Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος*
74 χρόνια μετά την ιστορική μέρα της 15ης Ιανουαρίου 1950 όταν σύσσωμος ο πολύπαθος λαός μας διεκδίκησε συγκροτημένα και υπερήφανα το αναφαίρετο δικαίωμα της ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ, το μυαλό μας στρέφεται στην αποτρόπαια πράξη της Κυπριακής Βουλής όπου η υπετρισχιλιετής ελληνική μας λεβεντιά παζαρεύθηκε στις υπόγειες διαδρομές της κομματικής ρεμούλας και στις ξενόφερτες επιταγές των εμπόρων των εθνών. Ήταν 7 Απριλίου 2017 όταν η Κυπριακή Βουλή ακύρωσε, εν μέσω σκληρών κομματικών αντεγκλήσεων, προηγούμενη νομοθεσία που αφορούσε συμπερίληψη του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στις επετείους που θα εορτάζονται στα σχολεία. Η απόφαση της Βουλής με 30 ψήφους ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ και ο διχαστικός σάλος που προκλήθηκε, δεν βίασε απλώς την ιστορία της Κύπρου, αλλά ταυτόχρονα πρόσβαλε την εθνική ταυτότητα και πολιτισμική φυσιογνωμία του Κυπριακού Ελληνισμού. Η ψήφιση του επονομαζόμενου “νόμου Ακκιντζί” από τα δύο μεγάλα κόμματα, [ προιόν της απειλής του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακκιντζί για αποχώρηση του από τις συνομιλίες για το Κυπριακό ] επιβεβαίωσε πανηγυρικά την σύμπλευση των ηγεσιών ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ σε ύψιστης σημασίας ζητήματα που στοχεύουν στην σταδιακή <<κυπριοποίηση>> της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων της Κύπρου, στη βάση των προτροπών του <<Foreign Office>>. Το σκηνικό διανθίστηκε στη συνέχεια με το <<σεκόντο>> του τότε υπουργού Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη και ηγετικού στελέχους του τότε κυβερνώντος κόμματος, που με μία αιφνίδια δήλωση του γκρίζαρε την Ελληνικότητα μας ευθυγραμμιζόμενος με την τοποθέτηση του πρώην ΑΚΕΛικού βουλευτή και υπουργού Ανδρέα Χρίστου, ότι <<δεν είμαστε Ελληνες αλλά ελληνόφωνες>>.
Από την ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν περιμέναμε κάτι άλλο, καθώς είναι γνωστή η εμετική της προσέγγιση σε κάθε τι το Ελληνικό. Από την ηγεσία του ΔΗΣΥ όμως προσδοκούσαμε ότι θα αντιστεκόταν σε μια τόσο φαιδρή πρόταση νόμου που προήλθε κατευθείαν από το “προεδρικό” μέγαρο του ψευδοκράτους, προσβάλλοντας βάναυασα τη μνήμη των ηρωομαρτύρων της Κυπριακής Ελευθερίας. Μάταια όμως. Η μέθη της εξουσίας ώθησε την ηγεσία του του κόμματος σε αποφάσεις ατιμωτικές, σφραγίζοντας τον πολιτικό κατήφορο του πάλαι ποτέ πατριωτικού ΔΗΣΥ. Η ασέλγεια επί της ιστορικής πραγματικότητας, καταγράφτηκε την ίδια ώρα με κατάμαυρα γράμματα στους δέλτους της τρισχιλιετούς Ελληνικής διαδρομής της μεγαλονήσου. Δεν άργησε, λοιπόν, η ώρα που τίμια οργανωμένα σύνολα και ελεύθεροι πολίτες με εθνική συνείδηση, έδωσαν ηχηρό χαστούκι στις ετερόκλητες ηγεσίες ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ οι οποίες αγαπήθηκαν ξανά και συναπίστηκαν στις προεδρικές εκλογές του 2023 με στόχο να αναρριχηθούν στην εξουσία και να προωθήσουν τα κοινά τους σχέδια.
Φέτος, ο αδούλωτος Κυπριακός Ελληνισμός απαλλαγμένος από τα εξουσιαστικά βαρίδια των φορέων της <<νεοκυπριακής συνείδησης>>, τιμά την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στέλλοντας ισχυρό το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση πως <<Λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του και που δεν σέβεται την καταγωγή του, δεν μπορεί να οικοδομήσει με επιτυχία το μέλλον του>>. Για μας, το Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ινανουαρίου 1950 είναι η ψυχή μας και το είναι μας. Αποτελεί το άγιο δισκοπότηρο που ευλογεί τον αγώνα για ελευθερία της ημικατεχόμενης Κύπρου και μαυτό θα πορευόμαστε για δικαίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
*δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy
