Αν και η στήλη δεν ειδικεύεται στα ψυχογραφήματα, σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε τις πολιτικές και οικονομικές πρακτικές του Προέδρου των ΗΠΑ με τη βοήθεια της ψυχανάλυσης. Ο άνθρωπος αυτός στους δύο σχεδόν μήνες που κάθισε στο Οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου έχει ταράξει τον πλανήτη με τις αποφάσεις του.
Από τη μια οι δηλώσεις του για απόκτηση του Παναμά και της Γροιλανδίας, από την άλλη η πρόθεση του για συνένωση με τον Καναδά, ύστερα η εξαγγελία του για εξαφάνιση όλων των κατοίκων της Γάζας και μετατροπή της σε “ριβιέρα της Μέσης Ανατολής” και τώρα η εμμονή σε δασμούς σ’ όλα σχεδόν τα προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ.
Και όλες αυτές οι εξαγγελίες ή αποφάσεις, χωρίς συνεννόηση με κανένα ενδιαφερόμενο κράτος και κανένα διεθνή φορέα, που έχει αρμοδιότητα για την ασφάλεια και αρμονία του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Όλα αυθαίρετα, εμμονικά και ετσιθελικά.
Στο όνομα δήθεν της Μεγάλης Αμερικής, ο Τραμπ καταπατεί αρχές, αξίες και διαδικασίες της διεθνούς έννομης πολιτικής, γεωστρατηγικής και οικονομικής τάξης.
Λογική είναι η απορία όλων μας, γιατί ο Τραμπ συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο; Υποτιμά όλες τις χώρες; Δεν έχει συμβούλους να τον αποτρέψουν; Δεν πιστεύει στη διεθνή τάξη πραγμάτων;
Κατά τη γνώμη μας, τίποτα από τα πιο πάνω, δεν ισχύουν. Ο Τραμπ είναι βαθιά πληγωμένος από την απώλεια της εξουσίας από τον Τζ. Μπαϊντεν στις προηγούμενες εκλογές. Ταυτόχρονα, είναι ακόμα πικραμένος από τις ευθύνες που του αποδόθηκαν για τα επεισόδια στο Καπιτώλιο. Τα δύο αυτά περιστατικά τον έκανα να εχθρεύεται τους πάντες και να θέλει να εκδικηθεί όλους όσους νομίζει ότι είναι εναντίον του.
Την ίδια ώρα, επιδιώκει να καταξιωθεί στην κοινή γνώμη των ΗΠΑ ως ο Πρόεδρος που προσέδωσε μεγαλύτερο κύρος στο μέσο Αμερικάνο. Θέλει να δείξει ότι μόνο αυτός μπόρεσε να αναβαθμίσει την Αμερική και να την κάνει περήφανη. Τώρα, που επανεξελέγη στην εξουσία, θεωρεί ότι έχει την ευκαιρία να υλοποιήσει αυτά τα απωθημένα του. Όμως, στην προσπάθεια του να τα πετύχει κάνει λάθη, χρησιμοποιεί ξεπερασμένες μεθόδους και επιστρατεύει αναχρονιστικά οικονομικά εργαλεία.
Ταυτόχρονα, επιδιώκει να δείξει στο εξωτερικό ότι αυτός αποφασίζει για τον πλανήτη και το μέλλον του. Θέλει να δώσει σάρκα και οστά στον εύσχημο χαρακτηρισμό πλανητάρχης που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ. Η ανάγκη αυτή, όμως, τον κάνει να συμπεριφέρεται με υψαυχενισμό και εγωκεντρισμό, στοιχεία πολύ επικίνδυνα για ανθρώπους που έχουν στα χέρια τους εξουσία και μάλιστα μιας μεγάλης χώρας, όπως οι ΗΠΑ.
Επίσης, φαίνεται να τον κολακεύει ο χαρακτηρισμός “απρόβλεπτος” που του αποδίδουν όλοι. Επίτηδες, επιδιώκει να μην είναι προβλέψιμος για να τον υπολογίζουν οι φίλοι και να τον φοβούνται οι εχθροί του.
Όλα αυτά μαζί, μπορούν να εξηγήσουν κάπως τον Τραμπ και τις πράξεις του. Όμως, τα χοντρά λάθη, οι συγκρούσεις με άλλες χώρες, η διατάραξη της οικονομικής ισορροπίας και οι διεκδικήσεις άλλων περιοχών, είναι μια βαλίτσα που δεν μπορεί να πάει μακριά. Τα τερτίπια του Τραμπ δεν θα γίνουν ανεκτά από τον υπόλοιπο πλανήτη, ούτε και από τους ίδιους τους αμερικανούς.
Γι’ αυτό, ο Τραμπ είτε θα αναγκαστεί να αποβάλει τα σύνδρομα που τον κατατρέχουν και να μπει στη ρότα της υπεύθυνης και λογικής συμπεριφοράς, είτε θα κάνει την Αμερική εχθρό όλων. Αυτό είναι σήμερα το διακύβευμα για τον πλανητάρχη. Είτε θα συνέλθει και θα ασκήσει υπεύθυνα τη θητεία του, είτε θα μείνει μόνος του.
Η εποχή που οι cowboys στην άγρια Δύση έβγαζαν τα πιστόλια τους και έκαναν ότι ήθελαν έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Ι. Ιωσήφ
