Κατά την επιβίβαση σε ένα αεροπλάνο, ίσως να μην παρατηρείτε πολλά. Μπορεί να ρίξετε μια ματιά στο εισιτήριό σας, να βρείτε τον αριθμό της θέσης σας και να προσπαθήσετε να σηκώσετε την αποσκευή σας για να τη βάλετε στον περιορισμένο χώρο του ντουλαπιού πάνω από το κεφάλι σας, πριν κάτσετε στη θέση σας.
Αφού τελειώσει αυτή η μικρή αναστάτωση, μπορείτε επιτέλους να κοιτάξετε γύρω σας και να παρατηρήσετε το περιβάλλον σας. Και τότε ίσως συνειδητοποιήσετε πως τα πάντα στο αεροπλάνο είναι, με κάποιο τρόπο, στρογγυλά.
Από τα μπράτσα των καθισμάτων μέχρι τα πτυσσόμενα τραπεζάκια, τις οθόνες τηλεόρασης μέχρι τα παράθυρα, δεν υπάρχουν αιχμηρές γωνίες σε ένα αεροπλάνο. Και αυτό γίνεται για πολύ καλό λόγο.
Η εξήγηση
«Οι αιχμηρές γωνίες τραυματίζουν αγκώνες, γόνατα, γοφούς… ή οποιοδήποτε μέρος του σώματος που έρχεται σε επαφή μαζί τους», εξήγησε ο Anthony Harcup, ανώτερος διευθυντής στη σχεδιαστική εταιρεία Teague, η οποία συνεργάζεται με την Boeing εδώ και περισσότερα από 75 χρόνια.
Επεσήμανε ότι οι καμπυλωτές γωνίες χρησιμοποιούνται για την «απενεργοποίηση της επικινδυνότητας», μια σχεδιαστική αρχή που «εξασφαλίζει ότι, σύμφωνα με τον νόμο του Μέρφι, ένας επιβάτης δεν μπορεί να τραυματιστεί από οποιοδήποτε μέρος του καθίσματος του αεροσκάφους.»
Επιπλέον, ο Harcup σημειώνει ότι αυτό δεν γίνεται μόνο για τη δική μας προστασία, αλλά και για την προστασία του αεροπλάνου. «Είτε ένα μέρος είναι καλουπωμένο, μηχανικά επεξεργασμένο και βαμμένο, είτε καλυμμένο με πλαστικό επικάλυμμα, το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ πιο πιθανό να υποστεί ρωγμές ή φθορές στις αιχμηρές γωνίες κατά την κατασκευή,» πρόσθεσε.
Πέρα από την αισθητική, τα στρογγυλεμένα παράθυρα, συγκεκριμένα, μας κρατούν πολύ πιο ασφαλείς στον αέρα απ’ ό,τι τα παράθυρα με αιχμηρές γωνίες.
Δείτε το βίντεο:
Η αλλαγή
Όπως εξηγεί το κανάλι Real Engineering στο YouTube, όταν τα επιβατικά αεροπλάνα άρχισαν να γίνονται πιο δημοφιλή τη δεκαετία του 1950, οι αεροπορικές εταιρείες ξεκίνησαν να πετούν τα αεροσκάφη τους σε μεγαλύτερα ύψη. Αυτό τους επέτρεπε να εξοικονομούν χρήματα χάρη στον πιο λεπτό αέρα, που προκαλεί λιγότερη αντίσταση και προσφέρει μια πιο άνετη πτήση με λιγότερες αναταράξεις.
Ωστόσο, εκείνη την εποχή οι αεροπορικές εταιρείες δεν προέβησαν στις απαραίτητες αλλαγές σχεδίασης για να διασφαλίσουν την ασφάλεια των επιβατών. Άφησαν το μοιραίο ελάττωμα των τετράγωνων παραθύρων, τα οποία δημιουργούσαν σημεία πίεσης λόγω της διαφοράς πίεσης μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού του αεροπλάνου.
«Η πίεση μπορεί να αυξηθεί τόσο πολύ που το υλικό να σπάσει»
«Όταν ένα υλικό αλλάζει σχήμα με αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται πίεση στο υλικό,» εξηγεί το κανάλι. «Τελικά, η πίεση μπορεί να αυξηθεί τόσο πολύ που το υλικό να σπάσει».
Αυτό ακριβώς συνέβη το 1953 και το 1954, όταν δύο αεροπλάνα διαλύθηκαν στον αέρα λόγω των τετράγωνων παραθύρων.
Μην ανησυχείτε όμως, από τότε έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην ασφάλεια και τον σχεδιασμό των αεροπλάνων. Ίσως όμως την επόμενη φορά που θα επιβιβαστείτε σε αεροπλάνο, πείτε ένα μικρό «ευχαριστώ» στους σχεδιαστές και τους μηχανικούς για αυτές τις ωραίες στρογγυλεμένες γωνίες, ώστε κυριολεκτικά και μεταφορικά να μη «σκοντάψετε» στον αέρα.
Πηγή: In.gr
