Μετά την ορκωμοσία, την ομιλία επί τη ανάληψη της Προεδρίας των ΗΠΑ και τα πρώτα διατάγματα του, ο Τραμπ μπήκε στο “εργαστήριο πολιτικής ψυχανάλυσης ” ιστορικών, ψυχολόγων, πολιτικών επιστημόνων, οικονομολόγων και δημοσιογράφων για “γενικές και ειδικές εξετάσεις εγκεφάλου”. Όλοι προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τι λέει, τι θα κάνει και πως θα συμπεριφερθεί ο νέος πλανητάρχης.
Μελετώντας το στυλ του, αναλύοντας αποσπάσματα από την ομιλία του και ερμηνεύοντας τα πρώτα διατάγματα που υπέγραψε, προσπαθούν να κατανοήσουν ποια θα είναι η επόμενη μέρα στις ΗΠΑ, αλλά και στον πλανήτη, αφού μιλάμε για τον Πρόεδρο της μεγάλης υπερδύναμης.
Όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για μια νέα κατάσταση που θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό τόσο της ίδιας της Αμερικής, όσο και του πλανήτη. Παρόλο, που είχαμε και προηγούμενη θητεία Τραμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, η εικόνα σήμερα είναι εντελώς διαφορετική, γιατί ο πλανητάρχης εμφανίζεται περισσότερο ρεβανσιστής, παρά πολιτικός. Και αυτό, γιατί προφανώς μεσολάβησε η ήττα του πριν τέσσερα χρόνια από τον Μπαϊντεν, τα αιματηρά επεισόδια των οπαδών του στο Καπιτώλιο, οι φυλακίσεις υποστηρικτών του, ο διχασμός της αμερικάνικης κοινής γνώμης και η σκληρή αντιπαράθεση του με τους Δημοκρατικούς για όλα σχεδόν τα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο Τραμπ, λοιπόν, εμφανίζεται πιο ακραίος, πιο επιθετικός, πιο δογματικός και πιο επίμονος. Ίσως, σήμερα, να είναι ο πλέον αινιγματικός ηγέτης στον κόσμο, ενώ οι συμπεριφορές και τα λεγόμενα όσων μάζεψε γύρω του (π.χ. Μασκ με τον Χιτλερικό χαιρετισμό) επιτείνουν το μεγάλο μυστήριο για το αύριο.
Μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα, οι υπόλοιπες χώρες, εκτός από το σοκ τους, εκφράζουν και τη δικαιολογημένη ανησυχία τους. Και αυτό, γιατί αγωνιούν για τη στάση του στα θέματα εξωτερικής πολιτικής (π.χ. Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Β. Κορέα, κ.α.), τρέμουν από τις πολιτικές δασμών που επαγγέλλεται στο διεθνές εμπόριο και προβληματίζονται για τη θέση των ΗΠΑ στο διεθνές στερέωμα.
Όπως, εξελίσσονται τα πράγματα, το μεγάλο πρόβλημα φαίνεται να μην το έχει ο Τράμπ που περίπου με τον εαυτόν του και ίσως με κάποιους πιστούς οπαδούς του ξεκαθάρισε πως θα πολιτευθεί αυτή την 4ετία, αλλά οι υπόλοιπες χώρες που θα τον έχουν απέναντι τους.
Ήδη, η Κίνα και η Ε. Ένωση άρχισαν την εσωτερική συζήτηση για το πώς θα διαχειριστούν την επιβολή δασμών στα προϊόντα τους. Από την άλλη, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Δανία βρίσκονται σε κόκκινο συναγερμό, λόγω των βλέψεων Τραμπ για επέκταση της κυριαρχίας των ΗΠΑ στις χώρες τους.
Παρόμοια εικόνα επικρατεί και σε διεθνείς οργανισμούς (όπως τον ΠΟΥ) που ο Τραμπ δήλωσε ότι θα αποχωρήσουν οι ΗΠΑ.
Το ανακάτεμα της τράπουλας σε διεθνές επίπεδο είναι πλήρες και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το αύριο.
Ενόψει όλων αυτών των μετεξελίξεων, λόγω Τραμπ, δεν αποκλείεται να δούμε κινήσεις συσπείρωσης της Ε. Ένωσης, μεγαλύτερης σύγκλισης της Κίνας με τη Ρωσία και ίσως άλλες ανομοιογενείς συνεργασίες κρατών, ειδικά σε περιφερειακό επίπεδο.
Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, σημαίνει ότι ο Τραμπ θα επιφέρει σοβαρές ανακατατάξεις στις ισορροπίες που γνωρίζαμε μέχρι τώρα στο διεθνή περίγυρο.
Ενώ, λοιπόν, ο Τραμπ επικαλείται συνεχώς την ενίσχυση της Αμερικής, απευθυνόμενος στο εσωτερικό της χώρας του, στην ουσία δημιουργεί εχθρούς εκτός, σ’ όλο τον πλανήτη, ακόμα και σε Ευρωπαϊκές χώρες πολύ φιλικές με τις ΗΠΑ.
Αν και δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να μιλήσουμε για διεθνή απομόνωση των ΗΠΑ, εντούτοις οι πολιτικές Τραμπ, αν υλοποιηθούν με βάση τις εξαγγελίες του, δεν αποκλείεται να οδηγήσουν την υπερδύναμη σ’ αυτή τη θέση.
Ελπίζουμε, η νέα θητεία του Τραμπ να μην φέρει τους προβλεπόμενους τυφώνες στον πλανήτη, αλλά και ούτε να βρει μιμητές των πολιτικών του σε άλλες χώρες…
Ιωσήφ Ιωσήφ
