Η χθεσινή συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον Λευκό Οίκο μπορεί να επηρεάσει θέματα σχέσεων μεταξύ Τουρκίας-Ρωσίας και Τουρκίας-Κίνας, ως επίσης και τις επιλογές της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, δεν θα είναι όμως ο καταλυτικός παράγοντας, ανέφερε την Παρασκευή σε δηλώσεις του στο ΚΥΠΕ ο Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διακυβέρνησης, της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Μιχάλης Κοντός.
Κληθείς να μεταφέρει τα πρώτα συμπεράσματα από τη χθεσινή συνάντηση των δύο προέδρων, ο κ. Κοντός ανέφερε ότι κατά τη συνάντηση ήταν εμφανής η πρόθεση του Προέδρου Τραμπ να δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα και να τονίσει τη σημασία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων για την Ουάσιγκτον.
Σημείωσε περαιτέρω ότι η τάση επαναφοράς των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια δέχτηκαν σοβαρότατο πλήγμα λόγω της αγοράς των S-400 από την Τουρκία και, γενικότερα, της στροφής της Άγκυρας προς επιλογές που συγκρούονται με τα αμερικανικά συμφέροντα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ήταν ήδη γνωστή, προσθέτοντας ότι η διαπροσωπική σχέση των δύο Προέδρων, αλλά και η αντισυμβατική και συναλλακτική διπλωματική προσέγγιση του Προέδρου Τραμπ, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ερωτηθείς για το κατά πόσο τα αποτελέσματα της συνάντησης ενδέχεται να οδηγήσουν σε αλλαγή της τουρκικής πολιτικής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και της τουρκικής στάσης της απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα ειδικότερα, ο κ. Κοντός είπε ότι οποιαδήποτε αλλαγή της τουρκικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή, τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό δεν μπορεί να προβλεφθεί εξετάζοντας μόνο αυτό τον παράγοντα.
«Θα έλεγα ότι υπάρχουν πιο βαθιά συστημικοί παράγοντες που επηρεάζουν, όπως οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, το μέλλον των αραβοϊσραηλινών σχέσεων και τα ενεργειακά της Ανατολικής Μεσογείου, παράγοντες οι οποίοι καθορίζουν και αυτήν ακόμα την ποιότητα των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, ασχέτως της διαπροσωπικής σχέσης των δύο Προέδρων», εξήγησε σχετικά.
«Σε κάθε περίπτωση όμως, δεδομένης της αποτελεσματικότητας των ισραηλινών δυνάμεων στα διάφορα πολεμικά μέτωπα της περιοχής, των παλινδρομήσεων της πολιτικής Τραμπ στο ουκρανικό και της έντασης στις σινοαμερικανικές σχέσεις, δεν θα εκπλαγώ αν κατά το επόμενο χρονικό διάστημα παγιωθεί μια στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής προς επιλογές που δεν θα ενοχλούν (ή που θα είναι πιο αποδεκτές από) την Ουάσιγκτον», επεσήμανε επί του θέματος.
Εξέφρασε επίσης την εκτίμηση ότι μια τέτοια ενδεχόμενη στροφή δεν θα επηρεάσει τόσο τη στάση της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, αλλά κυρίως θέματα σχέσεων μεταξύ Τουρκίας-Ρωσίας και Τουρκίας-Κίνας, ως επίσης και τις επιλογές της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή.
«Η χθεσινή συνάντηση των δύο Προέδρων μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση, δεν θα είναι όμως ο καταλυτικός παράγοντας», κατέληξε.
