Παύλος Λιασίδης*
Έχει αρχίσει να γίνεται εκνευριστικό. Η μετριότητα και κυρίως η λάθος φιλοσοφία της σημερινής κυβέρνησης, προσπαθεί πλέον συστηματικά και οργανωμένα να αποδοθεί σε όλους τους πρώην. Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια τάξη, ας δούμε το παρελθόν, χωρίς παρωπίδες, δίκαια και χωρίς να επιχειρηματολογούμε με μνήμη χρυσόψαρου.
Ναι, η προηγούμενη κυβέρνηση ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη έκανε λάθη, είχε παραλήψεις, δεν υλοποίησε πράγματα που θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί. Σε τελευταία ανάλυση γι’ αυτό προφανώς και ο κόσμος την έστειλε σπίτι της. Ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ εισέπραξε όλη αυτή τη δυσαρέσκεια και δεν κατάφερε να περάσει καν στον 2ο γύρο των εκλογών. Τιμωρήθηκε. Δίκαια ή άδικα, σωστά ή λάθος δεν έχει σημασία.
Τρία σχεδόν όμως χρόνια μετά, δίκαια και νηφάλια, ας δούμε συνολικά την όλη πορεία, σε όλη τη δεκαετία της διακυβέρνησης ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη.
Το 2013 ο ΔΗΣΥ παρέλαβε μια κατάσταση που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί συντεταγμένο κράτος. Βρισκόμασταν στην κορύφωση μιας άνευ προηγουμένου τραπεζικής κρίσης που μας οδηγούσε σε χρεωκοπία, κρατικά ταμεία άδεια, δεν μπορούσαν να πληρωθούν ούτε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, και το χειρότερο χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο για το πως θα βγαίναμε από αυτή τη δύσκολη κρίση. Ο ΔΗΣΥ πήρε στη κυριολεξία τον «ταύρο από τα κέρατα» και κατάφερε να επαναφέρει το κράτος μας στη σωστή τροχιά, σε χρόνο μηδέν. Έγιναν λάθη και παραλήψεις στη πορεία αυτή; Ναι, έγιναν. Κάποιοι αετονύχιδες εκμεταλλεύτηκαν αυτή τη κατάσταση και πλούτισαν; Ναι, έγινε και αυτό. Αλλά ο στόχος επιτεύχθηκε. Η Κύπρος ανέκαμψε από την καταστροφή.
Στη συνέχεια, πριν καλά – καλά συνέλθουμε ακολούθησαν δύο ακόμη κρίσεις που όμοιες της δεν υπήρξαν στο παρελθόν. Η υγειονομική με την πανδημία του covid και η παγκόσμια οικονομική κρίση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και αυτές οι κρίσεις αντιμετωπίστηκαν κατά τρόπο υποδειγματικό.
Παρ’ όλα αυτά, παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που η κάθε μια από αυτές θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε πλήρη καταστροφή, όχι μόνο επιζήσαμε αλλά η κυβέρνηση ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη επέδειξε και πρωτοφανές αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό έργο. Ποιο εμβληματικό έργο από το Γεσυ δεν μπορούσε να υπάρξει. Στο σύνολο παρέλαβε μια οικονομία καταστραμμένη λιγότερη των 20 δισεκατομμυρίων και παρέδωσε μια οικονομία των 34 δισεκατομμυρίων, 8 δισεκατομμύρια περισσότερα από όσα η διακυβέρνηση Χριστόφια είχε παραλάβει από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο. Και οι αριθμοί δεν μπορούν να πουν ψέματα.
Φυσικό είναι όμως, μια κυβέρνηση που είχε να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιβάλλον πρωτοφανών προκλήσεων, να ήταν αναγκασμένη να βάλει κάποιες προτεραιότητες. Κάποια πράγματα που ήθελε να κάνει, δεν τα κατάφερε. Κάποια πράγματα που αν τα έκανε τα πρόσθεταν εσωτερική αναταραχή που θα προστίθετο στην ήδη υπάρχουσα να τα έχει αποφύγει. Τι άφησε όμως πίσω της φεύγοντας; Για όλα αυτά που ήθελε να κάνει και δεν έκανε, άφησε πίσω της τρία σημαντικά πράγματα. Την γνώση, το σχέδιο και το κυριότερο τα χρήματα για να υλοποιηθούν. 4,5 δισεκατομμύρια το κομπόδεμα για να τα υλοποιήσουν οι επόμενοι, και ας δράξουν αυτοί τις δάφνες.
Και τι βλέπουμε; Βρισκόμαστε στο μέσο αυτής της διακυβέρνησης και ελάχιστα έχουν υλοποιηθεί από το πρόγραμμα αυτό. Ελάχιστα από αυτά που πήραν έτοιμα και το σχέδιο, και τη γνώση και τα χρήματα έχουν υλοποιηθεί. Αντίθετα, βλέπουμε συνεχείς παλινδρομήσεις, αλλαγές σχεδίων, νέες καινοφανείς ιδέες που δεν υλοποιούνται, μια αγωνία για να κάνουν πράγματα που «δεν ξανάγιναν ποτέ» και τελικά δεν γίνεται τίποτα. Τα χρήματα που παρέλαβαν για να υλοποιήσουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα να εξανεμίζονται.
Λοιπόν κύριοι της κυβέρνησης, σταματάτε να κάνετε πράγματα «που δεν ξανάγιναν». Κάντε αυτά που σας άφησαν έτοιμα για να γίνουν οι προηγούμενοι. Αυτά που οι προηγούμενοι που κατηγορείτε ότι δεν έκαναν. Αλλά κάντε τα!
*Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ
