Του Φοίβου Νικολαΐδη
«Όσο λιγότερη ευχέρεια, έχει κανείς να διαλέξει ανάμεσα σε λέξεις, τόσο μικρότερος είναι ο πειρασμός να σκεφθεί». Τζορτζ Όργουελ, 1984
Πόσο επίκαιρος στ’ αλήθεια είναι σήμερα ο Όργουελ που με τόση φαντασία περιγράφει το σήμερα. Ο πρώτος γύρος των εκλογών τελείωσε με τον πανηγυρικό αποκλεισμό του υποψηφίου Αβέρωφ Νεοφύτου. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Η πικρία δεδηλωμένη, αλλά η μοχθηρία και το γινάτι εναντίον άλλων πρωτοφανής. Μέχρι σημείου μάλιστα παροξυσμού ώστε να παρουσιάζονται φαινόμενα σοκαριστικά.
Έχει λεχθεί κατά κόρον και πάρα πολλές φορές. Η φιλοδοξία μπορεί να είναι αρετή και κακία και προτέρημα και ελάττωμα. Ο σκοπός προς τον οποίο κινείται η φιλοδοξία και τα μέσα που γι’ αυτόν χρησιμοποιεί, κρίνουν την ποιότητά της. Η φιλοδοξία της εκλογής απέτυχε παταγωδώς. Τώρα μένει η αντιμετώπιση της και η διαχείριση θυμού. Η αντίδραση όμως φαίνεται να ξεπερνά κάθε όριο λογικής και να παρασύρεται σε πράξεις ακατανόητες.
Στην Κύπρο όμως τα πάντα φαίνεται να είναι δυνατά, ακόμη και τα πιο ανορθόδοξα. Γιατί στον τραγικό και περίεργο τόπο μας, τις περισσότερες φορές δεν κυριαρχεί το μέτρο και ο ορθολογισμός, αλλά κυριαρχούν ακόμη τα «πρόσωπα», οι μύθοι και τα συνθήματα.
Γίνεται τώρα παραδεκτό -από κομματικά στελέχη- ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν είχε λαϊκό έρεισμα και δημοφιλία, που να του επέτρεπε να εκλεγεί. Αντί λοιπόν ο ίδιος και ο περίγυρος του να δουν την πραγματικότητα, εξαπολύουν μύδρους κατά των άλλων. Ότι τάχα οι διασπαστές, οι προδότες, οι αποστάτες παρέσυραν τον κόσμο του ΔΗΣΥ να ψηφίσει άλλον από τον Αβέρωφ. Χειρουγούν δηλαδή πτώματα, γιατί υποτιμούν βάναυσα και δεν υπολογίζουν τους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες, που χρόνια τώρα φωνάζουν και απαιτούν μια αλλαγή προς το καλύτερο σ’ αυτό τον δύσμοιρο τόπο.
Ανέπτυξαν μια κακόβουλη θεώρηση της αποτυχίας τους που με τρόπο τοξικό προς όλους όσους διαφωνούσαν, καλλιέργησαν συστηματικά τη μισαλλοδοξία και τη αντιπαλότητα, δηλητηριάζοντας την αγνή σκέψη και το συναισθηματισμό, του αγνού υποστηρικτή του κόμματος.
Μέχρι και με τον ίδιο τον επίτιμο πρόεδρο του ΔΗΣΥ τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη τα έβαλαν μαζί του, αντί να προβληματιστούν σοβαρά για την κατάντια τους…
Να σταματούσαν ως εδώ, να γίνει κατανοητό. Έλεος όμως, ξεπερνούν τους εαυτούς τους σε αρρωστημένη μικρότητα και υποστηρίζουν φανερά πλέον τον κύριο πολέμιο της υπερήφανης παράταξης της Δεξιάς! Αυτό ξεπερνάει κάθε λογική. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση φυσικά εκτός από τη ζηλοφθονία και την εκδίκηση εναντίον όλων των άλλων. Το χαμηλό μέτρο πολιτικής διαχείρισης τέτοιας περίπτωσης ξαφνιάζει, εκτός και αν υπάρχουν άλλοι -χειρότεροι ακόμη- λόγοι…
Η με τόση μανία πια καταστροφική προσπάθεια εκ μέρους μιας μικρής φανατικής μερίδας της Δεξιάς, -να συμπεριφέρεται ως δουλέμποροι της κάλπης- για να εκλεγεί ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ μόνο έκπληξη δεν μπορεί, να προκαλεί σε όσους έχουν υπόψη τους για το βαθύ κράτος -από το ΄60- της Κύπρου… Ένα βαθιά ριζωμένο κατεστημένο με τα δοτά προνόμια των ξένων, που ως φοβερός πολύπους, παρακολουθεί, ορίζει και κατευθύνει πρόσωπα και καταστάσεις…
Ήρθε η ώρα να δοθεί ακόμη μια μάχη ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις που ορίζουν την τύχη το τόπου μας με τους ντόπιους εκπροσώπους τους. Οι επίτιμοι λοιπόν τώρα της πολιτικής, οι ορίτζιναλ της κομματοκρατίας και οι aboriginal της υπόγειας παραπολιτικής και των σκοτεινών πολιτικών παιγνίων ανέλαβαν το έργο της αποκαθήλωσης της ορθής πολιτικής και την τοποθέτηση του ΑΚΕΛ στο βάθρο του διαχειριστή της εξουσίας!
Προσπαθούν απεγνωσμένα να παρασύρουν έντιμους ανθρώπους και να τους κάνουν «καλούς αγωγούς» της Ακελικής προοπτικής. Φαίνεται έχουν πολλά κρυφά «χρωστούμενα» σε κάποιους… Ευτυχώς δεν έχουν ακόμη τη δύναμη να μας μετατρέψουν σε προσκυνημένους…
Οι πολίτες με κρίση και άδολο πατριωτισμό δεν καταπίνουν τις αθλιότητες που σερβίρουν κάποιοι εμπαθείς και έχουν τα μάτια ανοιχτά για το καλό του τόπου. Μόνη καθαρή επιλογή για προοπτική αυτού του τόπου ο πεντακάθαρος, άξιος και έντιμος Νίκος Χριστοδουλίδης.
