Τoυ Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, Δημάρχου Στροβόλου
Αυτές τις ημέρες, ενόψει και της Διεθνούς Ημέρας Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, έρχονται στο μυαλό μας οι εικόνες από τα μνημεία για τα θύματα της θηριωδίας των Ναζί, στο Βερολίνο, το οποίο ολοκληρώθηκε σχετικά πρόσφατα και το νέο που σχεδιάζεται να φιλοξενηθεί στο Hyde Park του Λονδίνου, το οποίο εγκρίθηκε μόλις πέρσι. Διάφορες συμπεριφορές, ιδίως μετά την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και των περίπλοκων προκλήσεων της εποχής μας, μας κάνουν να ανησυχούμε και να πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να αφήσουμε τη μνήμη να σβήσει.
Για αυτό και ο Δήμος μας προσπαθεί στο μέτρο των δυνατοτήτων του να ενημερώνει το κοινό και να διατηρεί ζωντανή τη μνήμη. Για αυτό και προχωρούμε με την ονοματοδοσία πάρκων και οδών, ενώ πρόσφατα δημιουργήσαμε ένα πάρκο Κυπρο-Αρμενικής Φιλίας, σε συνεργασία με τον αντιπρόσωπο της θρησκευτικής ομάδας των Αρμενίων στη Βουλή Βαρτκές Μαχτεσιάν, επί της οδού Αρμενίας. Στόχος μας είναι να δείξουμε ακριβώς ότι τα θύματα της οποιασδήποτε γενοκτονίας θα δικαιωθούν μέσω των συνεχόμενων αγώνων όσων θυμούνται.
Η μισαλλοδοξία και η κατάφωρη αδικία της καταδίωξης των Εβραίων από τους Ναζί, των Αρμενίων από τους Νεοτούρκους και διάφορων μειονοτήτων και άλλων ανθρώπων με λιγότερες ευκαιρίες, λόγω της ταυτότητας, των πιστεύω, της θρησκείας και του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, μόνο αποτροπιασμό πρέπει να προκαλεί στους ανθρώπους, αν θέλουν να λέγονται άνθρωποι. Το σκοτάδι αυτής της κατάστασης, οι μνήμες του Ολοκαυτώματος και το πώς στοιχειώνουν μια ψυχή, αποτυπώνεται σπαρακτικά στο ποίημα «Η Φούγκα του Θανάτου» του Πάουλ Τσέλαν, όπου περιγράφει με ψυχρή γλώσσα πώς οι Ναζί ανάγκαζαν τους Εβραίους να σκάβουν τους ίδιους τους τους τάφους τραγουδώντας.
Μαύρο γάλα της αυγής το πίνουμε το βράδυ
το πίνουμε το μεσημέρι και πρωί το πίνουμε τη νύχτα
πίνουμε και πίνουμε
σκάβουμε τάφο στους αιθέρες εκεί δεν θα ʼναι στριμωχτά
Το ποίημα αυτό και η συγκλονιστική απαγγελία του ίδιου του ποιητή, που είναι διαθέσιμη για όποιον επιθυμεί να την ψάξει στο διαδίκτυο, έδωσαν έμπνευση και στην κύπρια συγγραφέα Νάσια Διονυσίου, μία καλλιτέχνη που εθελοντικά υποστηρίζει το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου Στροβόλου και πρωτοστάτησε μαζί με την ομάδα συγγραφέων «Διαβάσεις» για την ίδρυση του Ομίλου Λογοτεχνίας Στροβόλου.
Στο νέο της εγχείρημα «Τι είναι ένας κάμπος» παρουσιάζει την οδύσσεια των Εβραίων της Ευρώπης για το ταξίδι τους προς την Παλαστίνη. Κλεισμένοι σε στρατόπεδα «κάμπους» στην Κύπρο, οι άνθρωποι που βγήκαν από την κόλαση έρχονται αντιμέτωποι με άλλο ένα πλήγμα, την realpolitik των Bρετανών. Το βιβλίο θα παρουσιαστεί και στο πλαίσιο των πολιτιστικών δράσεων του Δήμου μας, σε συνεργασία με την πρεσβεία του Ισραήλ και τον εξοχότατο πρέσβη του Ισραήλ στην Κύπρο κ. Oren Anolik.
Το βιβλίο «Τι είναι ένας κάμπος» είναι αδιαμφισβήτητα ένα έργο που θα πρότεινα στον καθένα να διαβάσει, διότι δείχνει μια αθέατη πλευρά της ιστορίας του τόπου μας, σκιαγραφώντας την Κύπρο και τους ανθρώπους της με ευαισθησία και ανθρωπιά. Και αυτές είναι οι αξίες που πρέπει να κρατήσουμε ζωντανές: η ευαισθησία και η ανθρωπιά. Κι ένα εργαλείο για να κρατηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο άνθρωποι είναι η μνήμη. Είτε τα μνημεία, είτε η τέχνη, είτε η συνειδητή προσπάθεια τη πολιτείας ενεργοποιούν τη μνήμη, αλλά χρειάζεται παιδεία, ατομική και συλλογική προσπάθεια και αγώνας για να κρατήσουμε ζωντανή την ανθρωπιά μας και να μην επιβεβαιώσουμε το ρητό homo homini lupus.
