Την κατεδάφιση του λεγόμενου «τείχους της ντροπής», το οποίο χώριζε φτωχογειτονιές από πολυτελείς κατοικίες στην πρωτεύουσα Λίμα, ξεκίνησαν οι αρχές του Περού.
Το τείχος, ορισμένα τμήματα του οποίου φτάνουν σε ύψος τα τρία μέτρα και άλλα είναι ενισχυμένα με συρματοπλέγματα, χωρίζει ανθρώπους που ζουν σε ετοιμόρροπα σπίτια, σε γειτονιές με χωματόδρομους χωρίς καν τις βασικές υπηρεσίες (ρεύμα, νερό…) από τους κατοίκους μιας ασφαλτοστρωμένης, περίκλειστης συνοικίας με πολυτελείς επαύλεις, πολλές εκ των οποίων διαθέτουν και πισίνα.
Το τείχος, το οποίο έχει αναδειχθεί σε σύμβολο των ανισοτήτων σε αυτή τη χώρα των Άνδεων, κατεδαφίζεται με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, έπειτα από τετραετή δικαστικό αγώνα.
«Εμποδίζει την ελεύθερη διάβαση αλλά πλήττει επίσης την αξιοπρέπεια των γειτόνων» ανέφερε σύμφωνα με το Reuters ο δικαστής Γκουστάβο Γκουτιέρες, ο οποίος χαρακτήρισε το τείχος «σύμβολο διαίρεσης που χωρίζει δύο κοινωνικές ομάδες και δεν θα έπρεπε να υπάρχει».
Πότε χτίστηκε το τείχος
Οι κάτοικοι της πλούσιας συνοικίας Λα Μολίνα άρχισαν να χτίζουν το τείχος τη δεκαετία του 1980, επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας λόγω της δράσης του «Φωτεινού Μονοπατιού», των μαοϊστών ανταρτών που επιδίωκαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Η οργάνωση αυτή, έπειτα από 20 χρόνια βίαιων συγκρούσεων με τις ένοπλες δυνάμεις του Περού, ουσιαστικά διαλύθηκε τη δεκαετία του 1990, ωστόσο το τείχος που χωρίζει τη Λα Μολίνα από τη φτωχογειτονιά Βίλα Μαρία δελ Τριούνφο όχι μόνο παρέμεινε στη θέση του, αλλά επεκτάθηκε.
