Αναπόφευκτα θα φτάναμε και σε αυτό, δηλαδή στο πλήρες άνοιγμα της κυπριακής αγοράς για Πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ήδη, το Υπουργείο Παιδείας ετοίμασε σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο συζητήθηκε για πρώτη φορά την περασμένη βδομάδα στη Βουλή.
Με βάση τα όσα λέχθηκαν από τη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας στη Βουλή “το νομοσχέδιο προβλέπει τα παραρτήματα ξένων Πανεπιστημίων να ανοίγουν υπό τις ίδιες προϋποθέσεις που ανοίγουν τα Πανεπιστήμια στην Κύπρο και να αξιολογούνται και Πιστοποιούνται από τον φορέα Διασφάλισης και Πιστοποίησης της ποιότητας της Ανώτερης Εκπαίδευσης”.
Πρόθεση του νομοσχεδίου, όπως επεξηγήθηκε στους βουλευτές, είναι να μην υφίσταται δυσμενής διάκριση ανάμεσα στα κυπριακά παραρτήματα που θα ανοίγουν στην Ελλάδα και στα παραρτήματα της Ελλάδας που θα ανοίγουν στην Κύπρο, καθώς και άλλων χωρών.
Στη συζήτηση που ακολούθησε λέχθηκαν πολλά και διάφορα, με κατάληξη να επιρριφθούν ευθύνες στο Υπουργείο Παιδείας ότι δεν έκανε διάλογο με τους εμπλεκόμενους και ότι παρουσίασε ένα πρόχειρο νομοσχέδιο.
Εμείς, δεν θα ασχοληθούμε με το κατά πόσον προηγήθηκε ή όχι διάλογος ή κατά πόσο το νομοσχέδιο είναι πρόχειρο ή όχι, αλλά θα επικεντρωθούμε στην ουσία του όλου θέματος. Και η ουσία λέει ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να δέχεται το άνοιγμα παραρτημάτων κυπριακών Πανεπιστημίων και η Κύπρος να μην επιτρέπει κάτι τέτοιο. Αυτό είναι αδιανόητο και αν αυτό επιδιώκουν οι διάφοροι εμπλεκόμενοι βρίσκονται σε λάθος δρόμο.
Άλλωστε, με το σωστό όρο που έθεσε το Υπουργείο Παιδείας για άνοιγμα παραρτημάτων στην Κύπρο με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που θα ανοίγουν τα κυπριακά Πανεπιστήμια παραρτήματα στην Ελλάδα, τα Πανεπιστήμια μας κατοχυρώνονται πλήρως.
Το άνοιγμα της αγοράς Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης είναι κάτι που συμβαίνει για χρόνια σ’ όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού. Πολλά παιδιά της Κύπρου φοίτησαν και φοιτούν σε παραρτήματα ξένων επώνυμων Πανεπιστημίων σε άλλες χώρες από την έδρα των Πανεπιστημίων τους. Και μάλιστα σε απαιτητικούς κλάδους σπουδών, όπως είναι η ιατρική, η νομική, τα οικονομικά κλπ.
Άρα, η Κύπρος δεν μπορεί να κρατά κλειστές τις πόρτες της στα ξένα Πανεπιστήμια για να μονοπωλούν την αγορά τα κυπριακά Πανεπιστήμια, που πολλά έχουν και ξένους μετόχους.
Τα Πανεπιστήμια μας πρέπει να αντιληφθούν ότι η αγορά της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης εισέρχεται σε μια άλλη φάση, πιο φιλελεύθερη και πιο διεθνοποιημένη. Αυτή η διάσταση θα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος και να αξιολογηθεί σωστά από τα Πανεπιστήμια μας, ώστε να βρουν τους τρόπους επιβίωσης μέσα στο νέο περιβάλλον.
Ειδικά, με την εξέλιξη στην Ελλάδα, όπου θα επιτρέπονται τώρα τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, επιβάλλονται νέες προσεγγίσεις από τα δικά μας Πανεπιστήμια.
Η λύση της απαγόρευσης δημιουργίας παραρτημάτων Ελληνικών ή άλλων Πανεπιστημίων στην Κύπρο δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ή να ισχύσει. Επίσης, η διαφαινόμενη πρόθεση κυπριακών Πανεπιστημίων να συναγωνισθούν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, είναι λάθος. Λόγω μεγέθους, ιστορίας, εμπειρίας και γνώσης, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ή τα επώνυμα ξένα Πανεπιστήμια που θα δημιουργηθούν ως ιδιωτικά, θα κερδίσουν τη μάχη του ανταγωνισμού εντός Ελλάδας.
Η μόνη λύση για τα κυπριακά Πανεπιστήμια είναι η στενή συνεργασία τους με Ελληνικά Πανεπιστήμια τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Μέσα από τη συνεργασία, είτε σε κλάδους σπουδών, είτε σε ερευνητικά προγράμματα, είτε σε εξειδικευμένες μελέτες, θα μπορέσουν να συνυπάρξουν με τα ελληνικά και να έχουν μέλλον.
Συμπερασματικά, λοιπόν, εκείνο που λέμε είναι ότι η αγορά Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης αλλάζει και τα κυπριακά Πανεπιστήμια οφείλουν να αναθεωρήσουν τις πολιτικές και τους στόχους τους, αν θέλουν να επιβιώσουν στο μέλλον.
Ιωσήφ Ιωσήφ
