Κώστας Μαυρίδης*
Με επίκεντρο τις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές, παραθέτω μια καλόπιστη περισυλλογή για την πολιτική διαχείριση και τις δυνατότητες της Κύπρου σε σχέση με την ΕΕ, πολιτικές συμπεριφορές εντός κι εκτός Κύπρου και προπαντός την έλλειψη διορατικότητας.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η απουσία έγκαιρης και έμπρακτης συνδρομής του αρμόδιου Ευρωπ. Μηχανισμού προς την Κύπρο είναι γεγονός, το οποίο αναδεικνύει ζήτημα ισότιμης παροχής συνδρομής προς τα κράτη μέλη. Σε επικοινωνία μου με την Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου καθώς και σε παρέμβασή μου προς την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επαναφέροντας εκ νέου και πιο επιτακτικά την εισήγησή μου από το 2021, ως Προέδρου της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο, για μόνιμη εγκατάσταση στην Κύπρο, επιτελείου και δύναμης του Μηχανισμού της ΕΕ, που θα ήταν επωφελής για τα κράτη της ΕΕ στην Μεσόγειο, σε συνεργασία ενδεχομένως με χώρες εκτός ΕΕ, στο πλαίσιο της στρατηγικής για καλή γειτονία. Μάλιστα, είχα τότε προτείνει ενίσχυση σε θεσμικό, οικονομικό και επιχειρησιακό επίπεδο, που τα κράτη της «Ένωσης για τη Μεσόγειο» στήριξαν. Εκτιμούσα από τότε (2021) ότι ένας τέτοιος Μηχανισμός με μόνιμη εγκατάσταση στην Κύπρο κι ευρύτερα ως Μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων, θα μπορούσε στη συνέχεια να ενταχθεί στο πλαίσιο μιας Ευρωμεσογειακής Άμυνας και Ασφάλειας με ιδρυτικά μέλη Γαλλία, Ελλάδα, Κύπρο και ενδεχομένως σε συνεργασία με τρίτες χώρες, όπως Αίγυπτο, Ισραήλ, Ιορδανία και άλλα μέλη του «Φόρουμ Φυσικού Αερίου Ανατ. Μεσογείου» (EMGF). Η εισήγηση τέθηκε πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία με ξεκάθαρη στρατηγική αξία ειδικά για την Κύπρο. Είναι απογοητευτικό το να αντιλαμβάνονται τη διορατικότητα της πρότασης ξένοι και όχι δικοί μας αξιωματούχοι στην ΕΕ, από Κύπρο ή Ελλάδα, για λόγους ανεξήγητους ή ανομολόγητους επειδή δεν εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις τους για ατομική ανέλιξη, αφού η εισήγηση δεν ετύγχανε της εύνοιας της επικρατούσας πολιτικής ελίτ στις Βρυξέλλες.
Επανερχόμενοι στα όσα διαδραματίστηκαν στην Κύπρο τις προάλλες και αναγνωρίζοντας τις πρωτοφανείς συνθήκες, εύλογα διερωτάται κάποιος, τι θα συνέβαινε σε περίπτωση τουρκικής επιδρομής, είτε κάποιας υβριδικής επίθεσης. Εκείνο όμως που προκάλεσε έντονη δυσφορία, είναι που πολιτικοί χωρίς αρμοδιότητα για το θέμα, εμφανίζονταν στον χώρο συντονισμού της κρίσης ζητώντας ενημέρωση. Αυτός ο παρακμιακός διαγκωνισμός για ενημέρωση, επιβαρύνοντας το κέντρο συντονισμού στην κρίσιμη ώρα, είναι κυρίως μια επικοινωνιακή τακτική που πρέπει επιτέλους να τελειώσει με ρύθμιση. Κι επειδή η «απουσία» κάποιου πολιτικού προσώπου δυνατόν να τύχει αδίσταχτης εκμετάλλευσης για πόντους στην κομματική αντιπαλότητα, αυτό αποτελεί πρόσθετο λόγο για ρύθμιση του θέματος από το κράτος.
Καταλήγοντας, επαναλαμβάνω εκείνο που παρέθεσα και στην ΕΕ: «Οι αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από επικεφαλής θεσμικών οργάνων της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Προέδρου της Επιτροπής κ. φον ντερ Λάιεν, που αναφέρονται σε αλληλεγγύη και συμπαράσταση, δεν υποκαθιστούν την έμπρακτη παροχή συνδρομής για την οποία συστάθηκε ο Ευρωπ. Μηχανισμός.»
Πάντως, τα πιο πάνω παρατίθενται χωρίς πρόθεση μετάθεσης ευθυνών για αδυναμίες στον εσωτερικό συντονισμό και στην αντιμετώπιση της φονικής πυρκαγιάς, αναγνωρίζοντας πλήρως τις αξιοθαύμαστες προσπάθειες όλων των δυνάμεων πυρόσβεσης, ένστολων και μη, συμπεριλαμβανομένων των εθελοντών.
*Ευρωβουλευτής, ΔΗΚΟ – S&D
