Αν η συνειδητοποίηση αποτελεί την αρχή της λύσης ενός προβλήματος, τότε ίσως θα πρέπει να ανησυχούμε λιγότερο για τον φετινό χειμώνα. Δεν υπάρχει παρέα που να μη μιλά για το τι θα πληρώσει εφέτος για την ενέργεια. Για τους κινδύνους να κρυώσουμε από πιθανές ελλείψεις. Μικροί, μεγάλοι, πολίτες κάθε εισοδήματος, συζητούν, αναλύουν και ανησυχούν. Σαν η πανδημία να εκπαίδευσε έναν ολόκληρο λαό, που βρήκε ένα νέο πρόβλημα να τον ενώσει. Καμία σχέση από τον εφησυχασμό των ετών πριν από τα μνημόνια, τότε που η αίσθηση του «αήττητου» είχε δημιουργήσει τη βεβαιότητα ότι τίποτα κακό δεν πρόκειται να συμβεί.
Είχαν προηγηθεί τα «ταχύρυθμα» της άνοιξης, όταν «έσκασαν» οι υπέρογκοι λογαριασμοί των καταναλώσεων του χειμώνα. Μέσα σε λίγες εβδομάδες άνθρωποι που δεν είχαν κοιτάξει ποτέ την πίσω σελίδα της ανάλυσης του λογαριασμού του ρεύματός τους, έμαθαν τι είναι οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις και τι οι χρεώσεις προμήθειας. Φυσικά κατάλαβαν με τον πιο άσχημο τρόπο τι εστί ρήτρα αναπροσαρμογής. Μέχρι και τι είναι το ΤΕΠ (Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης) έμαθαν, το οποίο ήταν η επιδότηση που συνόδευε κάθε μήνα τους λογαριασμούς.
Το άσχημο εκείνη την περίοδο ήταν ότι μαζί με τους πολίτες εκπαιδεύτηκε με καθυστέρηση και η κυβέρνηση. Πρώτα «έσκασαν» τα διχίλιαρα και τριχίλιαρα στις οικογένειες που δεν υπήρχε σε λειτουργία καυστήρας στην κατοικία τους και θερμαίνονταν με ηλεκτρικές σόμπες και μετά το έμαθε και η κυβέρνηση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, κυβερνητικοί σύμβουλοι και συμβουλάτορες, εισηγούνταν ότι δεν χρειάζονταν μεγάλες παρεμβάσεις και έπρεπε να αφεθεί να λειτουργήσει η αγορά.
Η αγορά… λειτούργησε και χιλιάδες άνθρωποι φορτώθηκαν με χρέη.
Αυτά τότε. Μέχρι το τέλος της άνοιξης. Εκτοτε η κυβέρνηση έτρεξε. Σαν να την τσίμπησε μύγα. Και ακόμα τρέχει στο ενεργειακό, σε βαθμό που υλοποιεί πράγματα εδώ και μήνες, που οι υπόλοιπες κυβερνήσεις τώρα σκέφτονται να τα υλοποιήσουν. Η φορολόγηση των υπερκερδών των παραγωγών ρεύματος στην πηγή είναι μακράν η πιο παραγωγική λύση. Χρηματοδότησε τα χαμηλά τιμολόγια που ισχύουν από τον Ιούλιο και μετά. Θυμηθείτε μόνο την «πολιτική φασαρία» με την αναδρομική φορολόγηση εκ των υστέρων των υπερκερδών των ίδιων εταιρειών. Ακόμα υπολογίζουν το ύψος του. Αντίθετα ο μηχανισμός στην πηγή απέδωσε δικαιοσύνη. Επέτρεψε στην κυβέρνηση να επιστρέψει μεγάλο μέρος από τις επιβαρύνσεις στις τσέπες των καταναλωτών. Αναλόγως των επιβαρύνσεων, «τσοντάρει» και η ίδια. Αλλά ο μηχανισμός συνεχίζει να αποδίδει το μεγαλύτερο μέρος των επιδοτήσεων.
Στην ίδια κατεύθυνση, ετοιμάζεται να «σπάσει αβγά» και σε έναν άλλο ενεργειακό τομέα. Πάλι με καθυστέρηση. Αλλά όποιος πει ότι είναι εύκολο να φορολογήσεις με συντελεστή 33% τα υπερκέρδη των ελληνικών διυλιστηρίων, ας έβγαινε να το προτείνει. Ουδείς το έκανε. Τώρα υπό την ευρωπαϊκή ομπρέλα προχωράει και σε αυτό το βήμα η κυβέρνηση εξασφαλίζοντας πόρους για την κάλυψη μεγάλου μέρους των επιβαρύνσεων στα καύσιμα. Μιλάμε για σημαντικά ποσά.
Προφανώς δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Ακόμα η χώρα εξαρτάται από τις σημερινές ανακοινώσεις της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Εχει ωστόσο την πολυτέλεια να πει ότι ορισμένες από τις προτάσεις της Κομισιόν ήδη τις εφαρμόζει και μπορεί να ατενίζει τους επόμενους μήνες με αισιοδοξία ότι τουλάχιστον οι πολίτες της είναι προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα…
