Του Πλάτωνα Τσούλου
Μόλις χθες γράφαμε για τα «ψιλά γράμματα» της οικονομίας και τα όσα «κρύβουν» σε σχέση με την εξέλιξη του ΑΕΠ και ήδη ο ΟΟΣΑ μείωσε τις προσδοκίες του για την ελληνική οικονομία, προβλέποντας στην έκθεσή του για τις προοπτικές των κρατών – μελών του (World Economic Outlook) συρρίκνωση του εκτιμώμενου ρυθμού ανάπτυξης της Ελλάδας στο 2,8% για το 2022 και στο 2,5% το 2023 λόγω του υψηλού πληθωρισμού και των αυξημένων επιτοκίων, όταν το οικονομικό επιτελείο προβλέπει ανάπτυξη 3,1%.
Το κλίμα βάρυνε και από την εκτίμηση για μέσο ετήσιο πληθωρισμό φέτος στο 8,8%, στοιχείο το οποίο καταδεικνύει περιορισμό του ρυθμού ανόδου της κατανάλωσης και των επενδύσεων. Κι όλα αυτά ενώ το πρώτο τρίμηνο φέτος η οικονομία εμφάνισε ρυθμό ανάπτυξης 7% και το 2021 έκλεισε με άνοδο 8,3%, μετά βέβαια τη βαθιά ύφεση του 2020, λόγω της πανδημίας.
Οι μεταπτώσεις στις επιδόσεις του ΑΕΠ είναι άνευ προηγουμένου. Δεν έχει παρέλθει παρά μια μικρή μόνο περίοδος από τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, κι όμως η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι μας χωρίζει μεγάλο διάστημα από τις επιδόσεις αυτές.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν μιλούσαμε για… προπολεμική ανάπτυξη. Πρόκειται για κυριολεκτική αναφορά, που αφήνει την ψευδαίσθηση ότι η κατακόρυφη αναπτυξιακή φάση της οικονομίας, ως συνέχεια της υφεσιακής πανδημικής περιόδου, συνέβη στο μακρύ παρελθόν. Κι όμως όχι…
Η χώρα βιώνει ένα σκωτσέζικο ντους. Οι εναλλαγές στο οικονομικό κλίμα είναι μεγάλες και απρόβλεπτες σε ένταση και διάρκεια. Κι όποιος αντέξει…
