Η Τουρκία επαναλαμβάνει για ακόμα μια φορά γνωστό ευατόν της για να κερδίσει πόντους στο διπλωματικό παιχνίδι.
Με αφορμή τα ονόματα που ανακοινώνει ο Τραμπ ότι θα στελεχώσουν το Υπουργικό Συμβούλιο του, άρχισε να διαμαρτύρεται και να αντιδρά δημοσίως, γιατί τάχα οι νέοι υπουργοί έχουν αρνητική προϊστορία και εχθρικές διαθέσεις κατά της Τουρκίας. Ενδεικτικό αυτού είναι οι δηλώσεις αρμοδίων της, αλλά και τα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο, που μιλούν για “κυβέρνηση Ισραηλινών συμφερόντων από τον Τράμπ” ή για “κυβέρνηση Τράμπ με εχθρικά αισθήματα κατά της Τουρκίας”.
Η τακτική αυτή των Τούρκων είναι επαναλαμβανόμενη, όποτε σχηματίζεται νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ, ανεξάρτητα αν ο Πρόεδρος είναι Ρεπουμπλικάνος ή Δημοκρατικός.
Στόχος αυτής της στάσης της Τουρκίας είναι να πιέσει την Ουάσιγκτον για να τοποθετήσει σε θέσεις κλειδιά φιλικά προς αυτή πρόσωπα και να εμποδίσει διορισμούς πολιτικών που δεν τη βλέπουν με θετικό μάτι.
Όλο αυτό το σκηνικό εντάσσεται στη γνωστή προπαγανδιστική πολιτική (lobby) της Τουρκίας, η οποία ως γνωστό δαπανά εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να έχει διαύλους επιρροής στις ΗΠΑ. Ενδεικτικά της στρατηγικής της είναι όσα έγιναν πρόσφατα γνωστά με τον Δήμαρχο της Νέας Υόρκης.
Τώρα, με τη ανοικτή σύγκρουση που έχει με το Ισραήλ, με αφορμή την κρίση στη Μέση Ανατολή, οι προσπάθειες της Τουρκίας γίνονται ακόμα πιο έντονες και πιεστικές, επειδή θέλει να έχει κύριο λόγο στο Μεσανατολικό.
Την ίδια προπαγάνδα εφαρμόζει η Τουρκία και για τις σχέσεις που ανέπτυξαν τελευταία η Κύπρος και η Ελλάδα με τις ΗΠΑ. Πριν λίγες μέρες, τα τουρκικά ΜΜΕ έγραψαν ότι η Κύπρος και η Ελλάδα γέμισαν με αμερικανικά στρατεύματα. Αλήθεια, που είδαν αυτά τα στρατεύματα, κανένας δεν ξέρει!
Το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι ότι η Τουρκία, ενώ αντιστρατεύεται κάθε περιφεριακή επιλογή των ΗΠΑ και γενικά της Δύσης και έχει άριστες σχέσεις με τη Ρωσία, θέλει να ασκεί επιρροή (πολιτικά και διπλωματικά) και στην Αμερική. Και όλα αυτά, γιατί ξέρει ότι πολλά από τα θέματα που την ενδιαφέρουν άμεσα (Μεσανατολικό, κυπριακό, κουρδικό, σχέσεις με την Ελλάδα, Ευρωτουρκικά, στρατιωτικές υποδομές και όπλα, κλπ) εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη στάση των ΗΠΑ.
Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, στην προηγούμενη θητεία του είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Ερντογάν. Ωστόσο, τώρα μεσολάβησαν το Ουκρανικό, το Μεσανατολικό και οι αγορές πυραύλων της Τουρκίας από τη Ρωσία. Τα τρία αυτά γεγονότα καθώς και η γενικότερη στάση του Ερντογάν σε περιφεριακά προβλήματα, ίσως αποτρέψουν τον Τραμπ να τα έχει τόσο καλά με την Τουρκία. Όμως, ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του Τραμπ δεν μπορεί να εγγυηθεί οτιδήποτε. Γι΄ αυτό ανεξάρτητα από ποιοι θα αποτελούν το νέο Υπουργικό Συμβούλιο του, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.
Μπροστά, λοιπόν, σ’ αυτό το σκηνικό, εμείς δεν πρέπει απλώς να επιχαιρούμε, διότι η Τουρκία χάνει έδαφος στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τη Δύση. Αντίθετα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Τούρκοι το παρατραβούν στα άκρα με τις δήθεν αντιδράσεις τους για να εξασφαλίσουν ευνοϊκότερη μεταχείριση από τις ΗΠΑ και τη Δύση.
Εμείς, οφείλουμε αφ΄ ενός να μελετούμε αυτές τις εξελίξεις και αφ΄ ετέρου να προσπαθούμε να βελτιώσουμε πραγματικά τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ και τη Δύση.
Οι εξελίξεις που δεν διαφαίνονται στο κυπριακό είναι τέτοιες που δεν θα πρέπει να επιτραπεί στην Τουρκία να έχει το πάνω χέρι στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Κύπρος και Ελλάδα, μαζί, θα πρέπει αφ΄ ενός να ενισχύσουν την επιρροή τους στη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ και αφ’ ετέρου να αποτρέψουν την Τουρκία από το να αποκτήσει νέες προσβάσεις στην αμερικάνικη πολιτική σκηνή.
Ι. Ιωσήφ
