Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες πολλών εξαγγελιών για όλους σχεδόν τους τομείς της δημόσιας ζωής.
Ξεκινώντας από τις προγραμματικές θέσεις που ανακοίνωσε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όσα εξαγγέλλουν καθημερινά οι Υπουργοί, η Κύπρος μοιάζει με “εργοτάξιο” ανασυγκρότησης.
Κι όμως, οι περισσότεροι σχεδιασμοί, είτε δεν τίθενται σε εφαρμογή, είτε ναυαγούν στην πορεία της υλοποίησης, είτε συναντούν μεγάλες αντιδράσεις και σέρνονται για χρόνια χωρίς προοπτική εφαρμογής.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι νέο καθώς η ανάγκη για να αλλάξουν τα πράγματα, οδηγούν κάθε κυβέρνηση στο να προσπαθεί να διαφοροποιήσει πρακτικές, μεθοδολογίας και συστήματα.
Δυστυχώς, όμως, οι επινοητές των αλλαγών στηρίζονται μόνο στις (καλές τις περισσότερες φορές) προσθέσεις τους και δεν μελετούν σε βάθος όλες τις πτυχές που αφορούν μια αλλαγή πριν την εξαγγείλουν. Έτσι, οι περισσότερες εξαγγελίες μένουν γράμμα κενό.
Εμείς, λέμε ότι ορθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει πράγματα και να δώσει μια νέα ώθηση στο κράτος. Τα περισσότερα δεδομένα με τα οποία λειτουργεί σήμερα το κράτος είναι πεπαλαιωμένα και ξεπερασμένα.
Στηρίζονται στις πρακτικές του 1960, με μικρές ίσως διαφοροποιήσεις που έγιναν στην πορεία των 65 χρονών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μπορεί η Κύπρος να έχει την εικόνα ότι είναι ένα ευέλικτο κράτος, φιλικό προς τους πολίτες, με μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση και ελάχιστη γραφειοκρατία, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Τις τελευταίες 10ετίες χάσαμε πολύτιμο χρόνο για να εκσυγχρονίσουμε το κράτος μας, να αναπρόσουμε τις πρακτικές μας και να ανασυγκροτήσουμε τομείς και υπηρεσίες, ώστε να αποκτήσουμε ένα πραγματικό σύγχρονο κράτος που θα το απολαμβάνουν οι κάτοικοι του και θα το ζηλεύουν οι ξένοι.
Σε όποιο τομέα και να κοιτάξουμε θα δούμε αδυναμίες, προβλήματα, στρεβλώσεις και παθογένειες. Οι κρατικές υπηρεσίες λειτουργούν και εργάζονται με πρότυπα παροχημένων εποχών, ενώ οι πολίτες βρίσκονται πάντοτε στο περιθώριο και ταλαιπωρούνται.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε την εξυπηρέτηση του πολίτη από τις κρατικές υπηρεσίες. Ο χρόνος και το χαρτομάνι που χρειάζεται για μια διευθέτηση του πολίτη με το κράτος, δεν περιγράφονται.
Στον τομέα της υγείας, όπου είχαμε και τη μεγάλη μεταρρύθμιση του ΓεΣΥ, η εικόνα δεν βελτιώνεται και τα προβλήματα είναι τεράστια (οικονομικά, διοικητικά, κλπ).
Στον τομέα της παιδείας, συνεχίζουν τα γνωστά διαρθρωτικά προβλήματα παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες που έγιναν για αλλαγές.
Τέτοια είναι οι επιδόσεις των μαθητών, τα αναλυτικά προγράμματα, το ολοήμερο σχολείο, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, κλπ.
Στον τομέα της ενέργειας, οι πολλοί σχεδιασμοί που εξαγγέλθηκαν δεν προχωρούν στο βαθμό που επιδιώκουμε, με αποτέλεσμα να έχουμε ακόμα πανάκριβο κόστος στον ηλεκτρισμό, μη αξιοποίηση του φυσικού αερίου στην ΑΟΖ μας, δυσλειτουργία στα σχέδια για τις ΑΠΕ, κλπ.
Στον τομέα των ακινήτων, προωθήθηκαν διάφορα σχέδια, μεταξύ των οποίων και η πρόσφατη Πολεοδομική Αμνηστία, όμως ακόμα να φανούν τα αποτελέσματα.
Στον τομέα των ψηφιακών μετασχηματισμών που θα βοηθήσει όλο το κράτος ανασυγκροτηθεί, είμαστε ακόμη πίσω,
Γενικά, υπάρχουν πολλές εξαγγελίες, αλλά λιγοστά αποτελέσματα.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δώσουμε έμφαση πρώτα στο να εξαγγέλλονται εφικτοί στόχοι και ύστερα να γίνεται η δέουσα προεργασία για υλοποίηση των όποιων νέων σχεδιασμών.
Η απλή σύλληψη και εξαγγελία νέων σχεδίων, προγραμμάτων και αλλαγών, δεν βοηθά ούτε στη βελτίωση της κατάστασης, ούτε στην καλυτέρευση της ζωής των πολιτών.
Χρειάζεται μια πιο συγκρατημένη προσέγγιση για να μπορέσουν να προχωρήσουν και να εφαρμοστούν, οι όποιο νέοι σχεδιασμοί που θα αλλάξουν την Κύπρο.
Ι. Ιωσήφ
