Πολλοί μπορεί να υποτιμούμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο δρα και αναπτύσσεται μια οικονομία. Και όμως, αυτό ενέχει τεράστια σημασία, αφού σε πολλές περιπτώσεις είναι αυτό το περιβάλλον που επηρεάζει θετικά ή αρνητικά το αύριο μιας χώρας.
Βρισκόμενος τις τελευταίες μέρες στην Αθήνα διαπίστωσα μια μεγάλη αλλαγή στην αντίληψη που έχει ο Έλληνας για την οικονομία της χώρας. Ενώ πριν λίγο καιρό, όλοι έβλεπαν με απαισιοδοξία το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας, τώρα υπάρχει μια διάχυτη αισιοδοξία. Αυτό οφείλεται στα όσα βλέπουν και ακούνε ότι συμβαίνουν στη χώρα τους. Ακούνε για νέες επενδύσεις, βλέπουν το κράτος να στηρίζει σθεναρά τους πολίτες, μαθαίνουν για νέα έργα ανάπτυξης, πληροφορούνται για νέες υποδομές και γενικά αφουγκράζονται μια αναπτυξιακή δυναμική.
Αυτό όλο το σκηνικό, που είναι πολύ εμφανές με όποιο μιλήσεις στην Ελλάδα, δημιουργεί αισιοδοξία, ελπίδα, όρεξη για νέες εργασίες και γενικά προοπτική ανάπτυξης.
Δεν θέλω να φανώ αρεστός στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του, αλλά το ότι πέτυχε να αλλάξει την πεποίθηση του απλού πολίτη για το αύριο της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα από την παραλίγο χρεοκοπία της χώρας και την έξοδο της από το μνημόνιο, οι Έλληνες που συνήθως παραπονούνται για όλα και μοιρολατρούν, απέκτησαν ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο.
Και αυτό, χωρίς να επιλυθούν τα καυτά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, όπως το υψηλό δημόσιο χρέος, τα προβλήματα του δημόσιου τομέα, η ανεργία στους νέους, η ακρίβεια και άλλα. Κι’ όμως, η αισιοδοξία για το αύριο είναι διάχυτη.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Κύπρος που υποτίθεται ότι βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, εκπέμπει απαισιοδοξία και μιζέρια. Αν και τα οικονομικά δεδομένα δεν είναι τόσο άσχημα, ελάχιστοι είναι αισιόδοξοι για το οικονομικό αύριο της χώρας. Και αυτό γιατί, οι πολίτες δεν βλέπουν προοπτική. Σήμερα, οι περισσότεροι είμαστε προβληματισμένοι με την ακρίβεια, με την απουσία νέων επενδύσεων, με την έλλειψη καλών θέσεων εργασίας για τους νέους μας, με το υψηλό κόστος των ενοικίων και της αγοράς σπιτιού και κυρίως με την απουσία προοπτικής. Με άλλα λόγια, οι Κύπριοι σήμερα δείχνουμε να μην πιστεύουμε στο μέλλον της χώρας.
Αυτό συμβαίνει γιατί δεν ακούμε αισιόδοξα μηνύματα και δεν βλέπουμε ουσιαστικές προοπτικές. Ακόμα δεν ακούμε νέες προτάσεις και εισηγήσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν την τύχη της χώρας μας.
Είναι φανερόν, λοιπόν, ότι το οικονομικό περιβάλλον διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για το αύριο. Είναι αυτό που ενθαρρύνει τους επιχειρηματίες να προβούν σε νέα ανοίγματα. Είναι αυτό που κάνει τους νέους να μην φεύγουν από τη χώρα. Είναι αυτό που φέρνει νέες επενδύσεις και φρέσκο χρήμα στη χώρα. Είναι αυτό που ενισχύει την εμπιστοσύνη στο αύριο. Είναι αυτό που ενισχύει την επιχειρηματικότητα.
Ο Κύπριος, σήμερα, για να ξαναποκτήσει ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο της χώρας, θα πρέπει να έχει δείγματα γραφής για ένα καλύτερο μέλλον. Τα δείγματα αυτά θα πρέπει να αφορούν τις νέες επενδύσεις, τα νέα έργα, την προσέλκυση ξένων επιχειρήσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την εντονότερη δράση των επιχειρήσεων και άλλα.
Αυτά, όμως, για να γίνουν απαιτούν ανάλογη δράση από τους πολιτικούς, οι οποίοι θα πρέπει να φροντίσουν με πράξεις και έργα να βελτιώσουν το οικονομικό περιβάλλον. Θα πρέπει να παρουσιάσουν συγκεκριμένες πολιτικές που θα οδηγούν στη δημιουργία ενός θετικού οικονομικού περιβάλλοντος.
Αυτό, σήμερα, δυστυχώς δεν υπάρχει. Σήμερα, οι πολιτικοί ερίζουν για τις προεδρικές, συγκρούονται καθημερινά για όλα τα θέματα και προσπαθεί ο ένας να αποδείξει ότι είναι λιγότερο κακός από τον άλλο.
Οι πολίτες βλέποντας αυτό το σκηνικό και συνδυάζοντας το με τα πολλά προβλήματα που έχουν καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν έχουν μέλλον. Αυτή η διαπίστωση οδηγεί σε ένα σωρό άλλες παρενέργειες και το αποτέλεσμα είναι ότι σχεδόν όλοι είμαστε απογοητευμένοι και χωρίς ελπίδα και προοπτική για το αύριο.
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦ
