Δυσκολίες φαίνεται να συναντά η πρόταση του Υπουργού Εργασίας για το συνταξιοδοτικό. Βλέποντας τις αντιδράσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει δισταγμός για υιοθέτηση των προθέσεων του Υπουργού για το «πέναλτι» του 12% για όσους συνταξιοδοτούνται στο 63ο έτος της ηλικίας τους.
Βασικά, οι Συντεχνίες έχουν επιφυλάξεις για την πρόνοια που φαίνεται να υπάρχει στην πρόταση του Υπουργού για κατάργηση του «πέναλτι» 12% στο βασικό μέρος της σύνταξης για όσους συνταξιοδοτούνται στο 63ο έτος και έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια εισφορών.
Αν κρίνουμε από τις επιμέρους τοποθετήσεις των Συντεχνιών επιδιώκουν τη σταδιακή απάλειψη του «πέναλτι» 12% για όλους όσους αποχωρούν από την εργασίας τους στο 63ο έτος της ηλικίας τους. Η θέση αυτή διατυπώθηκε και προεκλογικά στις Προεδρικές εκλογές και την υποστήριξε μόνο ο υποψήφιος κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης. Ο κ. Χριστοδουλίδης που κέρδισε τις εκλογές και εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας μιλούσε για ρύθμιση στο θέμα του «πέναλτι» που θα λαμβάνει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όσων συνταξιοδοτούνται στο 63ο έτος της ηλικίας τους, δηλαδή για όσους ανήκουν στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, όσους έχουν χρόνια συνεισφορών κ.ά. Άρα, η πρόταση του Υπουργού Εργασίας κινείται στη λογική των προεκλογικών δεσμεύσεων του κ. Χριστοδουλίδη και οι Συντεχνίες το γνωρίζουν αυτό.
Οι Συντεχνίες, όμως, θέτουν και μια άλλη παράμετρο στο θέμα του συνταξιοδοτικού που είναι σωστή και πρέπει να μας προβληματίσει. Λένε ότι το θέμα του «πέναλτι» δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί αποσπασματικά, αλλά να ενταχθεί σε μια ευρύτερη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος. Η θέση αυτή είναι πολύ σωστή από τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε τις στρεβλώσεις και τις αδικίες που υπάρχουν στο σημερινό σύστημα. Αναφέρουμε ως παράδειγμα τις μεγάλες αποκλίσεις στις συντάξεις του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, το ακατανόητο ανώτατο πλαφόν στις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα (και ανεξάρτητα από το ύψος των εισφορών), τις χαμηλές συντάξεις σε πολλούς εργαζόμενους κλπ.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι το συνταξιοδοτικό δεν λύνεται με μια ρύθμιση μόνο για το «πέναλτι» του 12%. Αυτό είναι μια πτυχή του όλου προβλήματος. Χρειάζονται, όμως, περισσότερες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα για να είναι δίκαιο και να αντιμετωπίζει τις σημερινές ανισότητες.
Γνώμη μας είναι στον διάλογο που θ’ αρχίσει αυτή την βδομάδα να τεθούν στο τραπέζι όλες οι πτυχές του συνταξιοδοτικού. Να καταγραφούν όλες οι αδυναμίες του συστήματος και να εξετασθούν όλες οι λύσεις. Σίγουρα, οι όποιες λύσεις θα πρέπει να συνάδουν και με τα πορίσματα της αναλογιστικής μελέτης για τις δυνατότητες του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Δεν θα πρέπει να προωθήσουμε ρυθμίσεις που θα θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του Ταμείου.
Με τα σημερινά δεδομένα στην οικονομία και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι μας, η σύνταξη κατέστη ένα σημαντικό εισόδημα για όλους τους πολίτες. Είναι ένα εισόδημα που όλοι πλέον το λαμβάνουμε υπόψη. Γι’ αυτό, οι ρυθμίσεις που θα επιλεγούν θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη το ότι αφορούν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και όχι κάποιους αόριστους αριθμούς.
Εάν χρειαστεί, ας καθυστερήσουμε να προχωρήσουμε σε μια αποσπασματική λύση μόνο για το «πέναλτι» του 12% και ας εργαστούμε συλλογικά για μια συνολική λύση στο συνταξιοδοτικό. Αυτό, ίσως, να είναι η καλύτερη προσφορά μας προς τους απόμαχους της εργασίας.
Ι. Ιωσήφ
