρος» της Συρίας, μπορεί κάλλιστα να φοράει κοστούμια και να περιβάλλεται από επικοινωνιολόγους, αλλά παραμένει επικεφαλής μιας «κυβέρνησης της ακραίας ισλαμιστικής ομάδα Χάγιατ Ταχρίρ αλ Σαμ- ένα παρακλάδι της Αλ Κάιντα.
Από τα 23 μέλη της νέας κυβέρνησης της Συρίας- μόνο τέσσερα προέρχονται από μειονότητες – ένας Χριστιανός, ένας Δρούζος, ένας Κούρδος και ένας Αλαουίτης. Κανένας από αυτούς δεν κατέχει βασικά χαρτοφυλάκια ούτε έχει πραγματικές εξουσίες.
Συγκρούσεις και σφαγές
Η υποτιθέμενη «αρμονική συνύπαρξη» που υποσχέθηκαν οι τζιχαντιστές μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπασάρ αλ Ασαντ, έδωσε τη θέση της σε επιθέσεις και σφαγές κατά των μειονοτήτων. Τον περασμένο Μάρτιο, σφαγιάστηκαν από τους τζιχαντιστές κάπου 1.700 μέλη της κοινότητας των Αλαουιτών . Σήμερα, το ίδιο μίσος των τζιχαντιστών στρέφεται εναντίον των Δρούζων, οι οποίοι θεωρούνται «αιρετικοί» από τους Σουνίτες και ευτυχώς, προστατεύονται από το Ισραήλ, έστω και για τους δικούς του λόγους.
Τουλάχιστον 100 Δρούζοι άμαχοι σκοτώθηκαν από τους τζιχαντιστές. Ο Δρούζος θρησκευτικός ηγέτης, ο Σεΐχης Χικμάτ αλ-Χατζρίν, έκανε λόγο για «εκστρατεία γενοκτονίας» από τους τζιχαντιστές, με στόχο «αμάχους». Ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν μάλιστα πρόσφατα, περιοχή γύρω από το προεδρικό μέγαρο στη Δαμασκό, στέλνοντας ένα πολύ σαφές μήνυμα στον Άχμεντ αλ-Σαράα, να σταματήσει τις επιθέσεις κατά των μειονοτήτων.
Το Ισραήλ δεν έχει βέβαια καμία πρόθεση να δει ένοπλες ισλαμιστικές δυνάμεις κοντά στα σύνορά του. «Ο Νετανιάχου έχει δηλώσει ρητά ότι απορρίπτει την εγκατάσταση του νέου συριακού στρατού και των τζιχαντιστών, στην περιοχή που συνορεύει με το Ισραήλ» λέει ο Φαμπρίς Μπαλάν, κορυφαίος ειδικός σε θέματα της Μέσης Ανατολής.
Οι Δρούζοι επιδιώκουν να αποκτήσουν αυτονομία, όπως και οι Κούρδοι της Συρίας άλλωστε, αλλά για το νέο καθεστώς στη Δαμασκό, αυτό είναι εκτός συζήτησης, καθώς ο αλ Σαράα ονειρεύεται να εγκαθιδρύσει μια συγκεντρωτική ισλαμική «δημοκρατία»
«Διάλογος για την πίτα»
Για τη γαλλική κυβέρνηση πάντως, «η μη διεξαγωγή διαλόγου με τη μεταβατική εξουσία στη Συρία, θα ήταν ανεύθυνη απέναντι στον γαλλικό λαό», όπως δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Νοέλ Μπαρό. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ο έλεγχος των μεταναστευτικών ροών, ο έλεγχος της διακίνησης ναρκωτικών», καθώς και «το μέλλον του γειτονικού Λιβάνου», «όλα αυτά παίζονται στη Συρία».
Η γαλλική προεδρία, ισχυρίζεται βέβαια πώς δεν είναι «αφελής», γνωρίζει «το παρελθόν» ορισμένων Σύρων ηγετών και λέει ότι δεν θα υπάρξει «κανείς εφησυχασμός» απέναντι στα «τρομοκρατικά κινήματα». Ο αλ-Σαράα ζήτησε από τον Μακρόν να χαλαρώσει την πίεση της Δύσης στη Δαμασκό και η Γαλλία …αυτοπροτάθηκε ως η εμπροσθοφυλακή για την αναζωογόνηση της συριακής οικονομίας.
«Για την ιστορία πάντως, η Γαλλία έχει μακρά ιστορία νομιμοποίησης αυταρχικών ηγετών των οποίων η κληρονομιά ήταν στην καλύτερη περίπτωση αμφισβητήσιμη: από τον κεντροαφρικανό δικτάτορα Ζαν-Μπεντέλ Μποκάσα μέχρι τους ηγέτες της φυλής Μπόνγκο από την Γκαμπόν, το Παρίσι έχει καταστήσει εθνικό άθλημα στις πρώην κτήσεις του», τονίζουν Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι στις Βρυξέλλες. «Με τον αλ-Σαράα, το παιχνίδι είναι εξαιρετικά ασαφές: Η νομιμοποίηση της νέας ηγεσίας σήμερα κινδυνεύει να εξαλείψει κρίσιμα επεισόδια, αν όχι τα πραγματικά εγκλήματα των τζιχαντιστών που οι ομοϊδεάτες του αλ Σαράα, προωθούν και ενθαρρύνουν».
