Κώστας Μαυρίδης*
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο επικρατεί ένα σοβαρό πολιτικό «πρόβλημα» λόγω δύο σημαντικών ιδεολογικών μετατοπίσεων που στρέβλωσαν το ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα. Πρόκειται για ιδεολογική “παραμόρφωση” που μετακυλίστηκε και στην Κύπρο. Οι αλλαγές προέκυψαν τις τελευταίες δεκαετίες, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, και αφορούν ιδεολογικές μετατοπίσεις όλου του πολιτικού-κομματικού φάσματος, με τρόπο που έχει αλλοιωθεί η «παραδοσιακή» (mainstream) ιδεολογική οριοθιοθέτηση κομμάτων. Μάλιστα, οι δύο μετατοπίσεις κινήθηκαν προς αντίθετες ιδεολογικές κατευθύνσεις.
Συγκεκριμένα, η μια μετατόπιση αφορά την οικονομία, όπου το ιδεολογικό φάσμα μετακινήθηκε ολόκληρο προς «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές, μετατοπίζοντας ουσιαστικά το πολιτικό κέντρο δεξιότερα. Στο ακραίο «νεοφιλελεύθερο» περιβάλλον οικονομίας, τα ολιγοπώλια, η υπερδιόγκωση των πανίσχυρων τραπεζικών κολοσσών, ο μειωμένος ανταγωνισμός, οι καταχρηστικές πρακτικές και τιμολογήσεις, αποτελούν μέρος της κατάστασης πραγμάτων. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές παράγουν πλούτο, ολοένα πιο συγκεντρωμένο σε λίγους, με συρρίκνωση της μεσαίας τάξης και με σημαντική μερίδα πληθυσμού να δίνει αγώνα επιβίωσης κι εξόδου από τη φτώχεια. Τη φτώχεια όμως που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η δογματική αριστερά, η οποία επικεντρώνεται στην κατανομή πλούτου, παραγνωρίζοντας την ανάγκη παραγωγής πλούτου. Συγκρίνοντας τον σημερινό δημόσιο διάλογο περί οικονομίας, με εκείνον που επικρατούσε πριν 30 χρόνια, είναι εμφανής η μετατόπιση. Στα θέματα οικονομίας, το σημερινό ιδεολογικό κέντρο βάρους βρίσκεται δεξιότερα από το ανάλογο κέντρο πριν μερικές δεκαετίες.
Η αντίθετη μετατόπιση, από δεξιά προς αριστερά, συνέβη στο επίπεδο της λεγόμενης «πολιτικής ορθότητας» με επικράτηση μιας ακατάσχετης απαίτησης «δικαιωμάτων» εις βάρος της κοινής λογικής και του δημόσιου συμφέροντος. Πρόκειται για υιοθέτηση παραδοσιακά αριστερών αντιλήψεων, τις οποίες προωθούν διάφορες ομάδες «διαφορετικότητας», με ακραία πολιτική ατζέντα όλο και συχνότερα π.χ. η δεξιά του Μητσοτάκη με την επιβολή ακραίας «πολιτικής ορθότητας». Πλέον, στο όνομα δήθεν της «πολυπολιτισμικότητας», προωθείται η παράνομη μετανάστευση ως ανθρώπινο δικαίωμα, ενώ πρόκειται για φτηνό εργατικό δυναμικό. Κι όποιος αντιδρά ή επισημαίνει τις επιπτώσεις αυτής της ιδεολογικής μετατόπισης, που οδηγεί στην πολιτισμική αλλοίωση αξιών λόγω της παράνομης και ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, στοχοποιείται από την πολιτική και ακαδημαϊκή ελίτ και άλλους εξαρτώμενους, ως φοβικός, ρατσιστής και άλλα τέτοια. Σε αυτό το «θέατρο» περιφρόνησής του, ο πολίτης βιώνει την πραγματικότητα σε περιβάλλον απόγνωσης, που ολοένα τον ωθεί οργισμένο στα άκρα.
Η σημερινή Ευρ. Ένωση είναι ένωση αξιών, οι οποίες αποτελούν τις κοινές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού και δεσμεύουν όλα τα κράτη-μέλη. Αυτός ο δεσμευτικός πυρήνας αξιών είναι το θεμέλιο του κοινού μας πολιτισμού. Μια πολυπολιτισμική αντίληψη έξω από τον κοινό μας πυρήνα αξιών, αποτελεί επιδίωξη για ανατροπή του υπέρτατου νόμου της ΕΕ, που είναι οι δεσμευτικές μας αξίες στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Δεν νοείται πολυπολιτισμικότητα στην ΕΕ που στοχεύει στην κατάργηση των αξιών μας. Ούτε νοείται προώθηση και προστασία εντός της ΕΕ, άλλων «αξιών» στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, που ανατρέπουν τις ευρωπαϊκές αξίες. Για χρόνια τεκμηριώνουμε ότι σημαντικό ποσοστό των πολιτών δεν μεταλλάχθηκε σε «ρατσιστές» και «φοβικούς», όπως η επικρατούσα ελίτ διακηρύττει βολικά, αλλά κύρια πηγή της οργής των πολιτών είναι η αλλοίωση και ομηρεία μετριοπαθών κομμάτων στην ατζέντα της ακραίας «πολιτικής ορθότητας».
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – S&D
