Αν και η στήλη δεν αρέσκεται να περιαυτολογεί ή να ευλογεί τα γένια της, εντούτοις είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε ότι είμαστε οι πρώτοι που υποδείξαμε ανοικτά και δημόσια το λάθος της απόφασης της κυβέρνησης να τερματίσει τις επιχορηγήσεις στον ηλεκτρισμό και να καταργήσει τον μηδενικό συντελεστή στα είδη πρώτης ανάγκης, την ίδια ώρα που ζητούσε την έγκριση της Βουλής για αυξήσεις 52 εκατ. ευρώ το χρόνο για τους δημόσιους υπαλλήλους.
Στο σχετικό άρθρο μας, που δημοσιεύτηκε αμέσως όταν ανακοινώθηκαν οι περικοπές της κυβέρνησης, εισηγηθήκαμε μάλιστα, όπως η Βουλή αρνηθεί να εγκρίνει τις αυξήσεις μισθών στο δημόσιο τομέα, αν η κυβέρνηση πρώτα δεν αναθεωρήσει την απόφαση της για τερματισμό της στήριξης για τον ηλεκτρισμό και τα είδη πρώτης ανάγκης.
Το βασικό επιχείρημα μας, το οποίο τώρα φαίνεται να το υιοθέτησε και η κυβέρνηση είναι ότι δεν μπορεί να ενισχύουμε τα εισοδήματα των προνομιούχων και υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων και την ίδια ώρα να αφαιρούμε την ομπρέλα προστασίας από την υπόλοιπη κοινωνία.
Και αυτό, σε μια περίοδο, που μπορεί ο δείκτης του πληθωρισμού να αποκλιμακώθηκε και να βρίσκεται λίγο πάνω από το 2%, αλλά οι τιμές στα ράφια των υπεραγορών είναι στα ύψη και η μεσαία και χαμηλόμισθη τάξη να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Οι αποφάσεις της κυβέρνησης ήταν εξόφθαλμα αντιφατικές και δικαίως συνάντησαν την έντονη αντίδραση τόσο των κομμάτων, όσο και των πολιτών. Και ορθώς, η κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμνα και επανέφερε, τουλάχιστο το μηδενικό συντελεστή για κάποια είδη πρώτης ανάγκης.
Πέρα, όμως απ΄ αυτό, υπάρχει και η ευρύτερη αντιμετώπιση αυτών των οικονομικο – κοινωνικών θεμάτων και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Αναφερόμαστε στο πως χειριζόμαστε τα δημόσια ταμεία και τους πόρους του κράτους. Συμφωνούμε απόλυτα με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον Υπουργό Οικονομικών ότι δεν είναι σωστή τακτική να στηρίζουμε την οικονομία και την κοινωνία με αστόχευτες κρατικές επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις. Αυτή είναι συνταγή αυτοκτονίας και δυστυχώς τη ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, όπου η χώρα έφτασε στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης.
Άρα, χρειάζεται μια ισοζυγισμένη πολιτική, που και τα δημόσια έσοδα να προστατεύει και τους πολίτες να βοηθά να ζουν αξιοπρεπώς και να έχουν ένα καλό βιοτικό επίπεδο διαβίωσης.
Για να γίνει, όμως αυτό, το κράτος θα πρέπει να έχει σχέδιο, στρατηγική και πολιτικές που να διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα της οικονομίας και των πολιτών, μέσω της ανάπτυξης και της οικονομικής προόδου.
Δεν γίνεται όποτε αυξηθεί ο πληθωρισμός και επικρατήσει ακρίβεια να τρέχουμε στα δημόσια ταμεία για στήριξη. Όπως, όλοι ξέρουμε υπάρχουν και περίοδοι που τα δημόσια ταμεία δεν είναι στην καλή θέση που βρίσκονται σήμερα. Άρα, η προσέγγιση αυτή δεν είναι σωστή.
Ως χώρα, οφείλουμε να επικεντρωθούμε στην αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας κι’ όχι στο κατά πόσον πρέπει ή δεν πρέπει το κράτος να στηρίζει τους πολίτες του.
Οι σύγχρονες οικονομίες λειτουργούν με άξονα την οικονομική ανάπτυξη κι’ όχι τις κρατικοδίαιτες ενέσεις στήριξης της κοινωνίας.
Είναι φανερόν, λοιπόν, παρά τη θετική πορεία του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας μας, χρειάζονται κι’ άλλες σοβαρές και εις βάθος τομές, ώστε μερίδιο από την ανάπτυξη να μεταφέρεται και στις αδύνατες τάξεις της κοινωνίας. Και αυτό, είναι ένα στοίχημα που δεν καταφέραμε να το κερδίσουμε ποτέ…
Ιωσήφ Ιωσήφ
