Καθώς ξεκινά η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, εγείρονται ερωτήματα για το πώς τελικά θα διαχειριστεί το μείζον πρόβλημα του πολέμου Ουκρανίας-Ρωσίας. Πόσο εύκολα μπορεί να υλοποιηθεί η προεκλογική του δέσμευσή του για τερματισμό του πολέμου εντός 24 ωρών;
Όπως αναφέρει το euronews.com, ο εν λόγω ισχυρισμός μοιάζει εξωπραγματικός ακόμη και για τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι γνωστός για τα ακραία προεκλογικά αφηγήματά του.
Όταν έκανε τη δήλωση, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον συνεχάρη μέσω ανάρτησης στο Χ, στην οποία υπενθύμισε τις κατ’ ιδίαν συνομιλίες που είχαν στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Σεπτέμβριο.
«Εκτιμώ τη δέσμευση του προέδρου Τραμπ και την προσέγγιση “ειρήνη μέσω της ισχύος” στις παγκόσμιες υποθέσεις. Αυτή ακριβώς είναι η αρχή που πρακτικά μπορεί να φέρει πιο κοντά μια δίκαιη ειρήνη στην Ουκρανία», έγραψε ο Ζελένσκι.
Βολή του ουκρανικού πυροβολικού
Ωστόσο, ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ενδέχεται να έχει τροποποιήσει το αρχικό του χρονοδιάγραμμα. Αυτό που ξεκίνησε ως «24 ώρες» έχει πλέον μετατραπεί… σε μισό χρόνο.
Κάποια στιγμή το τελευταίο χρονικά διάστημα, δήλωσε ότι ένα χρονοδιάγραμμα έξι μηνών για τον τερματισμό του πολέμου είναι πιο ρεαλιστικό.
Ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Ουκρανίας, Τιμόφι Μιλοβάνοφ, δηλώνει ότι αυτή η αναθεώρηση του χρονοδιαγράμματος είναι ένα καλό σημάδι για το Κίεβο.
«Το χειρότερο δυνατό σενάριο θα ήταν η παράδοση της Ουκρανίας. Και αυτό θα συνέβαινε με το σενάριο των 24 ωρών, με τις ΗΠΑ ουσιαστικά να πιέζουν την Ουκρανία και την ΕΕ για την υποστήριξή του και να μην πιέζουν πολύ τη Ρωσία, πράγμα που θα σήμαινε αποδοχή των ρωσικών απαιτήσεων και άσκηση πίεσης στην Ουκρανία για να αποδεχθεί τις ρωσικές απαιτήσεις», δήλωσε ο Μιλοβάνοφ.
«Πολύ καλύτερα από ό,τι θα μπορούσε να είναι»
Σύμφωνα με τον Μιλοβάνοφ, υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό το μέσο πίεσης δημιουργείται τώρα, ενδεχομένως ακόμη και σε συντονισμό μεταξύ των διοικήσεων Τραμπ και Μπάιντεν, εν μέσω μάλιστα της «τελευταίας προσπάθειας» του Τζο Μπάιντεν να κατασχέσει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους 300 δισ. δολαρίων (291,2 δισ. ευρώ).
Τα χρήματα αυτά ανήκουν στη Ρωσική Κεντρική Τράπεζα και αρχικά είχαν παγώσει πριν, από τρία χρόνια, οπότε και η Μόσχα εξαπέλυσε την πλήρους κλίμακας επίθεσή της στην Ουκρανία. Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα εξακολουθούν να βρίσκονται σε ευρωπαϊκές τράπεζες, αν και ένα μέρος τους παραμένει σε τράπεζες με έδρα τις ΗΠΑ.
«Η είδηση δεν έγκειται στην προσπάθεια κατάσχεσης, αλλά στο γεγονός ότι πρόκειται για ξαφνική κίνηση, της τελευταίας στιγμής, η οποία είναι συντονισμένη -αν δείτε στις ειδήσεις- με τη διοίκηση Τραμπ. Βασικά, στέλνει στη Ρωσία το μήνυμα ότι “θα προτιθέμεθα να σας ασκήσουμε πίεση”. Και αν θέλετε τα χρήματά σας πίσω, είμαστε πρόθυμοι να παζαρέψουμε γι’ αυτό», δήλωσε ο Μιλοβάνοφ.Αυτά τα σημάδια δείχνουν ότι η κυβέρνηση Τραμπ κινείται προς ένα σενάριο που «δεν είναι τόσο ευνοϊκό για τη Ρωσία», κάτι που αποτελεί «καλά νέα για την Ουκρανία», εξήγησε.
Ο Μιλοβάνοφ παραδέχεται πως ακόμη υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ουκρανία που ανησυχούν για το τι μπορεί να προκαλέσει η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ για τη χώρα, που προσπαθεί να προστατεύσει τα εδάφη της εδώ και σχεδόν τρία χρόνια.
«Λένε ότι ο Τραμπ προσπαθεί να μας ξεπουλήσει», τόνισε ο Μιλοβάνοφ, υποστηρίζοντας ότι αυτό που βλέπει ο ίδιος είναι ότι η Ουκρανία βρίσκεται «σε μια αρκετά καλύτερη κατάσταση». «Ίσως όχι όσο καλά θα ήθελε, αλλά σε πολύ καλύτερη από ό,τι θα μπορούσε να είναι», πρόσθεσε.
Ακόμη και αν η κυβέρνηση Τραμπ κλίνει προς αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «όχι και τόσο ευνοϊκό σενάριο» για τη Ρωσία, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ευνοϊκό για την Ουκρανία.
Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού ντιμπέιτ ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Τζο Μπάιντεν, ο νέος πρόεδρο των ΗΠΑ αρνήθηκε να πει αν ήθελε η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, αποφεύγοντας την ευθεία ερώτηση για το θέμα αυτό. Είπε απλώς ότι: «Θέλω να σταματήσει ο πόλεμος».
Είναι αρκετά καλές οι εξελίξεις για το Κίεβο;
Όλα έχουν να κάνουν με τις ρεαλιστικές προσδοκίες για το τι είναι και τι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν οι Ουκρανοί, δήλωσε ο Μιλοβάνοφ.
«Αυτό που οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να δεχτούν είναι η αλλαγή του Συντάγματος, ο αφοπλισμός της Ουκρανίας ή η παραχώρηση ακατοίκητων εδαφών. Αυτό που οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να δεχτούν -με βάση σχετικές έρευνες- είναι ένα είδος προσωρινής αποδοχής ότι δεν ελέγχουμε ορισμένα εδάφη», εξήγησε. «Άρα κάποιο είδος de facto πραγματικότητας. Οπότε οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν την πραγματικότητα, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να παραδοθούν».
Σύμφωνα με τον Μιλοβάνοφ, το περίπλοκο ζητούμενο είναι να βρεθεί σε τι θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμφωνήσουν η Ουκρανία και η Ρωσία.
«Ο Πούτιν πρέπει να το “πουλήσει” στο εσωτερικό του ως νίκη. Η Ουκρανία πρέπει να το “πουλήσει” στο εσωτερικό της ως εγγύηση έναντι μελλοντικών εισβολών. Οτιδήποτε δημιουργεί ένα δούρειο ίππο για τη Ρωσία, που θα της επέτρεπε να επανέλθει και να καταλάβει περισσότερα εδάφη, δεν είναι αποδεκτό», εξήγησε.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις προηγούμενες εγγυήσεις της Ρωσίας, που τις έδωσε και στη συνέχεια της αθέτησε, μια νέα δέσμευσή της θα απαιτούσε πολύ περισσότερα από την υπογραφής της πάνω σε ένα χαρτί, κατέληξε ο Mιλοβάνοφ.
